بصورت علمی اثبات شده است آتش زدن کاه و کلش در زمینهای کشاورزی موجب نابودی اکوسیستم و ویرانی ساختمان خاک می شود.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، بسیاری از کشاورزان پس از آنکه محصول گندم، برنج و جو خود را برداشت می‌کنند، ساقه‌های باقیمانده گیاهان را آتش می‌زنند و به اندیشه خود زمین را با هزینه‌ای ناچیز و زمانی کوتاه برای کشت بعدی آماده می‌کنند.
سوزاندن بقایای گیاهی بخصوص کاه و کلش هرساله به منظور از بین بردن علف‌های هرز باقیمانده و آماده سازی هرچه سریعتر زمینهای کشاورزی برای کشت دوم به دلیل ناآگاهی کشاورزان از مضرات و سرمایه سوزی‌هایی که به دنبال دارد، انجام می‌شود. کشاورزان هم با انگیزه‌های مختلف، اقدام به آتش زدن آن می‌کنند.
اگرچه سوزاندن کاه و کلش در مزارع از قدیم مرسوم بوده و سالهاست که کاه و کلش را می‌سوزاند برخی به غلط تصور می‌کنند که این اقدام نیاز کمتری به استفاده از سموم در کشت دوم را فراهم می‌کند، اما آنچه که امروز بصورت علمی اثبات شده است نابودی اکوسیستم و ویرانی ساختمان خاک است.
عوارض جبران ناپذیر آتش زدن کاه و کلش برای کشاورزان به دلیل آسیب زدن به ساختار خاک و نامرغوبی محصولات بعدی و از طرفی آلودگی و اسیب به محیط زیست باعث شده تا در سال‌های گذشته کارشناسان و مسولان امر تلاشی مضاعف درراستای آگاه سازی کشاورزان و ممانعت از این اقدام داشته باشند .
بیشتر بخوانید: برای مقابله با آتش زدن کاه و کلش چاره اندیشی شود
نابودی موجودات مفید خاک، افزایش مصرف کود‌های شیمیایی و کاهش بازدهی زمین، فرسایش خاک در بلند مدت، کاهش رطوبت خاک و افزایش مصرف آب در طول دوره رشد، آلودگی محیط زیست و بروز بیماری‌های تنفسی بخصوص برای کودکان و سالمندان و سفت شدن لایه‌های خاک و کاهش نفوذ پذیری آن از مهمترین عوارض جبران ناپذیر سوزاندن کاه و کلش در مزارع است.