سالروز ولادت امام عابدان و ساجدان مبارک+فیلم

 به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکزآذربایجان غربی ، ولادت امام سجاد علیه السلام بنا به قول مشهور نزد شیعه، روز پنجم شعبان سال ۳۸ قمری است.

مورخان و سیره‌نگاران درباره تاریخ ولادت امام علی بن الحسین علیه‌السلام اختلاف نظر دارند. برخی از آنان پنجم شعبان، برخی هفتم و برخی نهم این ماه و برخی نیمه جمادی الاول را روز ولادت آن حضرت دانسته‌اند. همچنین برخی از آنان سال ۳۸ و برخی سال ۳۶ و برخی دیگرسال ۳۷ قمری را سال تولدآن حضرت ذکرکرده‌اند.اما معروف و مشهور در میان شیعیان، روز پنجم شعبان سال ۳۸ قمری است.

مادر امام سجاد علیه‌السلام، شهربانو دختر یزدگرد سوم است. برای او نام‌های دیگری چون: شاه زنان، جهان بانو، سلافه، خوله و برّه نیز ذکر گردیده است.بنا به روایت شیخ مفید، امام علی علیه‌السلام در عصر خلافت خویش، حریث بن جابر حنفی را به حکومت یکی از نواحی شرق عالم اسلام برگمارد و او در زمان حکومت خود دو دختر یزدگرد سوم، امپراتور بزرگ ایران را به نزد آن حضرت فرستاد. امام علی علیه‌السلام یکی از آن دو -شهربانو- را به فرزندش حسین علیه‌السلام بخشید و از آن بانوی شریف، امام سجاد علیه‌السلام متولد گردید و دیگری را به محمد بن ابی‌بکر واگذاشت و جناب قاسم بن محمد از او متولدشد.امام سجاد و قاسم بن محمدبن ابی‌بکرپسرخاله یکدیگر اند.  قاسم بن محمد، جد مادری امام جعفرصادق علیه‌السلام است.

در مورد مکان تولد حضرت سجاد علیه السلام نیز عموم علمای شیعه، مدینه را مکان تولد ایشان می دانند. ولی شیخ باقر شریف قرشی، مکان تولد آن حضرت را کوفه می داند و دلیل آن را تولد حضرت سجاد در ایام حکومت جدشان حضرت علی (علیه السلام) عنوان کرده و معتقد است که امام حسین (علیه السلام) در آن زمان به همراه خانواده شان در کوفه زندگی می کرده اند.

امام علی بن الحسین علیه السلام دارای القاب بسیاری هستند که معروفترین آنها سجاد و زین العابدین است. مردم گوهرشناس و عارفان حق جو ـ آن هم نه تنها شیعیان بلکه همه کسانی که در دوران سیاه و خفقان آمیز آن زمان، در پی گوهری شب افروز بودند ـ ایشان را با القابی چون سید عابدان، پیشوای زاهدان، مهتر پرهیزگاران، امام مؤمنان، زیور صالحان و چراغ شب زنده داران می خواندند و این همه، نه از سر تملق طمع و غلو، بلکه از سر صدق بود. در واقع هر یک از القاب حضرت علیه السلام نشان دهنده کمال نفس، ایمان، تقوی و اخلاص ایشان و بیان کننده اعتقاد و اعتماد مردم به آن امام همام است.

علی بن الحسین علیه السلام در کلیه صفات بارز انسانی و اخلاق و فضیلت در حد کمال بوده است. آن حضرت در زمان خویش عالی ترین، پارساترین، بردبارترین و محترم ترین افراد به شمار می رفته و دارای زبانی گویا و فصیح و برخوردار از اخلاق کریمه بوده اند. ایشان با مردم بسیار مهربان و نسبت به فقرا و نیازمندان بسیار بخشنده بودند. شخصیت آن حضرت چنان بود که دوست و دشمن را تحت تأثیر قرار می داد تا آنجا که یزید بن معاویه پس از «واقعه حرِّه» که دستور داد کلیه اهالی مدینه با وی بیعت کنند تنها امام زین العابدین علیه السلام را از این فرمان استثنا کرد.

از امام زین العابدین علیه السلام احادیث بسیاری در بیان احکام الهی و شیوه های زندگی به یادگار مانده است. ایشان دو اثر ارزنده نیز به نام های «صحیفه سجادیه» و «رساله حقوق» دارند که دریایی است از حقایق الهی، مکارم اخلاقی و معارف انسانی و عمدتا در قالب دعا بیان شده است. رساله حقوق مشتمل بر حقوق متقابل افراد با یکدیگر، و نیز حق خداوند بر آنان و حقوق اعضا مختلف بدن است.