افزایش بی سابقه بیماران کرونایی در هند نظام بهداشت و درمان این کشور را فلج کرده است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما به نقل از تلویزیون سی بی اس، وخیم تر شدن شیوع کرونا در هند وضع هولناکی ایجاد کرده است. در برخی مناطق به خاطر آمار خیره کننده تلفات کرونا، گورکن ها (افرادی که قبر حفر می کنند) 24 ساعت شبانه روز کار می کنند. دیروز بیش از 386 هزار مورد جدید ابتلا به کرونا در کشور اعلام شد. بر اساس گزارش خبرنگار سی بی اس، آمار واقعی احتمالاً بسیار بالاتر است.
خبرنگار سی بی اس در گزارشی در این باره گفت: هند به صحنه جنگ بین مرگ و زندگی تبدیل شده است. هند نیز مانند بقیه ما با ویروس کرونا مبارزه می کند، اما با کمبود منابع مورد نیاز رو به روست. مردم به خاطر نبود اکسیژن جان خود را از دست می دهند، چون اکسیژن بیمارستان ها رو به پایان است. این در حالی است که در خیابان افرادی که از توان مالی اش بر می آیند، کپسول های اکسیژن می خرند تا عزیزانشان را زنده نگه دارند.
رامنان لاکسمینرایان، اپیدمیولوژیست که بار قبل در سال 2018 با او مصاحبه مفصلی کردیم در این خصوص گفت: به قدری قلبم شکسته است که نمی توانم حالم را برایتان وصف کنم. هر 20 دقیقه از افرادی که می شناسم یا پدر و مادرشان یا افرادی دیگری که در حال مرگ هستند، تماس دریافت می کنم.
در حالی که آمار رسمی تلفات روزانه در هند کمی بیش از 200 هزار نفر است، این متخصص همه گیرشناسی بر این باور است که تعداد واقعی تلفات ممکن است شش برابر این ، یعنی دو برابر شمار تلفات کرونا در آمریکا باشد.
وی گفت: در حال حاضر نیازی به آمار و ارقام نیست. فقط باید به خیابان های دهلی بروید (و ببینید که چه خبر است). دودی (که از سوزاندن اجساد به آسمان بلند می شود) یک لحظه هم متوقف نمی شود.
منظور وی از محل سوزاندن اجساد در هند است که 24 ساعت شبانه روز فعال است و پایانی هم برای آن مشهود نیست. کمتر از دو درصد از جمعیت بیش از یک میلیارد و 300 میلیون نفری هند هر دو نوبت واکسن را زده اند.
پروفسور رامنان لاکسمینرایان گفت: فقط هند نیست (که چنین وضعیتی دارد). شیوع مخفی کرونا مربوط به همه جاست، از جمله بنگلادش و آفریقا.
پروفسور رامنان در پاسخ این سئوال که آیا این خودخواهی است که غرب از مردم خود مراقبت و آنها را واکسیناسیون می کند و به هندی ها فکر نمی کند؟ گفت: تا وقتی همه ایمن نشوند، هیچ کس ایمن نیست و فکر می کنم واقعاً باید به این امر به عنوان یک اصل هدایتگر فکر کنیم.