ردپای یک دایناسور ۱۷۵ میلیون ساله که به عنوان یک "غول عصر ژوراسیک" توصیف می‌شود، توسط یک زن که در حال جمع‌آوری صدف خوراکی بود در ساحل یورکشایر(Yorkshire) کشف شد.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما؛ ماری وودز(Marie Woods) که یک باستان‌شناس است از دیدن این ردپای سه فوتی(۱ متری) شوکه شد. این بزرگ‌ترین فسیلی است که در ساحل یورکشایر یافت شده است.
اکنون او امیدوار است بتواند این ردپا را که در معرض خطر بالا آمدن آب دریاست پیش از آن که برای همیشه از بین برود، حفظ کند.
متخصصان معتقدند این ردپا متعلق به یک دایناسور گوشت‌خوار ۲۶ تا ۳۰ فوتی(۸ تا ۹ متری) است که ۱۶۴ تا ۱۷۵ میلیون سال قبل زندگی می‌کرده است.
او می‌گوید: این ردپای فسیل شده در شرایط حساسی و در نزدیکی آب دریا قرار دارد که این بدان معناست که ممکن است برای همیشه زیر آب برود.
جان آکسلی(John Oxley)، باستان‌شناس سابق، چندین عکس از این ردپا گرفت تا اگر جمع‌آوری و حفظ آن ممکن نشد بتوانیم یک مدل سه‌بعدی از آن بسازیم.
خانم وودز پس از این کشف با متخصصانی از جمله دکتر دین لومکس(Dean Lomax)، دیرینه‌شناس و نویسنده‌ی کتاب "دایناسورهای جزایر بریتانیا" صحبت کرد.
دکتر لومکس می‌گوید: این ردپا در نوامبر سال گذشته تا حدودی توسط راب تیلور(Rob Taylor) کشف شد اما اگرچه او تصاویری از آن در گروه فیسبوکی‌اش که مخصوص فسیل‌های یورکشایر است منتشر کرد اما از آن‌جا که فسیل کاملا آشکار نشده بود کسی به اهمیت آن پی نبرد و کشف خانم وودز تبدیل به کشفی جدید شد.
دکتر لومکس که تجربه‌ی زیادی در این زمینه دارد می‌گوید: این بزرگ‌ترین ردپا از دایناسور "تروپود"(theropod) است که تاکنون در یورکشایر کشف شده و توسط یک دایناسور گوشت‌خوار ایجاد شده است. شکل انگشتان و سه انگشتی بودن آن و همچنین پنجه‌ها کاملا نشان‌دهنده‌ی یک "تروپود" بزرگ است. او افزود این دایناسور احتمالا پاهای ۲.۴ متری و قدی ۸ تا ۹ متری داشته است.
ما هرگز نمی‌توانیم گونه‌ی آن را تشخیص دهیم اما این ردپا با دایناسور "Megalosaurus" که در انگلستان پیدا شده است مطابقت دارد که در زمانی مشابه با زمان تشکیل این ردپا زندگی می‌کرده است. یعنی در اواسط دوره‌ی ژوراسیک.
ساحل یورکشایر به داشتن آثاری از دایناسورها معروف است که در وهله‌ی اول طی تحقیقات ۲۰ ساله‌ی دکتر مارتین وایت(Martin Whyte) و دکتر مایک رومانو(Mike Romano) صدها و هزاران فسیل در آن کشف شد.
جان هادسون(John Hudson)، متخصص فسیل‌شناسی محلی، که در سال ۲۰۰۶ بزرگ‌ترین نمونه را یافته بود به خانم وودز در اندازه‌گیری‌ها کمک کرد.