حشره‌ای که هر۱۷ سال، از زمین بیرون می‌آید
اوائل ماه مه امسال، میلیارد‌ها "زنجره" که از سال ۲۰۰۴ زیر زمین بودند سر از خاک بیرون آوردند و بخش‌های بزرگی از شرق آمریکا را پوشاندند و آواز سر دادند.
به گزارش
گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما، آمارگیری واقعی از جمعیت زنجره‌ها ممکن نیست، اما دانشمندان برآورد می‌کنند که در برخی مناطق تا بیش از یک میلیون زنجره در هر چهار هزار متر مربع وجود داشته باشند.
اما این حشرات چه زمانی از زیر زمین بیرون می‌آیند؟
پاسخ این است که بستگی به شرایط آب و هوا دارد. آنها حدود ۱۷ سال زیر زمین زندگی می‌کنند و بعد تا وقتی که دمای ۳۰ سانتیمتر بالایی خاک به نزدیک ۱۸ درجه سانتیگراد نرسد، سر از خاک بیرون نخواهند آورد. اغلب آنها منتظر یک غروب شرجی، اما نه بارانی، می‌شوند که از طریق تونل‌هایی که هفته‌ها صرف حفر آنها کرده‌اند به دنیای روی زمین وارد شوند.
امسال، کسانی در ایالات متحده شاهد این حشرات خواهند بود که در مناطق سکونت آنها، دوره ۱۷ ساله زنجره‌ها به پایان رسیده باشد. مثلا افرادی در شهر واشنگتن و اطراف آن زندگی می‌کنند، این حشرات را خواهند دید. ساکنان سینسیناتی و فیلادلفیا هم همینطور، اما نیویورکی‌ها امسال اقبال دیدار با این حشرات بزرگ را نخواهند داشت.
کارشناسان محیط زیست در دانشگاه سنت جوزف در اوهایو امیدوارند بتوانند امسال نقشه حضور زنجره‌ها را در سراسر ایالات متحده درست کنند و برای این منظور یک اپلیکیشن موبایل هم طراحی کرده‌اند تا مردم بتوانند تصاویری از حضور این حشرات را در مناطق سکونتشان ثبت کنند.
یک گونه‌ای از زنجره‌ها وجود دارد به نام "Brood X" که "برود ۱۰" خوانده می‌شود و شباهت چندانی به گونه معمول سبزرنگ آنها ندارد. گونه‌های مختلف زنجره‌ها با استفاده از اعداد رومی طبقه‌بندی شده‌اند و در مجموع ۱۵ طبقه از گونه‌های مختلف آنها در ایالات متحده تعیین شده است. سه گونه از زنجره‌ها هر ۱۳ سال یک‌بار از زیر زمین می‌آیند و ۱۲ گونه هر ۱۷ سال یک‌بار. سه گونه از آنها هستند که "برود ۱۰" را تشکیل می‌دهند و با چشمان سرخ آتشین و صدای کرکننده در هر ۱۷ سال یک‌بار شناخته می‌شوند.
زنجره‌ها در کل، پس از آن که به سطح زمین می‌آیند، به روی شاخه‌های درختان می‌روند و ظاهر و رنگی نیمه‌شفاف دارند و طولشان از دو و نیم سانتیمتر تجاوز نمی‌کند. ظرف چند ساعت رنگشان کامل تغییر می‌کند و در عرض چند روز می‌توانند پرواز کنند. زنجره‌های بالغ، می‌توانند بین دو تا چهار هفته روی زمین زندگی کنند و تمام طول عمرشان روی زمین را صرف خوردن و تلاش برای تولیدمثل می‌کنند.
به نوشته روزنامه ایندیپندنت، بعد از جفت‌گیری، زنجره‌های ماده روی شاخه‌های درختان تخم‌ریزی می‌کنند و بعد حشرات نوزاد که از لاور خود بیرون می‌آیند، به سرعت به پایین و زیر زمین رفته تا از خاک تغذیه و آب مورد نیازشان را هم از ریشه درختان تامین کنند و یک دوره ۱۳ یا ۱۷ ساله را همانجا سپری کنند.