روز پنجم ماه صفر مصادف است با روز شهادت حضرت رقیه (س) در خرابه شهر شام.
به هر تقدیر، هنگامى که امام حسین علیه السّلام از مدینه منوره هجرت کرد و به سوى مکه معظمه و از آن جا به کربلا روان گردید، این دختر چهارساله نیز بسان سایر فرزندان آن حضرت، در این سفر بزرگ حضور داشت و تمام رنج‌ها و سختى هاى ایام هجرت و دورى از وطن و ناملایمات زندگى را تحمل کرد.
وى پس از شهادت امام حسین علیه السّلام به همراه سایر بازماندگان واقعه کربلا، به اسارت سپاه یزید درآمد و از کربلا به کوفه و از کوفه به شام برده شد. پس از چند روز اقامت در شام و مشاهده سنگدلى هاى یزید و یزیدیان، و تحمل سخت‌ترین ایام اسارت، در دمشق وفات یافت.
از این که وفاتش در ماه صفر سال ۶۱ هجرى قمرى واقع شده است، تردیدى در آن نیست. ولى در این که چه روزى از ماه صفر بوده است، اطلاع دقیقى به دست نیامده است. تنها برخى از تقویم هاى رایج، پنجم صفر را روز وفات آن حضرت بیان کرده اند.
در این جا مناسب است آن چه را که مرحوم شیخ عباس قمى در منتهى الا مال از کتاب کامل بهایى درباره این دختر خردسال امام حسین علیه السّلام نقل کرده است، بیان کنیم:
زنان خاندان نبوت در حالت اسیرى، حال مردانى که در کربلا شهید شده بودند، بر پسران خود و دختران ایشان پوشیده مى داشتند و هرکودکى را وعده مى دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است. رقیه گفت: پدر من حسین علیه السّلام کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان بود و ایشان را به خانه یزید آوردند.
آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسلیم کرد.
معروف است که حضرت رقیه در خرابه شام از دنیا رفت. مزار وی در حال حاضر در یک بازارچه قدیمى دمشق کمى دور از مسجد اموى قرارگرفته است و عاشقان حرم حسینى به زیارتش مى شتابند.