چاپ چهارم کتاب «فلسفه، سیاست و خشونت» از آثار برجسته آقای دکتر رضا داوری اردکانی فیلسوف معاصر و رئیس فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۴۰۰ منتشر و روانه بازار شد.
ب
تفاوت دیگر آنجاست که در این کتاب دکتر داوری اردکانی از «خود» می‌پرسد و به گونه‌ای به درخودنگری و تأمل روی می‌آورد. آن هم نه در باب موضوعات انتزاعی فلسفه، چون هستی و مثال و کلی، بلکه در باب جنجالی‌ترین بحث‌های رایج چون: خشونت، سیاست، افلاطون، هایدگر، لیبرالیسم، فاشیسم، فروید، پوپر، روشنفکری، خرد توسعه، عقل انتقادی و ....
آقای داوری اردکانی در این کتاب سعی می‌کند به این اتهام که برخی فلسفه‌ها خشونت را توجیه می‌کنند پاسخ دهد.
کتاب «فلسفه، سیاست و خشونت» برای نخستین بار در سال ۱۳۸۵ توسط هرمس منتشر شده و در سال ۱۴۰۰ به چاپ چهارم رسیده است. کتاب در دوازده مجلس گفت و شنود، به نسبت میان فلسفه و خشونت و نقش میانجی سیاست در این میان می‌پردازد.
نویسنده کتاب، فلسفه را سخن نابهنگام می‌داند و معتقد است که زبان نقادانه فلسفه با زبان سیاست و علم تفاوت بنیادی دارد و احکام این دو را نباید با یکدیگر خلط کرد، از سویی نباید از فلسفه انتظارات بیجا و زیاده از توان داشت.
آقای دکتر داوری اردکانی می‌گوید: در فلسفه حقیقی شأن آزادی حفظ می‌شود، اما فلسفه‌ای که دنباله روی سیاست شود، فلسفه نیست بلکه ایدئولوژی است.