خانواده چهار فرزندی امیرالمومنین (ع) و حضرت زهرا (س) مصداق یک خانواده کامل در مکتب نورانی اهل بیت (ع) است.
صالح قاسمی ادامه می‌دهد: خانواده کامل کلیه روابط درون خانوادگی را در خود داراست. از همین رو خانواده کامل در طول نسل‌های بعدی نیز همه روابط خویشاوندی را تضمین و تامین می‌نماید.
این پژوهشگر تحولات جمعیتی ایران و جهان اضافه می‌کند: در خانواده کامل ریسک بروز پدیده ناهنجار فرزندسالاری بسیار پایین است چرا که تعدد فرزندان باعث می‌شود تمرکز بر روی یک فرزند شکل نگرفته و والدین بطور طبیعی در مقام حل مناقشات درون خانواده و در جایگاه حکم بین فرزندان منزلت و شان مدیران خانواده را دارا خواهند بود.
به تعبیر قاسمی فرزندانی که در خانواده کامل زندگی می‌کنند مفهوم همکاری، تعامل، رقابت، عاطفه ورزی و کارگروهی و تلاش جمعی را بطور طبیعی و مستمر تجربه و مشق می‌کنند.
وی می‌گوید: در یک خانواده کامل حتی والدین هم به بیماری‌های روحی و روانی و تنهایی مبتلا نمی‌شوند. سندروم خانه خالی یک بیماری روحی و افسردگی ناشی از تنهایی والدینی است که یا فرزند ندارند و یا تنها فرزندشان برای ازدواج یا تحصیل و اشتغال خانه پدری را ترک نموده اند و به همین دلیل والدین در این خانواده‌ها از حدود پنجاه سالگی تنهایی در خانه خالی و افسردگی‌های ناشی از آن را تجربه می‌کنند.
نویسنده مجموعه کتاب‌های پژوهشی جنگ جهانی جمعیت توضیح می‌دهد: خانواده کامل شبکه‌ای کامل از روابط درون خانوادگی و برون خانوادگی را ایجاد می‌کند و نسل بعد از خانواده کامل انواع روابط را در شبکه خویشاوندی اعم از عمو، عمه، خاله و دایی و فرزندان ایشان را تجربه می‌کنند.
بر همین اساس صالح قاسمی معتقد است: الگوی علمی، بین المللی و مجربی که امروزه می‌توان آن را در ایران اسلامی طرح و با قاطعیت از آن دفاع کرد همین الگوی «خانواده کامل» یا «perfect family» است.
این در حالیست که گرایش به تک فرزندی در ایران زیاد شده و تولد نسلی که مفهوم خواهر و برادر و حتی خانواده را درک نمی‌کند در راه است.