معاون تولید شرکت ملی نفت ایران گفت: برنامه‌ریزی دقیقی برای بازگردانی تولید نفت به رقم پیش از تحریم در بازه‌های زمانی یک‌هفته‌ای، یک‌ماهه و سه‌ماهه انجام شده است
معاون تولید شرکت ملی نفت ایران افزود: پس از اعمال دوباره تحریم‌ها علیه ایران و تدوین سناریوی کنترل تولید، به موازات، تدوین سناریوی بازگردانی تولید هم در دستور کار قرار گرفت و برای احیای تولید در بازه‌های یک‌هفته‌ای، یک‌ماهه و سه‌ماهه برنامه‌ریزی شد.
وی گفت: اگرچه بازه زمانی مورد نیاز برای بازگردانی کامل تولید را سه‌ماهه در نظر گرفته‌ایم، اما بر اساس برنامه‌ریزی‌ها و مقدماتی که فراهم شده است، پیش‌بینی می‌کنیم عمده ظرفیت هدف‌گذاری‌شده را طی یک ماه احیا کنیم.
معاون تولید شرکت ملی نفت ایران ادامه داد: رویکرد ما همواره این بوده که آمادگی کامل داشته باشیم تا هر زمان تولید حداکثری نفت مطالبه شد، بتوانیم بازگردانی تولید را در کوتاه‌ترین زمان ممکن محقق کنیم. به همین منظور میدان‌ها چاه به چاه بررسی شده‌اند و طبیعی است که بعضی از چاه‌های جوان و پرانرژی به‌سرعت به مرحله تولید بازمی‌گردند، بعضی از چاه‌ها هم به‌دلیل نیاز به اسیدکاری، خدمات فنی لوله‌مغزی یا نیاز به دکل برای تعمیرات، با صرف زمان و هزینه بیشتری احیا می‌شوند، البته بعضی از چاه‌ها هم در این مدت به تناوب باز و بسته شده‌اند تا توان آن‌ها از دست نرود.
علیخانی در پاسخ به این پرسش که با توجه به هزینه‌کرد ۸۰۰ میلیون دلاری برای احیای چاه‌های نفتی در پسابرجام، هزینه‌های لازم برای بازگردانی ظرفیت تولید نفت به مقدار پیش از تحریم در این مقطع زمانی چقدر برآورد می‌شود، اعلام کرد: به هر حال طبیعی است احیای چاه‌ها و بازگردانی تولید هزینه‌هایی خواهد داشت.
وی خبر داد: برنامه ما به بازگردانی ظرفیت پیشین تولید محدود نیست و در گام دوم، برای افزایش دوباره ظرفیت تولید نفت نیز برنامه‌ریزی کرده‌ایم.
معاون تولید شرکت ملی نفت ایران در توضیح بیشتر گفت: میانگین تولید روزانه نفت ایران در پسابرجام روزانه سه میلیون و ۳۸۰ هزار بشکه بود و شرکت ملی نفت ایران برنامه‌ریزی کرده است در صورت رفع تحریم‌ها، در گام نخست، تولید پیش از تحریم‌ها را برگرداند و درگام بعدی، افزایش ظرفیت تولید به بیش از ۴ میلیون بشکه را عملیاتی کند.
علیخانی با بیان اینکه تلاش و برنامه‌ریزی‌های این شرکت بر تحقق تولیدی پایدار متمرکز است، افرود: هدف افزایش تولید را به‌نحوی دنبال می‌کنیم که ظرفیت‌سازی‌ها مقطعی و زودگذر نباشد و هر آنچه بر ظرفیت تولید افزوده می‌شود، در بلندمدت قابل اتکا و پایدار باشد.