دره توبیرون یکی از مناطق گردشگری با طبیعتی بکر در شهرستان دزفول است که این روزها از دست متجاوزان و سودجویان آسایش ندارد.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز خوزستان، در زندگی پر تنش و ماشینی کنونی، طبیعت گردی یکی از سالم ترین و مفرح ترین ورزش ها و سرگرمی هایی است که اندک ساعاتی آدمی را فارغ از هیاهوی زندگی شهری، در آرامشی بی قیمت به تامل در شگفتی های آفرینش و قدرت خالق بی همتا وادار می کند.
بهرمندی از طبیعتی که هر گوشه از آن جلوه ای از امید به زندگانی و حیات موجوداتی است که ساکنان اولیه این عرصه ها هستند و بخش عظیم و جدایی ناپذیر زنجیره اکوسیستمی را تشکیل داده اند و انسان به عنوان جزء کوچکی از این چرخه، حیات خود را وامدار آن می‌داند. پس واضح و مبرهن است که انسان به درستی حافظ زنجیره ای باشد تا حیات خود را از ممات و نیستی برهاند.
سالهاست که شهرستان دزفول به عنوان مقصد گردشگری طبیعت دوستان و طبیعت گردان از نقاط مختلف کشور برگزیده و این خطه سبز خوزستان با داشتن مناطق بکر متعدد مورد استقبال عمومی و محبوب طرفداران محیط زیست قرار دارد.
طبیعت دوستانی که هر بار با امید دیدن چشم اندازهای زیبا پا به عرصه طبیعت نهاده و با جان و دل خود را محیای تقابلی دو سویه از جانب خود و طبیعت می‌گذارند، به نحوی که در کنار بهره مندی پایدار از آن در حفظ آن کوشیده و اینگونه دین خود را ادا می کنند.
بیشتر بخوانید: منطقه دره توبیرون دزفول راهی برای وسایل نقلیه ندارد
دره توبیرون واقع در ۲۰ کیلومتری شرق شهرستان دزفول یکی از مناطق بکر و گردشگر پذیر محسوب می شود و از سرمایه های ارزشمند زیست محیطی به شمار می رود، اما چند سالی است که مورد هجمه و آسیب آفرودسوارانی شده که حضورشان با روح و کالبد طبیعت در تضاد است، تا جاییکه گویی منافع خود را بر تخریب زیستگاه جانداران، آلودگی گسترده آب و خاک، تخریب پوشش گیاهی و رهاندن پرندگان و تغییر منظرگاه طبیعی ارجح دانسته و در حال جولان هستند.
اعتراض افکار عمومی، ندای حامیان محیط زیست و بازدید های صورت گرفته دستگاه های متولی امر منجر به مصوباتی در کارگروه ساماندهی دره توبیرون در محل فرمانداری ویژه شهرستان دزفول شد که از جمله آن مسدود نمودن مسیر مخربین محیط زیست و نصب تابلوهای هشدار دهنده در آن مکان بود.
دیری نپایید که سودجویان و ناآگاهان محیط زیست با باز گشایی مجدد مسیر و سرقت تابلوی هشدار دهنده و ارسال پیام تهدید آمیز، عظم راسخ خود را در نابودی این منطقه به مردمی که جز آرامش سهمی از طبیعت نخواسته بودند اعلام کردند. حال این طبیعت زخم خورده در حال پس دادن تاوان کدامین گناه خود به این افراد است؟