الزام مدیران ادارات تهران به اجرای دور کاری کارمندان

عادل انگاری از جانب مدیران دولتی خودتونه که دورکاری را لغو کردند نمونه سازمان غذا داروی خود وزارت بهداشت که همیشه از همه قوانین تخطی میکنه.

بنده که اگر رخصت فرمایید نامم محفوظ باشد ازمدیران سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت هستم که متاسفانه دراین ایام کرونا زده حکم چوب دوسر طلا را دارم. متاسفانه پشتیبانی و منابع انسانی سازمان ما را وادار به اجبار برای حضور پرسنل میکند حتا آنهایی که در دورکاری بسیار فعالند. دلیل منطقی این اقدام در این شرایط مخاطره آمیز معلوم نیست چون منطقی وجود ندارد شوربختانه مدیران خود واکسن زده، با این توجیه که حالا که ما ناگزیربه حضوریم جهت شرکت در جلسات، پس کارمند ها هم بیایند. ملاحظه میفرمایید کرامت و بزرگی همکاران مسئول دراینجا در حد دخترکان مهدکودکی سرشار از حب و بغض است بی اندکی انصاف و انسانیت، وجدان و اخلاق ... حقیقتا بنده ازین مطیع امر بودن و ندادن دورکاری به افرادم احساس مسئولیت دارم و استدعا دارم شما پدرانه و قاطعانه به قضیه ورود کنید.
متاسفانه پشتیبانی سازمان، دکتر قاسم زاده نامی را به منصب مدیرکلی منابع انسانی گمارده که در زمان معاونت و صدارت در اداره کل دیگری هم نارضایتی تمامی ارباب رجوعان و پرسنل را همراه داشت، بنده خدا که سنی هم سپری نموده، به بهانه وعذر کسالت و کبد چرب و جانبازی در اغلب اوقات حضور نداشت حتا در جلسات نیز به جای خود، نماینده ای میفرستاد، قصد بی انصافی ندارم ولی آیا حضور، کارکرد و راندمان فرد فاقد اهمیت بوده و صرفا به سبب جانبازی طرف او رادر مناصب مختلف میچرخانیم؟ ایشان که خود همیشه غایبند، اجبار به حضور همیشگی پرسنل کرده و شرمنده ام از مدیریت درسازمانی که تظاهر و بازیگری را به حدی رسانده که نامه ای خطاب به همه داده و رونوشت به وزارتخانه که مضمونش تشویق به دادن دورکاریست و همزمان با ما مدیران طی مکالمه ای اتمام حجت کرده که این نامه جهت بستن دهان وزارتخانه و بالادستیهاست و شما مدیران مجبور به الزام کردن پرسنل برای حضورید!!! دغلکاری و تظاهر تاکجا؟؟؟ تا به کام مرگ فرستادن پرسنل بینوا در حالی که خود ما مدیران واکسن زده و ایمنیم؟؟؟ وجدان این حقیر بیش ازین تاب این رفتار غیرانسانی و عضوی ازین بازی بودن را ندارد. استدعا دارم قبل از فوت وقت و فوت همکاران بیشتر به شخصه مداخله فرمایید

بنده که اگر رخصت فرمایید نامم محفوظ باشد ازمدیران سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت هستم که متاسفانه دراین ایام کرونا زده حکم چوب دوسر طلا را دارم. متاسفانه پشتیبانی و منابع انسانی سازمان ما را وادار به اجبار برای حضور پرسنل میکند حتا آنهایی که در دورکاری بسیار فعالند. دلیل منطقی این اقدام در این شرایط مخاطره آمیز معلوم نیست چون منطقی وجود ندارد شوربختانه مدیران خود واکسن زده، با این توجیه که حالا که ما ناگزیربه حضوریم جهت شرکت در جلسات، پس کارمند ها هم بیایند. ملاحظه میفرمایید کرامت و بزرگی همکاران مسئول دراینجا در حد دخترکان مهدکودکی سرشار از حب و بغض است بی اندکی انصاف و انسانیت، وجدان و اخلاق ... حقیقتا بنده ازین مطیع امر بودن و ندادن دورکاری به افرادم احساس مسئولیت دارم و استدعا دارم شما پدرانه و قاطعانه به قضیه ورود کنید.
متاسفانه پشتیبانی سازمان، دکتر قاسم زاده نامی را به منصب مدیرکلی منابع انسانی گمارده که در زمان معاونت و صدارت در اداره کل دیگری هم نارضایتی تمامی ارباب رجوعان و پرسنل را همراه داشت، بنده خدا که سنی هم سپری نموده، به بهانه وعذر کسالت و کبد چرب و جانبازی در اغلب اوقات حضور نداشت حتا در جلسات نیز به جای خود، نماینده ای میفرستاد، قصد بی انصافی ندارم ولی آیا حضور، کارکرد و راندمان فرد فاقد اهمیت بوده و صرفا به سبب جانبازی طرف او رادر مناصب مختلف میچرخانیم؟ ایشان که خود همیشه غایبند، اجبار به حضور همیشگی پرسنل کرده و شرمنده ام از مدیریت درسازمانی که تظاهر و بازیگری را به حدی رسانده که نامه ای خطاب به همه داده و رونوشت به وزارتخانه که مضمونش تشویق به دادن دورکاریست و همزمان با ما مدیران طی مکالمه ای اتمام حجت کرده که این نامه جهت بستن دهان وزارتخانه و بالادستیهاست و شما مدیران مجبور به الزام کردن پرسنل برای حضورید!!! دغلکاری و تظاهر تاکجا؟؟؟ تا به کام مرگ فرستادن پرسنل بینوا در حالی که خود ما مدیران واکسن زده و ایمنیم؟؟؟ وجدان این حقیر بیش ازین تاب این رفتار غیرانسانی و عضوی ازین بازی بودن را ندارد. استدعا دارم قبل از فوت وقت و فوت همکاران بیشتر به شخصه مداخله فرمایید

قانون و مصوبه‌ای که هیچ ضمانت اجرایی ندارد، انتظار انجام مقررات بدون تعیین مجازات، مثلا همین الان مردم اگه پلیس نباشه برای زودتر رسیدن به سر کار از خط ویژه نمیرن؟ موتوری های عزیز از پیاده رو نمیرن؟ ستاد محترم کرونا و مقامات در برابر تعداد کشته شدگان در اثر بیماری کرونا مسئولند، همه تقصیر ها را نمیتوان به گردن مردم انداخت.