تنگه «شوتاریکو» در استان هرمزگان به معنای واقعی کلمه چشم‌نواز است و محیط مرموز و رازآلودش، آن را به یکی از شگفت‌انگیزترین تنگه‌های این استان تبدیل کرده است.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، وقتی که از کابوس کرونا عبور کردیم و دلتان ماجراجویی خواست و دوست داشتید از عجایب طبیعی بکر و حیرت‌انگیز دیدن کنید، کوله‌تان را ببندید و راه بیفتید به سمت استان شگفت‌انگیز هرمزگان. جایی که شرق تا غرب و شمال تا جنوب آن، جوری غافلگیرتان می‌کند که دل کندن از آن همه زیبایی برایتان سخت باشد.
بیشتر ما هرمزگان را اغلب با بنادر مهم و راهبردی آن نظیر بندر عباس، بندر خمیر، بندر لنگه و ... یا به واسطه جزایر چهارده گانه‌اش می‌شناسیم. جزایری که از میان آن‌ها، نام چهار جزیره کیش، قشم، هرمز و هنگام بیشتر به گوش‌مان خورده است و درباره دیگر جزایر کمتر چیزی شنیده‌ایم. هرمزگان اگرچه حکم یکی از مهم‌ترین قطب‌های گردشگری کشورمان را دارد، اما هنوز هم بسیاری از مناطق بکر و طبیعی آن، معرفی نشده و کمتر کسی از وجودشان با خبر است. مناطقی که به زحمت می‌توانید مشابه آن‌ها را در گوشه و کنار ایران و حتی جهان پیدا کنید و هر کدام ویژگی‌های منحصر به فرد خودشان را دارند.
در استان هرمزگان، کمتر شباهتی میان تنگه‌ها، چشمه‌ها، آبشارها، دره‌ها، ساحل‌ها و جزیره‌ها پیدا می‌کنید و به همین خاطر است که باید وجب به وجب این استان دیدنی را از نزدیک ببینید. یکی از جذاب‌ترین جاذبه‌های گردشگری این استان، تنگه جادویی «شوتاریکو» یا به قول محلی‌ها شوتاریکن است. در میان انبوه نیزار‌ها و نخل‌های آن‌جا، کوه‌ها و صخره‌هایی با شکل و شمایل عجیب‌و غریب وجود دارد که برخی آن‌ها را مریخی می‌نامند. شکل‌های خاص و پر از راز این صخره‌ها باعث شده آن‌ها را کوه‌های مریخی خطاب کنند. از اصلی‌ترین نکات شگفت‌انگیز تنگه «شوتاریکو»، منحنی بودن دیواره‌های آن است که مشخص نیست از کجا شروع شده و در کجا به پایان می‌رسد! گذر زمان بر شکل اولیه این صخره‌ها تاثیر داشته و هر یک هندسه‌ای متفاوت با دیگری دارد و مشاهده کوه‌های روشنی که ممکن است در ابتدای ورود، دیدن آن‌ها کمی برایتان ترسناک باشد.
«شوتاریکو» به معنای واقعی کلمه چشم‌نواز است و محیط مرموز و رازآلودش، آن را به یکی از شگفت‌انگیزترین تنگه‌های این استان تبدیل کرده است.
۱- «شوتاریکو» جایی در دل کوه‌های سر به فلک کشیده شهر پارسیان و حوالی روستای چک‌چک در استان هرمزگان است. بازدید از «شوتاریکو» نیازمند راهنمای محلی است، اما اگر می‌توانید از اپلیکیشن‌های مسیریابی حرفه‌ای استفاده کنید و تجربه طبیعت‌گردی‌های پیچیده را دارید، شاید برايتان مشکلی پیش نیاید، هرچند مسیر دسترسی به این تنگه، پر پیچ و خم و طولانی است.
۲- اگرچه «شوتاریکو» تنگه‌ای پرآب است، اما به محض شروع پیمایش، با زمینی مواجه می‌شوید که از تشنگی ترک خورده است و هیچ نشانه‌ای از حیات در این منطقه به چشم نمی‌خورد. یکی از دلایل رازآلود بودن این تنگه، از همین‌جا برايتان مشخص می‌شود. در ضمن خودرو را باید با فاصله کمی از جاده اصلی پارک کنید و به دل کوه‌ها بزنید. اگر در میان کوه‌ها، فقط یکی از دو راهی‌ها را اشتباه بروید، هیچ‌وقت به «شوتاریکو» نمی‌رسید! شما از این لحظه تا «شوتاریکو» یک ساعت و نیم فاصله دارید.
۳- در این مسیر، کوه‌ها حفره حفره‌اند و در طول پیمایش سنگ‌های چند ده یا شاید هم چند صد تنی را می‌بینید که بر اثر ریزش کوه، روی زمین افتاده‌اند. مسیر پر از سنگ‌های کوچک و بزرگ است و هرچقدر به تنگه نزدیک‌تر می‌شوید، عرض میان کوه‌ها باریک و باریک‌تر می‌شود. برای رفتن به این‌جا حتما باید آب و خوراکی به همراه داشته باشید و بد نیست بدانید که در طول مسیر احتمال حضور گردشگر دیگری مثل شما بسیار کم است! «شوتاریکو» مقصد پرترددی نیست و معمولا در طول رسیدن به آن تنها هستید.
هرچقدر که جلوتر می‌روید مسیر عجیب‌تر به نظر می‌رسد. از جایی به بعد، باید از لابه‌لای سنگ‌های عظیم‌الجثه‌ای حرکت کنید که سال‌ها پیش بر اثر ریزش کوه‌ها، مسیر را به طور کامل بسته‌اند. هر زمان که دست به سنگ شدید، بدانید که «شوتاریکو» تنها چیزی حدود ۲۰ دقیقه با شما فاصله دارد. حرکت کردن از لابه‌لای این سنگ‌ها ممکن است خطرناک باشد و اگر احتیاط نکنید و در مسیریابی دچار اشتباه شوید، خطر سقوط یا برخورد با دیگر سنگ‌ها وجود دارد.
۴- پس از بالا و پایین رفتن از سنگ‌های بسیار، کم‌کم چشمتان به خزه‌هایی می‌افتد که روی دیواره‌ها جاخوش کرده‌اند. کم‌کم رنگ سبز گیاهانی را می‌بینید که تا چند دقیقه پیش از رسیدن به آن‌ها، به‌سختی می‌توانستید در این کوهستان بی‌آب و علف، نشانه‌ای از حیات پیدا کنید. از این جا زیبایی مسیر دوچندان می‌شود و شما تنها چند دقیقه با آخرین سنگ‌های مسیر فاصله دارید. سنگ‌هایی که دهانه «شوتاریکو» را بسته‌اند و وقتی از لابه‌لای آن‌ها عبور کنید به تاریکی می‌رسید. به یک شب تاریک که چند ده متر آن‌طرف‌تر از آن، نور می‌تابد. پس از تاریکی مطلق ورودی تنگه، به سمت نور حرکت کنید. از تاریکی که گذر کنید، «شوتاریکو» انتظارتان را می‌کشد. صخره‌هایی با فرم‌های عجیب و غریب پیش چشمتان ظاهر می‌شود. روزنه‌های کوچک و بزرگی را می‌بینید که نور از دل آن‌ها به حوضچه‌های آب می‌تابد. محیطی که نه روشن است و نه تاریک. از دیواره‌های آن آب می‌چکد و تا چشم کار می‌کند، این تالار عجایب ادامه دارد. هم‌نشینی طیفی از رنگ‌های سبز، خاکستری و مشکی حسابی غافلگیرتان می‌کند.
۵- این رنگ‌ها را تا به حال یک جا ندیده‌اید. درخشش مرموز حوضچه‌های کوچک و بزرگ آب را هیچ‌وقت، این‌طور که هست تجربه نکرده‌اید. این هوای خنک را در هیچ کجای جنوب تنفس نکرده‌اید. آب آن قدر زلال و شفاف است که وقتی روی زمین مشغول راه رفتن هستید، تا زانو توی آب فرو می‌روید و بعد از خودتان سوال می‌کنید «واقعا آب بود؟»
۶- صدای قطره‌های آب، رقص دسته‌های ماهی، رنگ‌های شگفت‌انگیز و دالانی رویایی و بی‌انتها که باید از کنار آن‌ها با احتیاط عبور کنید و به سمت انتهای «شوتاریکو» قدم بردارید. وقتی پا به تنگه گذاشتید؛ آرزو می‌کنید هیچ‌وقت تمام نشود. این جا همه چیز شبیه به خواب و خیال است. خوب که نگاه کنید لانه پرنده‌ها را هم در این جا می‌بینید و صدای کبوتر‌ها را می‌شنوید. به جز صدای آب و صدای پرنده‌ها، هیچ صدای دیگری به گوش نمی‌رسد. این جا سکوت محض حکم‌فرماست و انحنای کشیده و جذاب دیواره‌ها، باعث می‌شود همه چیز معماگونه و رازآلود به نظر برسد. گاهی هم کمی ترس، چاشنی حضورتان در این جا می‌شود.
۷- گردشگرانی که تا به حال «شوتاریکو» را از نزدیک دیده‌اند، آن را سحرانگیز و دلهره‌آور توصیف می‌کنند، اما این شب تاریک، برای من و همراهان مملو از آرامش بود. وقتی پاهایمان را توی آب گذاشتیم و ماهی‌ها دور آن‌ها حلقه زدند، خستگی مسیر از تنمان بیرون رفت و هنگام رفتن، دل کندن از آن برایمان سخت بود. بهترین زمان بازدید از «شوتاریکو» اواخر زمستان و اوایل بهار است تا حوضچه آب بیشتری داشته باشند. دقت کنید که روز‌های بارانی، خطرناک‌ترین زمان برای بازدید از «شوتاریکو» هستند و این تنگه تا به حال سیل‌های مهیبی به خود دیده است. پس از سیلی که در سال ۱۳۹۸ در «شوتاریکو» اتفاق افتاد، برخی از حوضچه‌ها با سنگ پوشیده شدند و اگرچه اکنون زیبایی سال‌های قبل را ندارد و به لای روبی نیازمند است، اما هنوز هم «شوتاریکو» از زیباترین و البته رازآلودترین مکان‌های استان هرمزگان است.