گل گاوزبان گلهایی لاجوردی رنگ دارد و گونههای متفاوتی از آن مشتق میشوند. این گیاه خواص بسیار زیادی دارد و تاثیرات مثبت آن بر اعصاب پرنگ در سایر دستگاهها است.
به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، همانطور که گل گاو زبان خواص زیادی دارد نباید از تاثیرات مخرب آن قافل بود. زیرا میتواند صدمات جبران ناپذیری به سایر اندامها وارد کند.
قدیر محمدی درباره مصرف گل گاو زبان و تاثیرات آن بر بدن گفت: این گیاه به عنوان یکی از پر مصرفترین گیاهان در طب سنتی معمولا برای ضد اضطراب، تپش قلب و ضد استرس تجویز میشود.
وی در ادامه افزود: گل گاوزبان جزو داروهای آرام بخش محسوب میشود که مزاجی سرد و معتدل دارد و از داروهایی است که به تغییر مزاج بدن کمک میکند و بیشتر برای کاهش سودای بدن از این گیاه استفاده میشود. متخصص طب سنتی با اشاره به اینکه گیاه گل گاوزبان علائم سوداوی را در بدن را کاهش میدهد، خاطرنشانکرد: غلبه سودا باعث خشکی بینی و بیخوابی میشود؛ لذا اثرات خواب آوری و آرامش بخشی را به همراه دارد، اما باید توجه داشته باشیم که اگر این گیاه بیش از یک ماه به طور مداوم مصرف شود مسمومیت کبدی را به همراه دارد. محمدی درباره علائم سوداوی در بدن گفت: بدبینی، بدگمانی، افکار منفی فراوان، انزوا و گوشه گیری، خشکی و کدورت پوست، کم حرفی، سوء ظن، خوابهای پریشان و ترسناک، صحبت کردن در خواب، پرخاش کردن از جمله علائم مزاج سوداوی است که در این حالت ممکن است فرد طعم گسی و ترشی در زبان و دهانش احساس کند همچنین چینو چروک پوست نیز بیشتر خواهد شد، اما مصرف گل گاو زبان این علائم را کاهش میدهد. عضو هیئت علمی افتخاری دانشکده طب سنتی تبریز درباره زمان مصرف داروهای گیاهی ابراز کرد: داروها در طب سنتی نباید همزمان با غذا مصرف شود بلکه باید یک ساعت قبل و بعد از غذا آن را مصرف کرد تا حدودا معده خالی باشد و دارو اثر بهتری برجای بگذارد.
وی درباره میزان مصرف گل گاو زبان افزود: میزان مصرف میتواند دو بار در روز به صورت دم کرده باشد، البته هماکنون بستههای کیسهای گل گاو زبان در بازار وجود دارد و میتواند مورد استفاده قرار گیرد، همچنین عرق و شربت آن نیز موجود است که این شربت را میتوان به تنهایی یا با مخلوطی از شربت سنبلالطیب یا والرین استفاده کرد که آرامشبخش، ضد اضطراب و خوابآور است.
محمدی، با بیان اینکه گل گاو زبان نسبت به گل بنفشه برای درمان کم خوابی موثرتر است، اذعان کرد: در طب سنتی علامت درمانی انجام نمیشود بلکه در ابتدا باید پایه بیماری مشخص شود، پزشک علت ایجاد بیماری را بداند و طبع بیمار تشخیص داده شود تا بتوانیم دارویی را به بیمار تجویز کنیم.