وزیر بهداشت در نشست مجازی کارگروه وزرای بهداشت منطقه مدیترانه شرقی بر لزوم پیمان بین المللی آمادگی و پاسخ به همه گیری کرونا تاکید کرد.
بسم الله الرحمن الرحیم
وزرای محترم
مدیر محترم منطقه‌ای.
خواهران و برادران عزیز.
رمضان مبارک. سلامتی شما را در این زمان سخت همه گیری از خداوند منان خواهانم.
در آغاز، می‌خواهم از آقای دکتر المنظری به دلیل برگزاری جلسه ویژه وزیران با عنوان "پیمان آمادگی و واکنش همه گیر"، که اولین جلسه با این رویکرد در بین مناطق سازمان جهانی بهداشت می‌باشد تشکر کنم.
جهان شاهد پویایی بی سابقه‌ای با بیماری همه گیر کووید-۱۹ می‌باشد که بر اهمیت سیستم‌های نظارتی شفاف و کاملاً یکپارچه، اشتراک داده ها، همکاری بین بخشی، پروتکل‌های مرزی و سازوکار‌های جهانی برای تأمین عدالت در دسترسی به داروها، واکسن ها، API ها، تشخیص‌های پیشرفته مانند NGS، تجهیزات پزشکی و مواد مصرفی تأکید می‌نماید.
عالیجنابان.
دسترسی به ابزار‌های شتاب دهنده مقابله با کووید-۱۹ (ACT-A) سطح مبارزه با کووید-۱۹ را به طرق مختلف ارتقا بخشید، اما نتوانست به دسترسی برابر به کالا‌های عمومی دست یابد. برای تقویت رویکرد "کل دولت"، "کل جامعه"، تقویت ظرفیت‌های محلی، ملی، منطقه‌ای و جهانی و به ویژه برای ایجاد سیستم‌های بهداشتی تاب آور، ما برای مبارزه با همه گیری‌های آینده به همکاری‌های بهتر نیاز داریم. خوشحالم که OP-ED توسط ۲۶ کشور و مدیرکل سازمان جهانی بهداشت امضا شده است. با این حال، توجه شما را به نکات زیر جلب می‌نمایم:
۱) تصور می‌کنم که هیچ کس نیاز و یا حداقل سودمندی تقویت همکاری بین المللی برای پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های همه گیر را مانند همه گیری کووید زیر سوال نمی‌برد. بنابراین، ما باید از این حرکت بی سابقه برای تجهیز جهان به دستگاه‌های بهتر استفاده کنیم تا از یک فاجعه مشابه دیگر که امروز شاهد آن هستیم، جلوگیری کنیم. من باید تأکید کنم که مقررات بین المللی بهداشتی (IHR) باید نقطه شروع هر ایده برای ساختن یک ابزار بین المللی جدید باشد.
۲) ۱۶ ماه همه گیری کووید نقاط ضعف و آسیب پذیری سیستمیک ما را نشان داد. ما باید بر اساس داده‌های علمی و فارغ از هرگونه تعصب، آن‌ها را شناسایی کنیم.
۳) در صورت تنظیم دقیق مفاد آن برای انعکاس توصیف صادقانه و عملی از درس‌های آموخته شده طی همه گیری کنونی، یک پیمان بین المللی برای مقابله با همه گیری‌های آینده می‌تواند مهارت بالایی داشته باشد.
۴) همچنین این پیمان باید عوامل اساسی و نیز عناصری که می‌توانند ویروس بسیار مسری را به یک بیماری همه گیر جهانی با تلفات انسانی و عواقب مادی تبدیل کنند، مورد توجه قرار دهد. "نابرابری" رو به افزایش بین شمال و جنوب از نظر اقتصادی، فناوری و به ویژه مراقبت‌های بهداشتی در این زمینه بیشترین توجه را می‌طلبد.
۵) یک پیمان بین المللی برای رسیدگی به بیماری‌های همه گیر آینده باید بر اساس IHR ایجاد گردد تا بتواند در مراحل اولیه پاسخ موثر، هماهنگ و به موقع به بیماری همه گیر را تقویت کند. این مستلزم مکانیسم‌های خاصی برای به کارگیری هشدار سریع است.
۶) تشخیص، درمان و دارو باید بخشی از این ابزار بین المللی باشد. ما باید اطمینان حاصل کنیم که جنبه‌های مربوط به مالکیت معنوی کالا‌های سلامت، از جمله دستگاه‌های تشخیصی، داروها و واکسن ها، به مانعی برای نجات جان افراد و جلوگیری از بیماری‌های همه گیر در چنین شرایط اضطراری تبدیل نشوند.
۷) یک پیمان بین المللی برای رسیدگی بهتر در زمینه بیماری‌های همه گیر در آینده باید رسالت خود را بر اساس بحث "انسانی" قرار دهد. همبستگی و همدلی انسانی هسته اصلی تلاش جمعی ما برای تسکین درد و رنجی است که توسط بیماری‌های واگیر بر ما وارد شده است. هرگونه سیاست یا عملی که با این هدف انسانی مغایرت داشته باشد، باید مورد تأسف قرار گیرد و با عمل مجازات شود. یک پیمان بین المللی با هدف افزایش همکاری و هماهنگی جمعی برای پاسخگویی به بیماری‌های همه گیر، نمی‌تواند تأثیرات بسیار منفی اقدامات یک جانبه قهرآمیز بر همکاری موثر بین المللی و همچنین عملکرد طبیعی کشور‌های هدف را در خدمت رسانی به جمعیت آسیب دیده خود نادیده بگیرد.
۸) آخرین مورد اینکه ما به "سلامت یکپارچه" از طریق سازمان جهانی بهداشت قوی، متحد و تقویت شده در هر سه سطح نیاز داریم.
می‌دانیم که مجمع جهانی سلامت، طبق ماده ۱۹ قانون اساسی، وظیفه توافق در مورد کنوانسیون‌ها و معاهدات را برای موضوعات مربوط به بهداشت جهانی دارد، لکن سوالی که مطرح است نحوه اجرای کنوانسیون‌ها در سراسر جهان می‌باشد.
در مجموع، جمهوری اسلامی ایران آماده تعامل سازنده با سایر کشور‌های عضو، در سطح منطقه‌ای و جهانی است، تا ابزار‌ها و سازوکار‌های عملی برای پاسخگویی به بیماری‌های همه گیر آینده را براساس آموزه‌های ۱۶ ماه گذشته از بیماری همه گیر کووید، ایجاد نماید.
سپاسگزارم