عراقیها در هفتمین سالروز قتل عام در پایگاه اسپایکر را که طی آن صدها نفر از دانشجویان دانشکده نظامی به دست گروه تروریستی داعش به شهادت رسیدند مراسمی برگزار کردند.
هیچ عراقی وجود ندارد که قتل عام اسپایکر را فراموش کرده باشد. اسپایکر یکی از هولناکترین قتل عامها نه تنها در عراق بلکه در تاریخ است. این قتل عام در مدت زمان کوتاهی رخ داد. موضوع نیز آنچنانکه در اتهامات مقامات عراقی در پی این قتل عام وارد شد به تروریسم تکفیری و آمیختهای از بقایای نظام مخلوع عراق مربوط میشود. هزار و چند صد نفر در این جنایت قتل عام شدند.
شاید تعداد دانشجویان دانشکدههای نظامی که در این جنایت کشته شدند زیاد یا کم باشند، اما در هر صورت جنایت هولناکی رخ داد.
عراقیها راهی نداشتند جز اینکه همگی برای نبردی که آنرا مقدس میدانستند؛ بسیج شوند و مرجعیت عالی دینی عراق نیز فتوای آن را داد و سپس بسیج مردمی عراق با حضور پیروان همه ادیان برگزار شد و هدف یکی بود جلوگیری از افتادن عراق به دست طرفداران تاریکی و دور کردن این کشور از آبشار خون و پر کردن نقاط ضعف در ارتش عراق بود. ارتش عراق، خسته بود و به نظر میرسید به تنهایی قدرت مقابله با داعش را نداشت و به تجهیزاتی مجهز بود که موثر نبود یا بهتر بگوییم این طور خواسته شده بود و به پوشش هوایی نیاز دارد. این از میراث آمریکا بود که بدخواه عراق بود. عراقیها دیدند که بسیج مردمی مایه امید است تا بغداد و عرا ق را در برابر پیشروی داعش حفظ کند. ایران از زمان تشکیل بسیج مردمی حامی آن تا زمان نبرد موصل و پس از آزادسازی بود و عملیات را هدایت میکرد و سلیمانی و المهندس آن را فرماندهی میکردند. این دو شهید نقش بسزایی با مهارتشان و تدبیر نظامی شان داشتند و جریانهای مقاومت عراقی و تشکیلات رزمی آنان نیز حمایت میکردند تا اینکه تلاشها نتیجه داد و موفقیت تاریخی به دست آمد و مسیر تاریخ را تغییر داد که خواب از چشمان آمریکاییها گرفت و باعث شد به بسیج مردمی نه تنها از طرف آمریکا و هم پیمانانش بلکه از داخل عراق حمله شد.
وقتی کشور رهبر داشته باشه اینطور با دنیا می جنگد.
عراق در جنگ داعش فقدان رهبر بود
اگر ولایت فقیه نبود الان زیر دست و پای داعشی ها بودیم