نتایج پژوهشی نشان می‌دهد، در هر ثانیه در جهان یک نفر در کشور زادگاه خودش آواره می‌شود و اکنون ۵۵ میلیون نفر آواره داخلی وجود دارد.
الکساندرا بیلاک، مدیر مرکز نظارت بر آوارگی داخلی در گفتگو با خبرگزاری فرانسه گفت: این دو عدد به طور غیرمعمولی زیاد هستند و این در نوع خود بی سابقه است.
شمار آوارگان داخلی اکنون بیشتر از پناهندگانی است که برای در امان ماندن یا زندگی بهتر از مرز‌های بین المللی عبور می‌کنند. شمار آوارگان بین المللی در سال گذشته ۲۶ میلیون نفر بود.
جان اگلند، رئیس شورای مهاجرت نروژ، در همین باره در بیانیه‌ای اعلام کرد: بسیار شگفت آور است طی سال گذشته در هر ثانیه، یک نفر مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده است. وی افزود: ما برای حفاظت از آسیب پذیرترین افراد در مواجهه با درگیری‌ها و بلایا خود را ناتوان نشان داده ایم. بیلاک افزود، اگرچه این رقم بی سابقه است، اما باز هم مسلماً کمتر از رقم واقعی است.
در این گزارش تصریح شده است، سه چهارم آوارگان داخلی به دلیل بلایای طبیعی و به ویژه حوادث شدید آب و هوایی مجبور به فرار یا ترک خانه و کاشانه خود شده اند.
الکساندرا بیلاک، مدیر مرکز نظارت بر آوارگی داخلی گفت، با گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی تنها انتظاری که می‌توانیم داشته باشیم این است که وقوع این حوادث فاجعه بار و خشونت بارزتر شود و بنابراین در آینده ما شاهد افزایش بیشتر تعداد آوارگان داخلی بیشتری خواهیم شد.
علاوه بر این، حدود ده میلیون آواره داخلی به دلیل درگیری‌ها یا انفجار‌های خشونت آمیز مجبور به فرار از خانه و محل زندگی خود شده اند. منطقه تیگرای در اتیوپی که درگیر جنگ‌های ویرانگر است، حملات و عملیات تروریستی در شمال موزامبیک یا بورکینافاسو از جمله مناطقی است که باید انتظار داشت شمار آوارگان داخلی در آن افزایش یابد.
جنگ‌های بی پایان در کشور‌هایی مانند سوریه، افغانستان یا جمهوری دموکراتیک کنگو نیز مردم را وادار به فرار از خانه و کاشانه خود کرده است و بیشتر افرادی که در این کشور‌ها اینگونه آواره می‌شوند برای مدت زمان طولانی در این حالت باقی می‌مانند. چون درگیری‌های این مناطق طولانی مدت هستند و اکنون سالهاست که ادامه دارد.
در بخش دیگر از گزارش این دو سازمان غیر دولتی چنین تصریح شده است: از ۵۵ میلیون آواره، ۳۸ میلیون نفر از جنگ و خشونت فرار کرده اند.
این سازمان‌های غیردولتی افزودند: تغییرات آب و هوایی و بهره‌برداری بیش از حد از منابع طبیعی می‌تواند بی ثباتی و درگیری‌ها را تشدید کند و باعث جابجایی اجباری شود.