شیرینی تولید عسل به کام اقتصاد گیلان

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز گیلان ؛ قصه آقا حبیب، قصه شیرینِ اقتصاد شیرین است.

پُشتِ کوه‌های سر به فلک کشیده اشکورات رودسر که فقط با خودرو‌های کوهستان می‌توان به آنجا رفت ، در یک دره بسیار زیبا که آدم را یاد کارتون‌های دهه شصت می‌اندازد ، زنبورستانی بزرگ با کندو‌های زرد، نارنجی، قرمز و آبی، جا خوش کرده است.

اینجا زنبورستان حبیب الله پوراکبری است 

 

آقا حبیب الله پوراکبری ۷۰ ساله می‌گوید : قصه شیرینش از ۴۰ سال پیش و زمانی که در رودسر مشغول نشای برنج بود، شروع شده است.

روزی که یک دسته زنبور ، درست از بالای سر او در شالیزار رد می‌شوند ؛ در اصطلاح محلی به این زنبور‌ها که به سردستگی ملکه جوان مهاجرت می‌کنند "بچه زنبور و پره" می‌گویند.

آنطور که آقا حبیب تعریف می‌کند؛ با کمک یکی از همسایگانش این دسته زنبورعسل را می‌گیرد و این، آغاز کار زنبورداری"آقا حبیب الله" است. 

آقا حبیب الله که تا ۴۰ سال پیش در کنار کشاورزی، مکانیکی هم انجام می‌داد، طعم شغل شیرین زنبورداری لای دندانش ماند و حسابی نمک گیرش کرد، تا جایی که مکانیکی را رها کرد و سراغ زنبورداری رفت.

شیرینی این شغل یکی از پسرانش را هم نمک گیر کرد و باعث شد، رشته علوم دامی را در دانشگاه انتخاب کند و در این رشته فارغ التحصیل شود.

حالا او کنار پدر ، شغل زنبور داری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند.

آقای پوراکبریِ جوان، علاوه بر تولید عسل، ژل رویال، برموم، گرده گل و نان زنبور هم تولید می‌کند و آنطور که پیداست فروش این فرآوردها، خیلی بیشتر از عسل برایش درآمدزایی دارد. 

قصه تولید عسل در گیلان فقط، قصه اقتصاد شیرین خانواده پور اکبری نیست.

آنطور که معاون بهبود تولیدات دامی سازمان جهاد کشاورزی گیلان می‌گوید: ۵ هزار زنبوردار گیلانی امسال توانستند از ۳۵۰ هزار کندوی عسل، بیش از ۶ هزار تن عسل به ارزش بیش از ۶۰۰ میلیارد تومان برداشت کنند. 

در جنوب گیلان، درشهرستان رودبار هم پرورش عسل رواج دارد.

 در روستای نصفی رستم آباد، جوانی خلاق و تحصیل کرده به جای اینکه به دنبال افزایش محصول باشد، کیفیت عسل تولیدی اش را بالا برده است.

آقای رستمی که تحصیل کرده رشته طراحی صنعتی است فقط یک بار درسال از کندوهاش عسل برداشت می‌کند، اما همین یک بار از هر کندو ۴ کیلوگرم عسل با کیفیت برداشت می‌کند. 

این پرورش دهنده زنبور فقط از گل و گیاه برای تغذیه زنبور‌ها استفاده می‌کند و در زمستان هم که خبری از گل و گیاه نیست، از کیک برای تغذیه کلونی هاش استفاده می‌کند.

آقای رستمی طعم عسل گیلان را به خارجی‌ها هم چشانده است و از آنجا که عسل زنبورستانش ارگانیک است، مشتری‌های خارجی پر و پاقرصی دارد و خریدارانی از کشور‌های حاشیه خلیج فارس، عسل تولیدی آقای رستمی را کیلویی ۲ میلیون تومان از او می‌خرند؛ البته آقای رستمی می‌گوید: هر بار۵۰۰هزار تومان بابت هزینه تست ارگانیک عسل هزینه می‌کند. 

از قصه‌های شیرین عسل که بگذریم، به درد دل‌هایی می‌رسیم که طعم شیرینی تولید را کمی تلخ می‌کند.

البته باید به این مشکلات، مشکل بیمه نبودن زنبورداران و تامین نهاده‌های پرورش زنبور عسل را هم اضافه کرد؛ مشکلاتی که معاون بهبود تولیدات دامی سازمان جهاد کشاورزی گیلان معتقد است؛ با فعال سازی ستاد گرده افشانی می‌توان مشکل تامین نهاده‌ها را حل و زمینه‌های استقرار زنبورستان‌ها در مکان‌های مستعد، براساس تقویم گلدهی گیاهان زراعی و باغی فراهم کرد.

 ستادی که میرحجت علی اکبرنژاد می‌گوید: برای تشکیل آن رایزنی‌های زیادی انجام گرفته و در آینده نزدیک با عضویت استانداری، سازمان جهاد کشاورزی، ادارات کل منابع طبیعی و آبخیزداری و دامپزشکی استان و جمعی دیگر از نهاد ها، تشکیل خواهد شد.

او از پیگیری‌های وزارت جهاد کشاورزی برای بیمه زنبورداران هم خبر داد و گفت: این مشکل کشوری است و امیدواریم با رایزنی‌های مسئولان وزراتخانه حل شود.

بی شک افزایش توان تولید محصولی که گیلان در راندمان تولید آن رتبه اول کشوری را کسب کرده و ظرفیت‌های خوبی هم برای توسعه آن دارد، می‌تواند طعم این اقتصاد شیرین را به کام تولیدکنندگان شیرین‌تر کند؛ تولیدکنندگانی که چند سالی است، سبد تولید را با محصولات جانبی زنبور عسل پر کرده اند.