۱۷ مرداد روز بیرق به دستانی است که علم حق و حقیقت را سال ها است که با دستان پر توان خود بلند کرده و در مسیر اطلاع رسانی و شفاف سازی اذهان عمومی همچون شهید صارمی از جان خود نیز گذشتند.
روز کسانی که هیچگاه از خود، درد و رنج هایشان ننوشته اند یا اگر هم چند سطری دردلی برای آنچه سال ها است قلب هایشان را به درد می آورد به رشته تحریر درآوردند اما در سطرهای آخر بار دیگر خود و خواسته هایشان را فراموش کرده و کلمات پایانی را با رنج مردمانشان به پایان رساندند.
خبرنگار، کلمه مقدسی که ایزد منان در کتاب مقدس اش با به کار بردن نون و القلم و یسطرون نشان داد که تقدس قلم و نگه داشتن حرمت آن کم از بسیاری از ارزش ها ندارد.
خبرنگاران عاشقانی از دیار قلم که با وجود تمام کمبودها و محدودیت ها هیچ گاه اجازه نداده و نخواهند داد تا شعله حقیقت زیر امواج ظلمت و ناراستی بداندیشان خاموش شود.
آنانی که حتی تا دقایق آخر نفس هایشان نیز از روشن سازی و تنویر افکار عمومی دست برنداشته و با دیدن گره گشایی در کار مردم این سرزمین و یا خدمتی به کشور مقدس مان ایران لبخندی فراموش نشدنی بر لب هایشان می آمد.