رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی، والدین را به اصلی‌ترین هم بازی کودکان تبدیل کرده است، اما این هم بازی‌ها باید اصول بازی را هم بدانند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز اردبیل؛ بیشتر روانشناسانِ کودک بر این باور هستند که مهم‌ترین و موثرترین راه برای برقراری ارتباط با کودک، تربیت بهتر و نفوذ در دنیای ساده و زیبای کودکی، بازی با اوست، و پدر و مادر به عنوان نخستین همبازی‌های کودک پررنگ‌ترین نقش را در فرایند رشد ذهنی، روانی، جسمی و مهارت‌های زندگی به عهده دارند.
خانه‌نشین شدن کودکان در این روزها، بسته شدن پارک‌ها و ... نقش والدین را در این زمینه مهم‌تر کرده است.
سارا عابدینی روانشاس تربیتی می‌گوید: اصلی‌ترین نکته این است که بازی باید آزادانه انتخاب شود و خوشایند کودک باشد. بازی برای کودک فعالیتی شادی‌آور و نوعی پاداش است که می‌تواند در کنار این شور و نشاط، کارکرد‌های متفاوت تربیتی هم در پی داشته باشد.
در این مطلب رایج‌ترین اشتباهات والدین در بازی با کودکان را با نظر تعدادی از روانشاسان تربیتی مرور می‌کنیم:
۱- نتیجه بازی را مهم جلوه می‌دهید!
در هر نقش و جایگاهی که قرار داریم، وظیفه اصلی ما محافظت از سلامت جسم و روان کودک است.
عابدینی روانشاس تربیتی گفت: گاهی دیده می‌شود والدین بیشتر به نتیجه بازی علاقه‌مند هستند تا فرایند بازی، این رفتار والدین منجر به ایجاد کمال‌گرایی در کودک می‌شود و مانع بزرگی برای لذت بردن در بازی‌های کودکانه است.
۲- همیشه اسباب بازی گران قیمت می‌خرید!
تجربه نشان داده بسیاری از بازی‌ها که هرگز برای کودک خسته کننده نبوده و همیشه ایجاد نشاط و لذت می‌کند، گران قیمت نیستند و نیازی نیست که همیشه، گران‌ترین و خاص‌ترین اسباب بازی را برای کودک‌تان بخرید.
به نظر اکبر موحدی روانشناس کودک، بهتر است به جای آن، چندین اسباب‌بازی بخرید و مطمئن باشید هر کدامش، فوایدی برای ذهن و جسم کودک خواهد داشت.
۳- بازی‌های سنتی را بی‌فایده می‌دانید!
نکته بعدی این است که بعضی والدین جوان معتقدند که بازی‌های سنتی دیگر جایگاهی در زندگی مدرن امروزی ندارد در حالی که بخش عظیمی از اختلالات در یادگیری کودکان یا کمبود توجه و تمرکز کودک به نوع بازی‌های او برمی‌گردد.
موحدی روانشناس کودک می‌گوید: در گذشته بازی‌هایی مثل هفت سنگ، الک دولک، یک قل دو قل، یک کلاغ چهل کلاغ، قایم باشک، گرگم به هوا و ... کمک شایانی به هماهنگی چشم و دست، ایجاد تمرکز، کمک به تقویت حافظه شنیداری یا دیداری و ... می‌کرد که امروزه با حذف و جایگزینی نرم‌افزار‌های بازی و بازی‌های مجازی به افزایش این اختلالات در کودکان دامن زده شده است.
وی افزود: البته بازی‌های رایانه‌ای همیشه بی‌فایده و مضر نیستند بلکه با همراه کردن این بازی‌ها در کنار بازی‌های سنتی می‌توان کمک موثری برای تقویت توانمندی‌های جسمانی، روانی و اجتماعی و به روز شدن کودکان کرد.
۴- حواس تان به حالت روانی کودک نیست!
نکته دیگر، توجه به حالت‌های عاطفی و روانی کودک است که گاهی والدین بدون توجه به آن، کودک را وادار به بازی می‌کنند.
به نظر روانشناسان تربیتی، وادار کردن کودکانی که خسته و کم حوصله هستند به بازی‌های پرتحرک و رقابتی، ممکن است منجر به ایجاد رفتار‌های پرخاشگرانه در کودک شود.
۵- بازی را وقت تلف کردن می‌دانید!
برخی از والدین مرتب به کودکان یادآوری می‌کنند که با بازی کردن، فرصت‌های آموزشی خود را از دست می‌دهند در حالی که کودکان تا ۱۱ سالگی از طریق بازی ها، بهتر و عمیق‌تر خیلی از چیز‌ها را یاد می‌گیرند به گونه‌ای که بسیاری از کارشناسان آموزش و پرورش توصیه می‌کنند مفاهیم آموزشی که از طریق بازی به کودکان آموزش داده می‌شود، یادگیری عمیق‌تر و سریع‌تری را در او ایجاد می‌کند.
به یاد داشته باشید سرگرم کردن کودکان با حداقل وسایل موجود و جذاب علاوه بر آن که نشان دهنده توانایی والدین در پرورش آن‌هاست، می‌تواند لحظات شاد و خاطره انگیزی را برای کودکان به خصوص در این روز‌های کرونایی و ضرورت قرنطینه خانگی به ارمغان آورد.