نوروز در اشعار فارسی

به گزارش خبرگزاري صدا وسيما ؛ نوروز در اشعار فارسی بسیاری از شاعران یاد شده است.در اين مطلب وب گردي با برخي از اشعار شاعران ايراني با موضوع نوروز آشنا شويد.

تعدادی از ابیات مخصوص نوروز در اشعار فارسی عبارتند از:

حکیم ابوالقاسم فردوسی:
چو خورشید تابان میان هوا     نشسته بر او شاه فرمانروا
جهان انجمن شد بر تخت او   شگفتی فرو مانده از بخت او
به جمشید بر گوهر افشاندند   مران روز را «روز نو» خواندند

خاقانی می‌گوید:

نوروز جهان پرور مانده ز دهاقین   دهقان جهان دیده‌اش پرورده ببر بر
نوروز بزرگ آمد آرایش عالم میراث   به نزدیک ملوک عجم از جم.

سعدی:
برآمد باد صبح و بوی نوروز           به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال    همایون بادت این روز و همه روز
عطار:
جهان از باد نوروزی جوان شد    زهی زیبا که این ساعت جهان شد

خیام:

بر چهره گل نسیم نوروز خوش است  در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است

حافظ :
ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی   از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

 

مولوی:
نوروز رخت دیدم و خوش اشک بباریدم ن  وروز و چنین باران باریده مبارک باد

نظامی:
شکفته، چون گل نوروز و نو رنگ  به نوروز این غزل درساخت با چنگ

خواجوی کرمانی:

خیمه نوروز بر صحرا زدند  چارطاق لعل بر خضرا زدند

منوچهری:
آمد نوروز هم از بامداد  آمدنش فرخ و فرخنده باد

 

سنایی:

به باغ صبح در هنگام نوروز   صبایی کرد و بر گلبن نظر کن

همرهی طالع فیروز بین    دولت جان پرور نوروز بین

شهریار:
چون به نوروز کَنَد پیرهن از سبزه و گل   آن نگارین همه رنگ و همه بو می‌بینم