نهنگها که به نوعی بزرگ‌ترین حیوانات زمین به شمار می‌روند و در اعماق اقیانوس‌ها شنا می‌کنند، ۵۰ میلیون سال پیش با چهار پا روی زمین راه می‌رفتند.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، استادی از دانشگاه پزشکی اوهایو شمالی می‌گوید که نهنگها این جانوران عظیم از نوعی "آهوی کوچک" باستانی که به عنوان "ایندوهایس" شناخته می‌شود، منشا گرفته‌اند.
در طول تحقیقات مربوط به تکامل آب‌بازسانان که از اسب‌آبی تا نهنگها را شامل می‌شود، هانس تووسین (Hans Thewissen) یک فسیل ۴۷ میلیون ساله را در پاکستان کشف کرد که حیوانی تنومند با پا‌هایی کوتاه شبیه روباه و با دمی کشیده را نشان می‌داد.
استخوان‌ها که در لایه‌ای از گل قرار گرفته بودند، ویژگی‌هایی مشابه نهنگ‌های امروزی مانند ساختار جمجمه و استخوانی در گوش میانی از خود نشان می‌دادند.
تووسین و گروهش متوجه شدند ایندوهایس‌ها مانند اسب آبی برای یافتن غذا و دور ماندن از شکارچی‌ها به درون آب می‌رفتند که این کار آن‌ها در نهایت باعث شد به طور کامل زندگی در خشکی آن‌ها تبدیل به زندگی در آب شود.
از زمان داروین، دانشمندان می‌دانند که نهنگها از نوعی پستانداران ساکن در زمین نشات گرفته‌اند، اما اینکه کدام پستاندار منشا نهنگها بوده مثل یک راز باقی مانده بود، اما هنگامی که تووسین وگروهش این فسیل را در پاکستان پیدا کردند این قطعه‌ی گم‌شده پیدا شد.
این فسیل در سنگ رسوبی که در منطقه‌ی کشمیر هند بود یافت شد که صد‌ها استخوان از ایندوهایس‌ها را در خود داشت. دانشمندان این اسکلت را پستانداری توصیف می‌کنند که شبیه به یک آهوی مینیاتوری است. طی بررسی‌های بیشتر محققان شباهت‌هایی در جمجمه و گوش نهنگها و ایندوهایس‌ها یافتند. آن‌ها متوجه شدند که استخوان‌های اسکلت ایندوهایس‌ها لایه‌ی خارجی قطورتری داشتند که از سایر پستاندارانی با جثه مشابه، قطورتر است. این ویژگی معمولا در پستاندارانی دیده می‌شود که درون آب می‌روند مانند اسب‌های‌آبی امروزی.
تووسین به مجله‌ی دیسکاوری گفته است: ما فکر می‌کنیم آن‌ها مثل کروکدیل‌ها درون آب منتظر می‌ماندند تا شکار برای نوشیدن آب نزدیک شود.
عادات زندگی در آب ایندوهایس‌ها با مشاهده‌ی ترکیبات شیمیایی دندان‌هایشان تایید می‌شود. زیرا درون دندان‌های آن‌ها ایزوتوپ‌های اکسیژنی مشابه حیوانات آبزی وجود دارد که نشان می‌دهد این حیوانات زمان زیادی را در آب می‌گذراندند. پیش از این یافته‌ها، تصور می‌شد نهنگها از اجداد گوشتخواری که برای شکار ماهی به آب آمدند نشات گرفته باشند. محل قرارگیری چشم‌ها در نهنگها و ایندوهایس‌ها نیز یکی است.
با توجه به این شواهد تووسین می‌گوید که اجداد نهنگها آب را برای دور ماندن از شکارچیان انتخاب کردند و تا مدت‌ها توانایی خاصی برای تغذیه از آب کسب نکردند.
جاناتان گیسلر (Jonathan Geisler) دیرینه‌شناس از دانشگاه جرجیا جنوبی پیش از این ارتباط میان نهنگها و رائوایان را فهمیده بود، اما شواهد آن تنها وابسته به قطعه‌ی کوچکی از دندان بود. او می‌گوید: یافته‌های جدید این ارتباط را قوی‌تر می‌کند.
اولین اجداد نهنگها در حدود ۴۲ میلیون تا ۴۸ میلیون سال پیش می‌زیسته‌اند، بعد از آن‌ها در حدود ۴۱ میلیون سال پیش نهنگان بی‌دندان به وجود آمدند که شامل نهنگ گوشت‌پشت و نهنگ آبی می‌شود و ۷ میلیون سال بعد نهنگ‌های دندان‌دار به وجود آمدند که هنوز در اقیانوس‌ها شنا می‌کنند.
منبع: دیلی‌میل