۱۴ خرداد ۱۳۶۸ یکی از مهم ترین اخبار رسانه‌های دنیا از قلب تهران مخابره شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ همدردی یک جمعیت ۱۱ میلیونی در مراسم تشییع امام شگفتی جهان را برانگیخت، و در کتاب رکورد‌های گینس ثبت شد.
این دلبستگی عمیق به امام ره ریشه در سال‌های پیش از انقلاب داشت؛ زمانی پیش‌تر از آغاز رهبری شان. مثل روز‌هایی که روشنگری‌های ایشان از استبداد رژیم پهلوی، با ابتکار و همت مردم روی نوار‌های کاست تکثیر می‌شد و دست به دست. ارتباطی که در روز‌های تبعید امام ره به دهکده کوچک نوفل لوشاتو در فرانسه هم قطع نشد. تا جایی که بعد از سال‌ها تبعید، همین مردم زمینه ورود ایشان را به کشور فراهم کردند. دکتر محمدحسین رجبی دوانی می‌گوید: در آن روزها مردم عموما ناامید از هر تغییر و تحولی بودند؛ امام آمد و این انقلاب را عرضه کرد و مردم هم با فرمان امامی که حدود ۱۵ سال تبعید بود، از مرگ نهراسیدند. خدا هم به سرعت وعده خودش را محقق کرد. این پژوهشگر تاریخ اضافه می‌کند: غربی‌ها ایران را برای خودشان جزیره سکون و آرامش منطقه می‌دانستند. سی آی‌ای سقوط رژیم عربستان را احتمال می‌داد، ولی سقوط پهلوی را هرگز. در حالی که وقتی مردم آمدند و با جان خودشان مقابل رژیم ایستادند و فریاد زدند که ما رهبری امام را می‌خواهیم خدا هم وعده خودش را عملی کرد و باعث بازگشت معنویت نه فقط به ایران که به جهان شد.
امام آمد بی آنکه بر مسندی فاخر بنشیند و بی آنکه حرف‌های ثقیل بزند. شبیه به ساده‌ترین مردم آن روزگار؛ همان طور ماند که پیش از رهبری بود. بی آنکه فراموش کند مردم را به عنوان صاحبان اصلی این انقلاب؛ از همین جا بود که رابطه مردم و امام عمیق‌تر و دلبستگی ملت به رهبرشان روز به روز بیشتر شد. امام سعادت واقعی را برای مردم تبیین می‌کرد و محرومان و مستضعفان را، ولی نعمت خود می‌نامید. هر آنچه را تحسین می‌کرد قبل‌تر شبیه به آن شده بود و هر آنچه را نهی می‌کرد قبل‌تر خودش فاصله گرفته بود از آن. مردم عزت از دست رفته شان را پای صحبت‌های امام بازیافتند. امامی که حرف‌های بزرگ را ساده می‌زد و سربازان انقلاب را افضل از خود خواندند. توصیه‌های امام به مردم و مسئولان، بعد از گذشت سال‌ها از حیات ایشان همچنان تازگی دارد. در آستانه هر انتخابی، امام از نقش تعیین کننده ملت می‌گفت. هشدار‌های شان به مردم و مسئولان را اگر مرور کنیم حرف امروز است انگار؛ امام حتی در بیماری، مصلحت مردم را به آن‌ها یادآوری می‌کرد. تحولی که با وجود امام در اندیشه و باور ملت ایجاد شده بود، بعد از انقلاب در عرصه‌های مختلف خودش را نشان داد. مردم باور کرده بودند خودشان را؛ و این وعده را که اگر در مسیر دین خدا قدم بردارند خدا هم یاری شان می‌کند.
دکتر رجبی دوانی معتقد است: بعد از انقلاب ما تمام معادلاتی که دنیای غرب پیش بینی کرده بود که با همکاری ایران محقق شود با وقوع انقلاب به هم ریخت.
وجود امام دوبار مردم را به جوش و خروشی تاریخی در آورد. یکی در روز استقبال از ورودشان به ایران و دیگری در وداع تاریخی با پیکر ایشان. این بار، اما یازده سال می‌گذشت و پیوند و انس مردم با امام بیشتر شده بود. امامی که رهنمود هایش کلید واژه انتخاب‌های درست در مسیر اصلاح و پیشرفت کشور بود.