چند سالی است که رخسار سبز و زیبای بلوط با بیماری مهلکِ سرطانی به نام "لورانتوس" به زردی و خشکیدگی کشیده شده و روز به روز به سمت نابودی پیش میرود.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز ایلام؛ عروسِ زاگرس، بلوط، بَنه و زالزلک را در دامن زیبای خود ریخته و به مردم این دیار، سخاوتمندانه هدیه میکند؛ اما در این میان، جمعیت بلوط بیشتر از سایرین است؛ به گونهای که ۹۰ درصد جنگلهای ایلام مسحور خودنماییِ باشکوه و سبزرنگ این گونهی زیبا و مقاوم است.
همزیستی با بلوط به قدمت تاریخ
دفتر خاطرات مردم ایلام را که ورق میزنی، میبینی که از همان دوران کودکی این بلوط است که شیرینترین خاطرات آن روزهایشان
علی حکمت پور میگوید: یادم میآید که در دوران کودکی ام بر شاخههای محکم و بزرگ بلوط تاب میبستیم و کُلی لذت میبردیم.
پای حرفهای پدرها و مادرهایمان هم که مینشینیم، آنها نیز از خاطرات روزگاران قبل از انقلابِ خود با بلوط حرفهایی برای گفتن دارند.
مینا نرگسی ۶۵ ساله در خصوص سخاوت و میهمان نوازی بلوط میگوید: در روزهای سخت تنگدستی دانههای بلوط را آسیاب میکردیم و برای خودمان و احشامی که گرسنه بودند نان میپختیم.
بلوطی که پناهگاه روزهای ترس و دلهرهی بمبارانهای هوایی دشمن بود.
قاسم ملکی، ۶۷ ساله میگوید: آن روزها با رفتن به دل طبیعت زیر سایههای بلند بلوط چادرهایمان را برپا میکردیم.
آقای سجادی نیز عطاری دارد، او درباره خواص درمانی بلوط میگوید: 'شوکه' نوعی شیره شیرین و عنابی رنگ مثل شیره خرما با طعمی ملستر از آن، که برای صبحانه استفاده میشود و "جَفت" شیره سیاه رنگ و تلخ آن هر دو خاصیت دارویی دارند و برای درمان معده به کار میروند.
قدمت ۱۳۰ قرنی درختان بلوطِ استان ایلام
به گفتهی مدیرکل منابع طبیعی و آبخیز داری ایلام، این استان دارای ۶۴۱ هزار جنگل است که بیش از ۹۰ درصد آن را درختان بلوط تشکیل میدهند؛ به گونهای که کهنسالترین جنگلهای بلوطِ جهان در ایلام قرار دارند. بلوط ایرانی با ۹۰ درصد ترکیب گونهای و گونههای همراه آن عبارتند از گونه پسته وحشی (بنه) با ۶ درصد و ۴ درصد بقیه را گونهی بادام کوهی، داغداغان، کیکم، بادامک، زالزالک و ... تشکیل میهد. |
بلوط در دام سرطان
اما اینک چند سالی ست که رخسار سبز و زیبای بلوط با بیماری مهلکِ سرطانی به نام "لورانتوس" به زردی و خشکیدگی کشیده شده
مدیرکل منابع طبیعی، جنگلهای استان ایلام را یکی از کانونهای اصلی و ابتدایی این پدیده مینامند و میگوید: حدود ۸۰ درصد از جنگلهای بلوط استان دچار خسارت وخشکیدگی شده اند و ۳۳ درصد از جنگلهای بلوط کاملا از بین رفته اند.
رضا احمدی با اشاره به این که ۸۰ هزار هکتار از جنگلهای استان ایلام در معرض خطر لورانتوس است، گفت: سالانه حدود دو هزار هکتار از عرصههای جنگلی استان ایلام با همکاری مردم و منابع طبیعی استان از گیاه نیمه انگلی لورانتوس پاکسازی میشود.
وی بیان کرد: در سالهای اخیر در سطح ۵۰ هزار هکتار از جنگلهای بلوط استان مبارزه با این آفت آغاز شده است.
اما ریشه این غدهی سرطانی فقط دامن بلوط و جنگلهای ایلام را نگرفته است؛ بلکه رشته کوههای زاگرس و در قلب جنگلهای کرمانشاه، ایلام، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد و فارس هم ریشه دوانیده است.
جنگلهای زاگرس با گستردگی در ۱۱ استان کشور و با ۶ میلیون هکتار مساحت، ۴۰ درصد جنگلهای ایران را تشکیل میدهد که حدود ۷۰ درصد تیپ گونههای جنگلی زاگرس را بلوطها شامل میشوند. پوشش گیاهی با نوع خاصی از درختان سبز که این روزها حال خوشی ندارد و رو به زوال میروند.
خشکیدگی بلوط یکی از آسیبهای جدی این روزهای جنگلهای زاگرس است که بین سالهای ۸۸ تا ۸۹ آغاز شد و هر روز بر وسعت آن در سراسر منطقه زاگرس افزوده میشود. آفتی که به گفته کارشناسان پس از ظهور علائم آن، در فاصله سه تا پنج سال درختان بلوط را به طور کامل خشک میکند.
از «لورانتوس» بیشتر بدانیم
بنابر اظهارات کارشناسان، آفت «لورانتوس» که بر روی درختان جنگلی به ویژه درختان بلوط رشد میکند یک گیاه نیمه انگلی است که با تغذیه از مواد معدنی و آبِ گیاه باعث خشکیدگی و مرگ درختان میشود. یک کارشناس بومی، با بیان اینکه بذر این آفت، بیشتر از طریق پرندگان انتقال مییابد، افزود: رشد و تکثیر این گیاهِ آسیب زا، نیازمند نور زیادی است و سایه، از رشد و تراکم این گیاه انگلی کم میکند. |
بهترین زمان مبارزه با لورانتوس
به زعم خان محمدیان؛ بهترین زمان مبارزه با این آفت، اوایل فروردین تا آبان ماه است، زیرا در این بازه زمانی هنوز بذر آن قابلیت تکثیر، جابه جایی، گسترش و چسبندگی ندارد.
وی یادآور شد: در این موقع از سال میتوان با روشهای مکانیکی و با استفاده از اداوات ساده ای، چون اره، تیشه، تبر و داس از فاصله ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتری پایینتر از محل آلودگی، شاخههای مبتلا را قطع کرد.
راهکار مبارزه چیست؟
گوهری میگوید: حفظ و ارزیابی ذخایر ژنتیکی و ایجاد بانک ژنی بلوط با استفاده از روشهای زیستفناوری و بررسی جنبههای کنترل بیولوژیکی آفات قارچ، حشره بلوط نیز از دیگر اقدامات برای حفظ جنگلهای بلوط، تولید متابولیتهای ثانویه دارویی بلوط با استفاده از روشهای زیستفناوری است.
یکی دیگر از کارشناسان حوزهی کشاورزی، اما بر این باور است که بهترین راه مبارزه با لورانتوس توجه به بسیج مردمی برگرفته از تفکر جهادی مدیران است.
داودی نصر میافزاید: حدود ۶۰۰ هزار هکتار جنگل داریم و جمعیت استان نیز حدود ۶۰۰ هزار نفر است؛ بر این اساس با نگاهِ سرانه حفاظت (هر نفر یک هکتار) میتوان زمینهی انس و الفت بیشتر مردم و جنگل را به وجود آورد.
وی تشریح کرد: اگر دنبال کاهش هزینه برای حفاظت از جنگلها و تداوم و ماندگاری بیشتر آنها هستیم باید به نقش مردم توجه بیشتری کنیم؛ زیرا امکانات دولتی امروزه نتوانسته است هزینه اجرایی بیش از ۱۵ درصد وسعت مبارزه با لورانتوس آن هم به صورت ناقص پوشش دهد، در صورتی که بها دادن به نقش و حضور مردم میتواند پوششی به وسعت استان با صرف هزینه اندک و وقت کمتر داشته باشد.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: آموزش چوپانان، رمهگردانان، طبیعت دوستان و کوهنوردان در قالب تشکل و به صورت سازمانیافته بخشی از مردمی کردن حفاظت از منابع طبیعی به شمار میرود که البته نیروهای منابع طبیعی باید در خط مقدم مبارزه با لورانتوس باشند.
پاسخ مهربانانه به یاری طلبیِ طبیعت
اما مردم طبیعت دوستِ روستاهای سراب کارزان و قنات آبادِ بخش کارزان شهرستان سیروان در اقدامی خودجوش با پویشی به نام مقابله با آفت لورانتوس به یاری طبیعت شتافتند.
به گفتهی وطنی، رییس منابع طبیعی شهرستان سیروان در این پویش مردمی بیش از یکصد نفر از مردم طبیعت دوست منطقه، حدود یک هزار هکتار از درختان جنگلی بلوط را از آفت لورانتوس پاکسازی کردند.
یکی از این شهروندان طبیعت دوست گفت: با هزینه شخصی خود برای مبارزه با گیاه نیمه انگلی لورانتوس در ارتفاعات بانکول وارد عمل شدیم و از سایر مردم استان هم دعوت میکنیم به یاری طبیعت بیایند.
بانوان روستایی نیز با همت و ارادهای مصمم، مهربانی خود را به درختان بلوط هدیه میکردند.
یک خانم حدود ۴۵ ساله در حالی که با تیشه، شاخههای بیمار درختان را قطع میکند، میگوید: یاری طبیعت و حفاظت از این منابع طبیعی زن و مرد نمیشناسد.
امروز مردم روستای ما از پیر و جوان و حتی بچهها به دل کوه آمده اند تا ریشهی این بیماری را در منطقهی خودشان بخشکانند.
نویسنده: زهرا پوراسماعیل