دولت با توزیع یارانه و تخصیص ارز دولتی برای تولید و واردات دارو شرایط مناسبی ایجاد می‌کند، اما در حوزه پخش خبری از سیاست‌های حمایتی نیست و سود توزیع در پایین‌ترین رقم خود نگه داشته شده است.
وی گفت: در این میان سازمان غذا و دارو تلاش دارد، قیمت دارو افزایش نیابد، اما این تصمیم خود را از محل حاشیه سود شرکت‌های پخش و داروخانه‌ها اجرا می‌کند و به اسم حمایت از تولید، تنها حاشیه سود تولیدکننده را اندکی افزایش می‌دهد. اگر زنجیره پخش دارو نباشد، هیچ کالایی به دست مصرف‌کننده نخواهد رسید و تولید فلج خواهد شد و متاسفانه در دولت عمدتا تعیین قیمت‌ها به زیان شرکت‌های پخش بوده است.
آقای عبداله زاده افزود: همه هزینه‌های شرکت‌های پخش بر اساس ارز آزاد است؛ اما درآمد این شرکت‌ها بر اساس ارز ۴۲۰۰ تومانی تعیین می‌شود. تنها در یک سال گذشته قیمت یک دستگاه کامیون با اتاق باربری دو برابر شده است، هزینه‌های حمل‌و نقل و توزیع دو تا سه برابر و هزینه‌های نیروی انسانی نیز لااقل ۲۵درصد رشد کرده است، این در حالی است که حاشیه سود این شرکت‌ها بسیار ناچیز است و دچار مشکل شده اند، زیرا شرکت‌های پخش همه نیاز خود را باید با قیمت بالا و آزاد تامین کنند و محصول را با نرخ دولتی بفروش برسانند؛ در مقابل شرکت‌های تولیدکننده دارو یا واردکننده آن از ارز دولتی استفاده می‌کنند و این به معنای نبود عدالت در هزینه‌ها و سود در زنجیره تولید و توزیع دارو است.
وی گفت: در حال حاضر در صنعت پخش دارو، تقریبا ۵۵ شرکت پخش فعال وجود دارد که به طور میانگین هر کدام ۴۵۰ تا ۵۰۰ فرصت شغلی ایجاد کرده‌اند و عصای دست تولیدکنندگان و دولت در شرایط بحرانی و خاص مثل زلزله، سیل، کرونا و... هستند، اما به دلیل تصدی‌گری دولت و سیاست‌های نادرست این صنعت با مشکل سرمایه‌گذاری و توسعه روبرو است.