دهکده ای با اقتصاد روئین

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز خراسان شمالی؛ روستای روئین 4 هزار نفر جمعیت دارد و در یکی از دره های دامنه جنوبی آلاداغ در شهرستان اسفراین قرار دارد. وقتی پا به روستای روئین می گذاری همه چیز ادوار گذشته ، در زمان حال نمایش داده می شود . از مرکبی که داخل روستا باری از نرخ های رنگارنگ دارد و در تمام محلات می چرخد تا چرخ های چوبی که روی بالکن خانه ها صدا می دهد .

چادر شب
روز و شب کار و بار مردم روئین چادر بافی است ، بافت چادرشب در بین بقیه تولیدات این روستا ، بیشتر به چشم می خورد. چادر شب پارچه های رنگارنگ است که معمولا با طرح چهار خانه و از جنس پنبه و یا ابریشم است . اینکه چرا به این پارچه چادر شب می گویند ، بخاطر این است که اکثرا از آن در شب برای رواندازی استفاده می شد.

کارایی چادر شب
حاجیه زهرا درباره استفاده از چادر شب می گوید معمولا بانوان آن را دور کمر می بستند و عملا نوعی کمربند طبیعی است که مانع از سرایت رطوبت به بدن می شود و مانع از انواع کمردردها می شود.

او می گوید یک سر چادر شب با عروسی ها گره می خورد، معمولا از چادر شب برای رو جهازی استفاده می شود یعنی هم جهاز است و هم برای بسته بندی جهاز استفاده می شود . تولید انواع دستمال و حوله و پارچه از دیگر تولیدات مردم روئین است .

این چادرشب ها که روزگاری برای بستن رختخواب ها استفاده می شود، حالا جای خود را در محصولات جدید هم باز کرده.

تولید کیف ، مانتو، کت و شلوار ، پیراهن ، لباس بچه ، رومیزی و سرویس آشپزخانه دیگر محصولات این روستاست که از چادر شب تولید می شود.

جالب اینجاست تعداد زیادی از گردشگران ، بویژه جوانان از همین محصولات بیشتر استقبال کرده اند.

هر خانه یک کارگاه فنی حرفه ای
هنر در روئین زنده است یعنی از مادر به دختر ، از همسایه به همسایه دیگر منتقل می شود . حتی از شهر های دور و نزدیک برای آموزش به روستای روئین می آیند .

دیدن دختر جوانی که از شهر سنخواست، فاصله 100 کیلومتری را طی کرده و پای چرخ نخ ریسی نشسته برایم جالب بود .

راضیه می گوید با اینکه یک سالی است پا به روئین گذاشته اما با این هنر نان در می آورد و دیگر بیکار نیست . در روئین بین هنر و کار فاصله ای نیست .

غرفه در روستا ، مشتری از شهر
در روستای روئین اگرچه در هر خانه را بزنی می توانی محصولی خرید کنی اما 5 فروشگاه به طور متمرکز در کار فروش چادر شب ، انواع دستمال و حوله هستند فروش هم به صورت حضوریست و هم غیر حضوری. این روزها بخاطر کرونا بیشتر سفارش ها غیر حضوری یا تلفنی و یا ا ینترنتی است.

خانم کاوه بانویست که برای 10 نفر شغل ایجاد کرده و هم کارگاه دارد و هم فروشگاه . خانم کاوه می گوید چندین سال کنار مادر هنر تنه بافی را آموخته و حالا می خواهد این هنر را در کشور عرضه کند . مریم کاوه می گوید مشتریان نساجی روستای روئین از مشهد ، تهران ، اصفحان هستندکه .همواره سفارش می دهند . کار 120 بافنده در روستا ی روئین ، پاسخ دهی به این سفارش ها ست . سالانه 108 هزار مترمربع در روئین پارچه تولید می شود که گردش مالی آن بیش از 50 میلیارد ریال است .

روئین ، روستایی که نشان ملی گرفت
معاون میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری خراسان شمالی می گوید هنر دست اهالی روئین نشان ملی گرفته و اقدامات برای ثبت جهانی آن در حال انجام است .

قهرمانیان می گوید در روئین بخاطر حفظ هنر دیرین کسی بیکار نیست . 44 در صد مردم خراسان شمالی در 748 روستا زندگی می کنند اما فقط 3 روستا مثل روئین با حفظ میراث هنر گذشته خود گردشگر جذب می کنند، تولید می کنند و با هنر گذشته ، اقتصادی روئین تن دارند .

محصولات از آب گذشته
خانم کاوه که هم تنوع و هم کیفیت کارش بالاست ، برای معرفی محصولاتش اخیرا از فضای مجازی هم استفاده می کند. در چند روز گذشته از همین طریق یکی از تاجران ترکمنستان با تولیدات او آشنا شد و بعد از مشاهده نمونه کارهای این تولید کننده به واسطه یک تاجر بجنوردی سفارش کار داده است.

این بانوی هنرمند می گوید: این تاجر ترکمنستانی به او سفارش کارهایی از جنس نخ ابریشم و ویسکوز پنبه داده ، سفارشی جدید که می تواند دست خانم کاوه را پیش بیاندازد.\

محصولی بی رقیب
دست بافت بودن تولیدات این روستا، آن را از دیگر محصولات مشابه متمایز کرده.

در یزد و اصفهان پارچه ها را با ماشین می بافند اما در این روستای پلکانی رج به رج تاروپود پارچه ها با حرکت دستان هنرمندانش بافته می شود.

این هنر آنقدر جایگاه و اهمیت دارد که چرخ های بافت پارچه بعد از مصطحلک شدن به موزه مردم شناسی منتقل می شود تا آیندگان با آن آشنا شوند.

تصویری که تماشای آن هم در ذهن، صدای جاری زندگی مردم این دیار را زنده می کند.

نویسنده: ملیحه کیوانپور