به خاطر یک مشت طلا

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ مرکز آذربایجان شرقی اینکه از چه زمانی روحیه زمختی فیلم های وسترن بر اراضی "اندریان" متعلق به حوزه استحفاظی ورزقان سایه انداخت، به 5 سال پیش بر می گردد، اما تاخت و تاز ها و تاراج ها از 3 سال پیش قوت گرفت، و حالا اینجا "جایی است که زندگی ارزشی ندارد".

"فعلا مهم نیست، از چه زاویه ای، مهم این است که اصلا به قضیه نگاه کنی".
در کمتر از یک سال 10 نفر بر اثر انفجار دینامیت جانشان را از دست داده اند، آخرین مورد انفجار دینامیت، همین یک ماه پیش بود که یک نفر را کشت و 8 نفر را ناقص العضو کرد.


امتیاز معدن 74 به 26 به نفع طرف روسی (گرجی)
معدن "اندریان" در محدوده 120 هکتاری منطقه کوهستانی و صعب العبور، مشرف به روستاهای "اندریان"، "آستارگان"، "میوه رود"، "قینر"، "جوانان گروه"، "حاجیلار"، "طرزم" و "گل آخور" در قالب جنگل های ارسباران دیزمار در فاصله 80 کیلومتری از مرکز ورزقان و 35 کیلومتری از بخش خاروانا واقع شده است.

فعالیت‌های اکتشافی در محدوده معدن طلای اندریان از سال 1372 توسط شرکت منطقه‌ای معادن آذربایجان آغاز شد و اکنون نیز شرکت معدنی «زرین داغ آسترگان» با همکاری و سرمایه گذاری «شرکت پروژه زمین شناسی معدنی» از کشور گرجستان با هدف استخراج سالیانه 1400 هزار تن کانسنگ طلا و تولید طلا به روش «هیپ لیچ» در این معدن فعالیت می‌کنند.

2 معدن با محدوده 40 کیلومتری با عنوان "زرین داغ آسترگان"، در مالکیت شرکت ایرانی خارجی است که با تائید مقررات ایران، تاسیس شده است، امتیاز ها هم 74 به 26 به نفع طرف روسی (گرجی) تقسیم بندی شده است.


بازار سیاه، به حریم معدن کشیده شده
بازار سیاه اتفاقا به حریم معدن کشیده شده است، بیش از 3 سالی است که غیر بومی ها برای ورود به این محدوده باج می دهند، در شبانه روز بیش از صدها نفر بر پیکر این محدوده چنگ می زنند، اینجا موتور سیکلت ها اغلب تک سوار گردنه های کوه هستند، آن هم بی پلاک، بی نشانی.

قاطرها و الاغ ها هم با تمام توان کار می کنند، پالان هایشان وا رفته، اما بهترین گزینه برای انتقال خاک معدن هستند؛ که از دید خیلی ها باید پنهان بماند.
هر ازگاهی پیکانی در حاشیه جاده رها شده، برگشتن و برداشتنش به قیمتش نمی ارزد، همان بهتر آنجا خاک و آفتاب بخورد.


درخشش طلای 24 عیار، چشم ها را به چپاول بسته
تردد خودرو های دودزا، می تواند تا چند دقیقه جاده را خاکستری و فرصت را برای فرار فراهم کند.
اوایل خود بومی ها حفاری می کردند، بعد که کارشان سکه شد، کارگر اجیر کردند، اتفاقا میدان کارگری "گجیل" یا "شهرک ارم" تبریز.

نگهبانانی در مسیر معدن مستقر هستند و کوچکترین تحرکات را رصد می کنند، تا مگر فرد غیر بومی به حریم خلوت آنها راه یابد.
شاید درخشش طلای 24 عیار، خیلی از چشم ها را به چپاول در این منطقه می بندد.


ناقوس ناامنی در منطقه سال 96 به صدا درآمد
اینکه چه شد که وضع به این شکل شد، برمی گردد به سوء مدیریت مسئولان معدن و اخراج یک شبه برخی کارگران معدن و نارضایتی آنها؛ اخراجی که ناقوس ناامنی در منطقه در سال 96 را به صدا درآورد.
کارگران اخراجی که به محدوده معدن آشنایی داشتند، به استخراج طلا روی آوردند.

ژانر وسترن در اندریان این چنین تداعی می شود که حقوق و اراضی ساکنین بومی به دیگران واگذار شده و حالا همین اهالی قدرت خویش را به نمایش گذاشته و به اندازه وسع خویش از حق خود دفاع می کنند، آنهم با چپاول معدن.

از همان سال که تحرک های محسوسی از حفاران غیر مجاز به چشم می خورد فرمانده انتظامی شهرستان ورزقان، حفاران غیر مجاز و کارگاههای که استحصال طلا را رصد می کرد و خیلی از آنها را در رسیدن به سنگ طلا ناکام گذاشت.
اما، سودآور بودن سنگ طلا، چیزی نبود که تعداد زیادی از اهالی بومی روستاها و مالکان باغها اطراف معدن، دندان طمع را از آن بگیرند.

اینجا برای رگه ها، رگ گردن باد می کنند
معدن طلای اندریان، پرفیری نیست، بلکه رگه ای است و متوسط عیار طلای استحصال شده نیم پی پی ام است.
اینکه از یک کیلو سنگ خاک، چند سوت طلا استحصال می شود، بستگی دارد به اینکه این سنگ ها از کدام رگه ها برداشت شود.
بعضا کارگران اخراجی و بعضا کارشناسان معدن، گرای رگه های پر عیار را به حفاران غیر مجاز می دادند و افراد بومی رگه ها را به نام خود می زدند.

برای رگه هایی که تصاحب کرده و سندش را به اسم خود زده بودند، رگ گردن باد می کردند، رگه هایی که طول تقریبی شان 300 متر و عمق آنها تا 150 متر می رسید.
تا اینکه سال گذشته حسب نظر استان و برای ایجاد نظم در منطقه، گروهی از واحدهای یگان ویژه به معدن اعزام شدند، ماحصل این اعزام، پاکسازی منطقه، کشف و ضبط اقلام و تجهیزاتی از قبیل موتور سیکلت، موتور برق، دژبر و بالابر از محل معدن و تونل ها بود.

بعد از این پاکسازی ها، دوربین هایی نصب کرده و با ایجاد تورهای ایست بازرسی در میوه رود، اندریان، سه راهی آسترگان و سه راهی ارزیل تمامی مسیرها را زیر نظر خود قرار داد تا دست حفاران غیر مجاز و قاچاقچیان را از معدن کوتاه کنند.
البته برای پایان کار هم رگه های کشف شده را منفجر کردند تا دستِ دست درازان مجددا به قلب معدن نرسد.


سکوت معدن طول نکشید
حالا بعد از گذشت یکسال، کار به جایی رسیده که فرماندار ورزقان به تجربه سال گذشته اشاره می کند، به زمانی که برای مدتی هر چند کوتاه سکوت بر منطقه حاکم شده بود و تعرض ها به دامن معدن کوتاه.

خانی می گوید: به دلیل همکاری نکردن شایسته مجموعه شرکت بهره بردار، مجددا فعالان غیر مجاز به همان کار روی آوردند؛ انگار دست کرده باشند در جیب مردم، ثروتِ متعلق به همه را به تاراج بردند.
حالا صدای انفجار دینامیت و باروت هم در این منطقه خاموشی ندارد، صداهایی که منطقه را به کانون جنگ های چریکی شبیه کرده است.

حفاران رگه های خاموش شده، رگه های خود را بازیافته اند و به فراخور باروتی که دست شان می رسد، زخم ها را بر پیکر این رشته کوه عمیق تر می کنند، اغلب اوقات چال های حفاری تا عمق 70 متر می رسد.


با یک مشت طلا
البته اگر زمین زیرپای شان سست نشود، می توانند با قساوت هر چه تمام تر، بر سفره معدن چنگ بزنند، چون ولع طلا، سیری ناپذیر است.
فضای حاکم بر منطقه، نه اینکه از فیلم های وسترن عقب بماند و جای میزانسن زد و خورد در این منطقه خالی باشد؛ اتفاقا با یک مشت طلا، دامنه فساد از منطقه تا تبریز کشیده شده است.

برخی با یک مشت طلا، چندین منزل مسکونی در تبریز خریداری کرده اند، برخی با خودرهای لوکس در کوچه و خیابان های شهر ویراژ می دهند، و برخی هم برای پول شویی به خرید واحدهای تجاری و صنعتی روی آورده اند...
شاید هم این برخی ها، تا همین چند وقت پیش محتاج نان شب شان بودند.

 

 

برای برخورد با حفاران، دست روی دست نگذاشتیم
برگردیم به معدن؛ اینجا! بیش از مجموعه معدن؛ حفاران غیر مجاز هستند، که انفجار انجام می دهند.
حجم انبوه برداشت از معدن را با پور محمدی استاندار در میان می گذارم، او می گوید: حجم انبوه برداشت غیرمجاز از این معدن چیزی غیر قابل انکاری است؛ اما دستگاه قضا نیز در برخورد با عاملان این حفاری ها دست روی دست نگذاشته است.

بنابر آمار استاندار، 180 نفر از گردانندگان اصلی و کسانی که برای حفاری های غیر مجاز، کارگر اجیر کرده اند، دستگیر و برای آنها پرونده تشکیل شده است.


تمام چپاول ها را نباید به پای اندریان نوشت
استاندار می گوید: معدن اندریان جزء منابع انفال است، هر چند هم اکنون امتیاز بهره برداری از آن در دست شرکت است، ولی درآمد حاصل از آن متعلق به دولت است و شرکت بهره بردار باید حقوق دولتی پرداخت می کنند.

پای صحبت های محمد باقر خانی فرماندار شهرستان ورزقان می نشینم، او بر این باور است که نباید، تمام این چپاول را به پای اندریان و ساکنان و وابستگان به آن روستا نوشت، سارقان انفال عمومی بستگی به دسترسی شان به معدن دست درازی می کنند، بستگی دارد که اهل کدام یک از روستاهای آستارگان، گَوَنه گیوره، میوه رود و اندریان می توانند از این سفره متنعم شوند.

خلع ید در معدن طلای اندریان مطرح نیست
معاون امور معادن و صنایع معدنی سازمان صنعت، معدن و تجارت آذربایجان شرقی می گوید: قطعا کم کاری هایی صورت گرفته و معدن به این روز افتاده است، تاجایی که هم اکنون معاون سیاسی و امنیتی استاندار نیز به موضوع ورود پیدا کرده است، چرا که موضوع فرا سازمانی و بعضا فرااستانی است.

مهرانگیز رحمانی سال گذشته در خصوص انتشار برخی اخبار مبنی بر خلع ید معدنکار طلای اندریان نیز واکنش نشان داده و گفته بود: عالی ترین مرجع تصمیم‌گیری موضوعات مرتبط با معادن، شورای عالی معادن کشور است و موضوع خلع ید در معدن طلای اندریان مطرح نیست.

این بار صحبت هایش را چنین ادامه می دهد: قانون حکم می کند که اگر هرگونه تعرض را معدنچی یا سازمان صمت اعلام کند نیروی انتظامی به موجب ماده 19 معدن موظف است، برای حراست و صیانت از آن، نیرو اختصاص دهد.

معاون اجتماعی فرمانده انتظامی استان نیز در واکنش به این سخنان می گوید: حفاظت از معدن برعهده یگان حفاظت معدن است. معدن کار قرار داد می بندد و سهم دولتی می دهد و حفاظت از محدوده معدن بر عهده یگان حفاظت است.
سرهنگ هاشم شعفی یادآور می شود: مشکل در معدن اندریان از اینجا آب می خورد که مهندسان معدن گرا می دهند، پس چرا از این قبیل اتفاقات در معدن طلای واقع در منطقه مزرعه شادی اتفاق نمی افتد.


انگار، معدن بی سرپرست است
در ظاهر، کسی حاضر به قبولی سرپرستی این معدن نیست.
عالی ترین مقام سیاسی شهرستان در خصوص ابعاد این معدن می گوید: شاید این وضعیت به نفع مجموعه مدیریت معدن است، ولی سعی کرده ایم مدیریت معدن را متقاعد کنیم، پست های نگهبانی را تقویت و محدوده 40 کیلومتری معدن را فنس کشی کنند، و برای کنترل حفاران غیر مجاز و حفاظت فیزیکی منطقه از افراد بومی استفاده شود.

محمدباقر خانی نیز رگه فروشی را تائید می کند، اینکه از خود مجموعه معدن افرادی هستند که رگه ها را به حفاران غیر مجاز نشان می دهند، وگرنه یک روستایی از کجا متخصص است که بتواند خلوصی رگه ها را شناسایی کند.

رگه فروشی در اینجا رواج دارد
آری! رگه فروشی در اینجا رواج داد؛ و در بین اهالی تحصیل مال نامشروع بیشتر از تحصیل علم نهادینه شده است، معامله ها به پای معدن هم کشیده شده اند.
حتی افرادی از شهر زنجان به سودای طلا راهی این دیار شده اند. اتفاقا همان ها آنها که در شهر زنجان کوره دارند، با این همه تله ی امنیتی، باز سینه سپر کرده اند.

معامله که پای معدن جوش خورد، خاک های توبره شده را از حفاران غیر مجاز خرید می کنند و بعد استحصال آن کاری ندارد، کمی سیانور به خورد خاک می دهند، همه چیز برای آنها تمام است، اما برای زمین شاید شروع کار است.

زهر سیانور را به خورد زمین می دهند
زهر همین سیانور در قلب زمین فرو می نشیند شاید که نه، قطعا در فرو دست ها با آب های زیر زمین همسفره می شود و در جریان رودخانه های "اندریان"، "گل آخور" و "ارزیل" خود را به سد "حاجیلر چای" می رسانند و بعد ها هم از کجا معلوم به خورد طبیعت و ما نرسد.
اینکه آلودگی در منطقه صحت دارد یا نه؟ پای معاون نظارت و پایش اداره کل محیط زیست استان را به پیگیری هایم در این گزارش باز می کند.

فدایی می گوید: نشتی سیانور اتفاق افتاده است، به طوری که در پایشی که در شعاع 10 کیلومتری معدن صورت گرفت، یک نقطه آلودگی مشاهده شد، جایی که محل خرید و فروش حفاران غیر مجاز بود.
به گفته رضا فدایی، آنچه باعث آلودگی زیست محیطی در منطقه می شود، استخراج های غیر قانونی است، چرا که کِی و کجا آن هم با حمایت کدام ارگان فراوری می کنند، مشخص نیست.

آلایندگی های محرز شده، نقطه ای است
کارشناسان مسائل زیست محیطی بر این باورند، با این سرعت حفاری های غیر مجاز، حتی باقی مانده خاک معدنی نیز بعنوان آلاینده، یقه محیط زیست را خواهد گرفت، شاید وقتی که آلودگی ها منطقه را جان به لب رسانده باشند، صدای نفس نفس زدن خاک و آب منطقه را بشنویم.

معاون نظارت و پایش اداره کل محیط زیست استان ادامه می دهد: آلایندگی های محرز شده، نقطه ای بود، اما با توجه به این حجم از برداشت های غیر اصولی و استفاده از سیانور، فاجعه بزرگی را در پیش خواهیم داشت.

درست است که محدوده آلودگی های زیست محیطی با مواد شیمیایی خصوصا سیانور در حالت طبیعی ماندگاری زیادی ندارد، اما کمترین مقدار این مواد شیمیایی نیز برای جان نحیف زمین زیاد است.
فدایی یادآور می شود: همین سیانورهایی که در فواصل کم به خورد طبیعت می دهند تهدیدی است که منشا آلودگی های زیادی خواهد بود و جای تاسف اینکه منشا آلودگی ها مشخص نخواهد شد.

معاون نظارت و پایش اداره کل محیط زیست استان متذکر می شود، معدن تحت مدیریت اراضی ملی و در اختیار منابع طبیعی و خارج از مناطق چهارگانه ( شامل مناطق شکار ممنوع و حفاظت شده، پارک ملی، اثر طبیعی ملی، و زیستگاه و ذخیره گاه زیست کره ) است، حق ورود و دخل و تصرف در این مناطق را نداریم.
فدایی می گوید: اوایل فعالیت حفاران غیر مجاز، موضوع را بعنوان تهدید زیست محیطی به دستگاهها اعلام کردیم ولی کو گوش شنوا؟

 

 

دست و بال تیشه به دستان باز است
حمل هر کیلو خاک 2 هزار و 500 تومان هزینه روی دست حفاران غیر مجاز می گذارد، خودروی پیشمرگه، یا خودروی پیش قراول هم که حکم جاده بازکن را دارد، 600 هزار تومان می گیرد تا بار خاک را از مسیر طَرزم_قِینَر _ وَرکِش به سمت تبریز هدایت کند.

تردد این خودرو ها در ساعات خاصی از شبانه روز اتفاق می افتد، در مسیری که تا چشم کار می کند، خبری از ایست بازرسی نیست!
شاید خلاء نظارت از طرف دستگاههای نظارتی دست و بال این تیشه به دستان را باز گذاشته است.
این درست که دوربین هایی نصب شده، احکامی صادر شده اما کسی پیگیر نیست که حکم اجرا شود، یا اگر اجرا می شود، کیفیت و کمیت اجرای آن حکم چگونه است.

فرماندار ورزقان می گوید: محدوده معدنی با ذخیره قطعی طلای 30 میلیون تنی خاک طلا با عیار پنج درصد است، بیش از 90 درصد حفاران، داخل محدوده معدن، حفاری می کنند، بی آنکه کسی بگوید: بالای چشم تو ابروست.

استاندار: مافیا و قاچاق محرز است
استاندار نیز این موضوع را تائید می کند که بهره برداری از معدن به صورت مافیایی و قاچاق در آن محرز است و اتفاقا، افرادی حرفه ای وارد این کار شده اند؛ ولی مهم این است که تمامی تحرکات آنها رصد می شود.
پورمحمدی معتقد است هر کس خربزه می خورد پای لرزش هم می نشیند، دستگاههای نظارتی و امنیتی از منطقه مراقبت می کنند، دوران خان خانی تمام شده، چرا که با نصب دکل ها و دوربین ها، همه چیز زیر نظر است.


واگذاری معدن در هاله ای از ابهام!
محمد صالح ترکمان، مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه سهند چیز دیگری می‌گوید: از نقاط مبهم و تاریک، از نحوه قیمت گذاری این معدن؟ به صورتی که حتی آگهی و یا اعلان قبلی برای واگذاری صورت نپذیرفته است؛ بنابراین این سوال مطرح می‌شود که طرف قرارداد چگونه به عنوان بهره بردار معدن نائل شده است؟ و عدم شفافیت در این موضوع فرضیه‌های احتمالی، برای وجود رانتی بزرگ را قوت می بخشد.

به گفته ترکمان، نه تنها رونوشت قرارداد منتشر نشده بلکه در سایت وزارت صمت نیز، اسم معدن اندریان در لیست معادنی که پروانه بهره برداری دارند، نیامده است و نکته مهمتر، با توجه به در دسترس نبودن مفاد قرارداد مشخص نیست که این قرارداد چند ساله بسته شده است؟

معدن 20 ساله واگذاری شده است
در ادامه پیگیری ها ماهیت و مفاد قرار داد واگذاری معدن طلای اندریان را از عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی جویا می شوم.

نماینده مردم ورزقان در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با انتقاد از وضعیت کنونی معدن طلای اندریان در این شهرستان، صحبت هایش را با طرح این موضوع شروع می کند: قطعا در نحوه واگذاری 20 ساله معدن به یک شرکت خارجی ابهاماتی وجود دارد.

به گفته دهقان، سرمایه گذار خارجی که اصالتی روسی دارد ولی تبعه گرجستانی دارد، احتمال دارد این سرمایه گذار در روسیه یک سرمایه گذار ورشکسته باشد.
او اصل واگذاری را زیر سوال برده و می گوید: وقتی مردم عادی می توانند با ابتدایی ترین تکنولوژی ها، از خاک معدن این منطقه طلا استحصال کنند، پس کار استخراج پیچیده نبود که نیازی به سرمایه گذار خارجی داشته باشد، حال آنکه سرمایه گذار خارجی سهام دار قالب است.

دهقانی هم ریشه این مشکلات را در مدیریت ناصحیح معدن می داند، چرا که اهالی روستا تمایلی به کار در معدن ندارند، چون قاچاق برایشان با صرفه تر است و پول کلانی به دست می آورند و البته بعد از یک مدت کوتاه کار در معدن و آشنایی با رگه ها، به قاچاق روی می آورند.

او به تخلفات محرز معدن اشاره می کند: اینکه دو بار به علت تخلفات زیست محیطی تعطیل شده ولی برای رفع آنها کاری اساسی نکرده است، شاهد این ادعا هم این است که چندی پیش احشام روستا تلف شدند.
وی معتقد است، روش استخراج در این معدن نیز کاملا غلط است و اصول مهندسی استخراج رعایت نشده است و برای این ادعا می توان به شیب های تند و لبه های خطرناک ایجاد شده بر پیکر معدن اشاره کرد.

دهقانی می گوید: تخلف محرز دیگر این است که در روند برداشت، رگه های پر عیار را شناسایی و برداشت می کنند؛آن هم بدون رعایت اصول معدنی و نظارت نظام مهندسی، و به تبع این رفتار نامعقول و خطرناک، بعد از ترک معدن، با پله های خطرناک ایجاد شده، جان افراد تهدید و حیوانات مردم تلف خواهند شد.

پرونده معدن در کمیسیون برنامه و بودجه مجلس باز است
از نائب رئیس کمیسیون برنامه وبودجه می خواهم تا لایه های پنهان در واگذاری معدن طلای اندریان را تشریح کند.

میر تاج الدینی می گوید: اتفاقا موضوع معدن اندریان به این کمیسون نیز رسیده، و از چند وزیر در مورد مسئله حراج اموال عمومی در این منطقه سوالاتی شده است.
البته محور سوالات حول دو موضوع می چرخد، یکی خود معدن و نحوه واگذاری آن و دیگری قاچاق یا به نوعی چپاول معدن.

به گفته و سوال از وزیر کشور این است که چرا امنیت منطقه را نتوانسته اند حفظ کنند و تاراج سرمایه ملی صورت می گیرد؟ و سوال از وزیر صمت هم اینکه، چرا وزارتخانه متبوعش وظیفه اصلی خود صیانت از معدن را پشت گوش می اندازد.

او می گوید: با اینکه پرونده سوال از دو وزیر، در این کمیسیون دایر است، دیوان محاسبات کشور هم به نحوه واگذاری ایراد گرفته است.
این نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو این سوال را مطرح می کند: واگذاری معدن به یک شرکت خارجی که اتفاقا توان اداره معدن را ندارد و از قضا طبق شنیده ها، استحصال طلا نیز توسط آن به صورت غیر استاندارد صورت می گیرد، آیا نیازی به پیگیری جدی قضیه ندارد تا به دست دولت برگردد؟

نائب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه در جمع بندی صحبت های خود می گوید: باید در اسرع وقت با سازوکارهایی قانونی تکلیف شرکت خارجی روشن شود و با قبول سرپرستی معدن توسط دولت، از ناامنی منطقه و قاچاق مواد معدنی جلوگیری شود.
میرتاج الدینی یادآور می شود: هر نوع ضعف در این برهه، ضعف برای مسئولان کشوری و استانی محسوب می شود و اقتدار نظام زیر سوال می رود.

 

 

بیشتر چپاول است تا قاچاق
مدیر کل اطلاعات استان نیز در خصوص مشکلات امنیتی ایجاد شده در معدن اندریان می گوید: قاچاق از معدن اندریان را رد نمی کنیم، این موضوع بیشتر چپاول است تا قاچاق، ولی به جد پیگیر هستیم.

این مقام امنیتی استان یادآور می شود: هر چند از نظر قاچاق معادن، نیروی انتظامی مسئول رسیدگی است، اما با توجه به چپاول معدن، طرحی تهیه شده و به زودی اجرا می شود.
وی ادامه می دهد: در اندریان قاچاقچیان و سردسته های افراد شناسایی شده اند و مسئولان معدن یک ماه مهلت دارند تا مسئولیت خود را در قبال معدن قبول کنند یا کنار بکشند.

مدیر کل اطلاعات استان با بیان اینکه یکی از مهمترین مسائل استان معادن است چرا که به طور درست از ظرفیت معادن استفاده نمی شود.

او می گوید: مدیریت استان به دنبال سیاستگذاری دقیق و جامع براساس وضعیت و ظرفیت های معادن استان است.
استاندار بارها از تریبون های رسمی نظر خود را مبنی بر خلع ید قانونی مدیریت معدن اعلام کرده، چرا که متعقد است علاوه بر مجموعه معدن، برداشت اهالی بومی نیز نمک به زخم معدن می پاشد.

شاید اگر دولت و مجموعه قوی حاکمیتی سرپرستی این معدن را برعهده بگیرد، دست سودجویان از این معدن کوتاه و سایه امنیت بر سر منطقه برقرار شود، وگرنه طولی نمی کشد، میزانسن فیلم های وسترن در معدن اندریان هم چیده شود، چشم اندازی لم یزرع و ویران با مرتع ها و مزرعه های خالی.