حضرت علی (ع) در شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان سال چهل هجری در ۶۳ سالگی با ضربت شمشیر به شهادت رسید.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز مازندران، امشب، مناجات مان، طعم اشک دارد و رنگ و بوی ماتم! سحرگاه بیست و یکم نزدیک است، سپیده دمی که آسمان ترک بر میدارد، یتیمان شهر کوفه بی بابا میشوند، کوفه لبریز از مصیبت میشود و امیرمومنان پس از سالها فراق به دیدار یاس کبود میرود.
امشب دعا میکنیم استغفار مان از جنس توبه مردم نااهل کوفه نباشد، توبهای باشد برای خوب شدن و از نو شروع کردن، توبهای باشد برای رسیدن به درجهای که مولا امیرمومنان فرمودند: علییین.
امشب، با یاد ابوتراب و امام الاتقیا جنس دعاکردنمان هم فرق دارد، دلمان که میشکند این گونه زمزمه میکنیم: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ: پروردگارا از تو امان خواهم در آن روزى که سود ندهد کسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن کس که دلى پاک به نزد خدا آورد..
پدر یتیمان و بیوه زنان، شیر چیره پروردگار، قسیم النار و الجنه، پدر امت و ساقی کوثر، شمهای از فضایل امیرمومنان علی (ع) است.
بنیامین مرشدی گزارش میدهد