به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز همدان، در طول تاریخ در ایران به مراسمی بر می‌خوریم که اغلب جنبه نمایشی داشته و در این نمایش‌ها از گریم با صورتک استفاده می‌شود که در این میان یکی از مراسم سنتی کوسه گلین نام دارد که در روز‌های آغاز بهار و عید نوروز انجام می‌شده است.
در استان همدان زمان قدیم هر ساله هنگامی که کوه الوند پس از گذراندن روز‌های سرد و طاقت فرسای پاییز و زمستان با شنیدن صدای پای بهار، آرام آرام دامنه سپید پوش و یخ بسته خود را به دامن پرگل طبیعت می‌سپرد و جای زخم سرمای سخت زمستان آن را چمن‌های تازه روئیده و سبز بهاری التیام می‌بخشید، این مراسم به اجرا در می‌آمد. ه گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز همدان، در استان همدان زمان قدیم هر ساله هنگامی که کوه الوند پس از گذراندن روز‌های سرد و طاقت فرسای پاییز و زمستان با شنیدن صدای پای بهار، آرام آرام دامنه سپید پوش و یخ بسته خود را به دامن پرگل طبیعت می‌سپرد و جای زخم سرمای سخت زمستان آن را چمن‌های تازه روئیده و سبز بهاری التیام می‌بخشید، این مراسم به اجرا در می‌آمد.
این مراسم که یکی از مراسم جالب سنتی در روز‌های عید بوده است، کوسه و کوسه زن ظاهر می‌شدند و با ساز و دهل از روستا‌ها به راه می‌افتادند و به شهر می‌آمدند.
کوسه و زنش با ساز و دهل وارد شهر می‌شوند و تعدادی بچه‌ها به دنبال آن‌ها راه می‌افتادند؛ آن‌ها به هر خانه‌ای که درش باز بود وارد می‌شدند و معمولاً وارد خانه اعیان و اشراف می‌شدند و در محوطه حیاط شروع به حرکات جالب و خنده‌دار و رقص و پای‌کوبی می‌کردند و صاحبخانه‌ها نیز در حد وسع و طبع خود کمکی نقدی یا جنسی به آن‌ها می‌دادند به طوری که کوسه و زن کوسه همچون حاجی فیروز پیام‌آوران شادی نوروزی و بهار بودند.
اما امروزه این مراسم که بیشتر در مناطق روستایی اجرا می‌شده است به فراموشی سپرده شده است. آنچه مسلم است اینکه ایران و به خصوص استان همدان از زاویه میراث معنوی بسیار غنی است و از جمله میراث معنوی، نمایش‌های آیینی و سنتی است که برخی از این نمایش‌ها، نمایش‌های شادی‌آور و نشاط‌بخش هستند
در جشن‌های مربوط به زندگی شبانی و کشاورزی، از دیرباز تا کنون برگزار می‌شدند و می‌شوند و برخی نیز نمایش‌هایی هستند که در حالات غم و اندوه و سوگواری به اجرا در می‌آمدند و کماکان نیز برخی از آنان اجرا می‌شوند.
به هر صورت، در هر یک از این نمایش‌ها، نشانه‌هایی از اعتقادات و باور‌های مردم، اسطوره‌ها و آیین‌های مربوط به دفع شر و بلا و بیماری و اهدا فدیه و قربانی دیده می‌شود و ما امروز از آن‌ها به عنوان میراث معنوی و میراث شفاهی فرهنگ ایرانی نام می‌بریم.