بیست و نهمین سالگرد درگذشت شاعر ملی، سیدکاظم حسینی متخلص به داور و شهرت روح الامین در قطعه شاعران باغ بهشت همدان برگزار شد.
سیدکاظم حسینی متخلص به «داور» در سال ۱۳۰۰ هـ. ش در شهر همدان به دنیا آمد. پدرش سیدمحمدعلی حسینی ملقب به «روح الامین» مردی اهل ادب و با ذوق بود که گه گاه شعر می‌سرود و خانه خود را محفل شعر ادیبان آن عصر کرده بود.
حسینی داور در چنین محفلی رشد پیدا کرد و سپس تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در زادگاهش همدان به پایان رسانید و در سال ۱۳۱۹ از دانشسراى مقدماتى همدان فارغالتحصیل شد، آنگاه به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و مدتى مدیر دبستانهاى بابا طاهر و علویان شهر خود بود. چندى نیز در تهران در دبیرستان مروى و دارالفنون به تدریس اشتغال داشت.
سید کاظم حسینى در جریان مبارزات سیاسى زمان دکتر محمد مصدق به فعالیتهای سیاسی پرداخت، نخستین اشعار وى متعلق به سالهاى ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۲ بود، در سالهاى نوجوانى در منزل پدرش که محل تجمع شاعران و ادباى همدان بود، حضور مىیافت و از محضر آن‌ها استفاده مىکرد و به این ترتیب با فنون شعر آشنا شد.
سیدکاظم حسینى داور فنون شعر و عروض و قافیه را ازشاعر عالی قدر استاد علی محمد آزاد همدانى (دبیر انجمن ادبی تربیت) و مفتون کبریایى آموخت و از اعضاى انجمن ادبى آن شهر به شمار مىآمد.
وی در ۲۵ سالگی نخستین مجموعه اشعار خود را به نام «روان الوند» در ۱۸۰ صفحه در قطع رقعی در چاپخانه خورشید همدان به چاپ رساند.
در سال ۱۳۲۸ دومین مجموعه شعر داور به نام «ملکه حسن روی پل تجریش» به چاپ رسید، این مجموعه بیشتر اشعار عاشقانه شاعر را در بر می‌گیرد.
داور در ۱۶ تیرماه ۱۳۳۰ روزنامه «نامه تاریخ» را به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی خود در ۴ صفحه در تهران چاپ و در همدان منتشر کرد.
حسینی داور نیز در تالار دانشکده ادبیات دانشگاه تهران این قصیده را قرائت کرد و مورد تشویق حضار قرار گرفت.
دو سال بعد مجموعه اشعار وی به همت عباس زندی و خانواده محترمش گردآوری شد و به چاپ رسید.
این مجموعه شامل اشعار، مقاله‌ها و بخشی از کتابی به نام «یادواره داور» شامل خاطره‌ها و سوگندنامه‌هایی است که در رثا و ماده تاریخ داور سروده شده است.