این روز‌ها آب و هوا برای گردش در طبیعت بسیار مناسب است و بسیاری از افراد با دیدن گیاهان وحشی در طبیعت علاقه‌مند به استفاده از آن می‌شوند، ولی تشخیص سمی و خوراکی بودن برخی از این گیاهان دشوار است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز اردبیل؛ این روز‌ها آب و هوا برای گردش در طبیعت بسیار مناسب است و بسیاری از افراد با دیدن قارچ‌ها به آن‌ها علاقه نشان داده و تصمیم می‌گیرند قارچ‌ها را مصرف کنند، اما تقریباًهیچ راهی برای شناسایی بلافاصله سمی بودن قارچ و اطمینان از سلامت آن وجود ندارد و حتی افراد متخصص نیز ممکن است دچار اشتباه شوند.
کارشناسان توصیه میکنندمردم از جمع آوری و خوردن قارچ‌های وحشی با توجه به اینکه تشخیص خوراکی و سمی بودن آن بسیار سخت و دشوار است، خود داری کنند.
قارچ‌های خوراکیشامل گونه‌های قارچی زیادی می‌شوند که ممکن است به صورت وحشی در طبیعت چیده شده یا پرورش داده شوند. شناختن قارچ‌های خوراکی وحشی از قارچ‌های سمی به تجربه و تخصص بسیاری نیاز داردو خطر سمی بودن قارچ‌هایی که در طبیعت یافت می‌شوند بسیار بالاست؛ بنابراین هرگز نباید قارچ‌های موجود در طبیعت را به صرف داشتن ظاهر خوب مصرف کرد، چرا که مسمومیت‌های شدید و حتی گاهی مرگ از پیامد‌های مصرف قارچ‌های وحشی سمی موجود در طبیعت است. قبل از آن که قارچی را خوراکی بدانیم، باید قارچ شناسایی شود.
شناسایی کامل یک گونهٔ قارچ تنها راه ایمن برای اطمینان از خوراکی بودن قارچ است. تشخیص تفاوت قارچ‌های خوراکی و سمی به‌سادگی امکان‌پذیر نیست و حتی تشخیص تفاوت آن‌ها برای یک قارچ‌شناس متخصص هم آسان نیست.
برخی از گونه‌های قارچ که برای بیشتر مردم خوراکی هستند، ممکن است برای برخی افراد سبب واکنش‌های آلرژیک شوند. همچنین قارچ‌های خوراکی کهنه یا نگهداری شده با روش نادرست می‌توانند موجب مسمومیت غذایی شوند.
قارچ‌های سمی مرگبارکه اشتباه گرفته شدن آن‌ها با قارچ‌های خوراکی رایج است و علت موارد مرگ‌بار بسیاری از مسمومیت هستند شامل چندین گونه هستند.
قارچ‌هایی که در مکان‌های آلوده رشد می‌کنند، ممکن است مواد آلوده مانند فلزات سنگین را در خود انباشته کنند. خطر انباشت آلودگی‌هایی نظیر جیوه و دیگر فلزات سنگین در قارچ‌های خوراکی وجود دارد و باید از آن جلوگیری شود تا از خطرات پیشگیری شود.
تاریخچهٔ استفاده از قارچ
مصرف قارچ به دوران باستان بازمی‌گردد. اولین شواهد قابل اعتماد دربارهٔ مصرف قارچ به چند صدسال پیش از میلاد در چین بازمی‌گردد. چینی‌ها قارچ‌ها را به عنوان دارو و همچنین برای غذا باارزش می‌دانند. رومیان و یونانیان باستان، به ویژه افراد طبقات اجتماعی بالا از قارچ‌ها برای مصارف آشپزی استفاده می‌کردند.
امپراطوران امپراطوری روم چشندگانی برای اطمینان از خوراکی بودن قارچ‌ها استخدام می‌کردند.