رئیس اتحادیه فروشندگان پیچ و مهره تهران گفت: ۵۰ درصد از نیاز کشور به پیچ و مهره در داخل تامین می‌شود که در صورت تامین مفتول کافی می‌تواند به ۸۰ درصد برسد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما از اتاق اصناف تهران؛ آقای نورالدین مهری، افزود: اهمیت پیچ و مهره به قدری است که اگر نباشد صنعتی نداریم، چراکه برای اتصال هر کالایی بویژه در حوزه صنعت از پیچ و مهره استفاده می‌شود. در حال حاضر ما ارائه کننده ۷۰۰۰ نوع پیچ و مهره در بازار ایران هستیم.
وی با بیان اینکه در گذشته ۳۰ درصد نیاز کشور از طریق تولید داخل تامین می‌شد، گفت: در سال‌های اخیر تولید داخل تقویت شده و ۵۰ درصد نیاز در کشور تامین می‌شود.
رئیس اتحادیه فروشندگان پیچ و مهره تهران در ادامه با اشاره به مشکلاتی که در زمینه تولید و واردات وجود دارد، تصریح کرد: سازمان‌های صنعت، معدن و تجارت بدون کسب اطلاع از اتحادیه که کارشناسان این حوزه هستند به دلیل تولید مشابه داخلی، ثبت سفارش پیچ و مهره را بشدت محدود کردند. اما باید با ما مشورت می‌کردند تا محصولاتی که در داخل تولید نمی‌شود اجازه واردات داشته باشد.
وی با بیان اینکه ثبت سفارش پیچ و مهره به سختی و در بیشتر موارد با کار‌هایی که نباید انجام شود مانند زیر میزی محقق می‌شود، تصریح کرد: این در حالی است که در همه دنیا از کارشناسان در این باره استعلام گرفته می‌شود. این مسئله باعث افزایش قیمت پیچ و مهره نیز شده به طوری که قیمت‌ها نسبت به دو سال پیش ۲.۵ تا سه برابر شده است که یکی از دلایل آن همین ارائه نکردن خدمات از سوی سازمان صنعت، معدن و تجارت است. دلیل دیگر افزایش قیمت نیز افزایش نرخ ارز است.
مهری همچنین با اشاره به دپوی کالا‌ها در گمرک و هزینه دموراژ که به قیمت کالا‌های نهایی اضافه می‌شود، گفت: در نهایت مصرف‌کنندگان از همه این مسائل متضرر می‌شوند این درحالی است که هم اکنون تکنولوژی خوبی برای تولید پیچ و مهره در کشور وجود دارد و توان تولید ۸۵ تا ۹۰ درصد کالا‌ها در ایران وجود دارد، اما مشکل اصلی تولیدکنندگان تامین مفتول است. بویژه در بخش پیچ‌های آلیاژی که از فولاد آلیاژی یزد تامین می‌شود، کمبود وجود دارد.
وی با اشاره به اینکه در صورت حل شدن مشکل تأمین مفتول، تا ۸۰ درصد نیاز در داخل تامین می‌شود گفت: کشور‌های دیگر هم تمامی پیچ و مهره مورد نیاز خود را تولید نمی‌کنند، چراکه مقرون به صرفه نیست. حتی کشور‌های صادرکننده پیچ و مهره مثل چین، ژاپن و تایوان نیز بخشی از نیاز خود را وارد می‌کنند.
مهری نیاز سالانه کشور را ۱۰۰ تا ۱۲۰ هزار تن پیچ و مهره عنوان کرد و گفت: بخشی از این پیچ و مهره آلیاژی است که حتما باید فولادی باشد، اما بخش دیگر که پیچ آهنی است در داخل تولید می‌شود و نیاز به واردات نداریم. اما در بخش فولادی بویژه مهره‌های آلیاژی و پیچ‌های ایمنی مثل پیچ چرخ، به واردات نیاز داریم که استاندارد آن‌ها نیز بسیار مهم است.
وی افزود: اعضای اتحادیه حاضرند با تولیدکنندگان و مسئولان صمت جلسه بگذارند تا این مشکل حل شود. اگر دست تولیدکنندگان به فولاد برسد در بخش پیچ و مهره‌های فولادی مشکل زیادی نداریم و از طریق تولید داخل تامین می‌شود، اما تاکنون حاضر به حضور در این جلسات نشده‌اند.
به گفته رئیس اتحادیه فروشندگان پیچ و مهره تهران یکی از مشکلاتی که در پی محدودیت‌ها ایجاد شده این است که پیچ استفاده شده در قابلمه‌ها باید استیل باشد تا زنگ نزند و غذا را آلوده نکند، اما با توجه به اینکه این پیچ‌ها وارداتی هستند و اجازه واردات آن‌ها هم داده نمی‌شود، بخشی از آن‌ها به صورت قاچاق وارد شده و کربن آن‌ها کم می‌شود که همه در نهایت به مصرف کننده ضرر می‌زند. راه حل مشکل این است که دولت در هر صنعت با کارشناس مربوطه مشورت کند.
مهری گفت: صادرات این محصول قابل توجه نیست و عموما به صورت همراه کالا انجام می‌شود. برای مثال دکلی که در سوریه و عراق نصب می‌شود به همراه خود پیچ و مهره دارد که به آن صادرات همراه با کالا گفته می‌شود.
به گفته وی حدود ۲۰ سال پیش ۱۱۵ کارخانه درجه یک تولید پیچ و مهره در کشور وجود داشت که حالا ۴۰ کارخانه از آن‌ها باقی مانده است.
مهری در این خصوص اشاره داشت: در آن زمان به کشور‌های مختلف هم صادرات داشتیم، اما نبود حمایت باعث از دست رفتن این سرمایه شد. این میزان کاهش کارخانه‌ها یک فاجعه است. بخشی از آن‌ها کاملا از بین رفته چ‌اند، بخشی تبدیل به قطعه سازی و بخشی هم تجاری شده‌اند.