علی باقری‌کنی خطاب به سه کشور غربی درباره کشتار حلبچه نوشت: چاقو دسته خود را نمی‌برد!
وی در ادامه آورده است: «امروز سالگرد کشتار هزاران انسان بی‌گناه در حلبچه با سلاح آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی است.»
باقری‌کنی با کنایه به نقش کشور‌های غربی در تامین سلاح‌های شیمیایی صدام، افزود: «چاقو دسته خود را نمی‌برد!»
یکی از بزرگ‌ترین جنایت‌های رژیم بعث عراق حمله به سردشت بود که در این حمله بسیاری از ساکنان غیرنظامی این شهر شهید شدند و هشت هزار تن دیگر نیز در معرض گاز‌های سمی قرار گرفتند و مسموم شدند. سکوت مجامع بین‌المللی پس از این رویداد سبب شد تا این رژیم به استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی ادامه و از آن پس به صورت مستمر نواحی گوناگون ایران و منطقه‌های کردنشین عراق را مورد هجوم سلاح‌های شیمیایی قرار دهد.
عراق از اواخر دهه هشتاد میلادی با کمک مستقیم کارشناسان و دانشمندان شوروی سابق و یوگسلاوی، آمریکا، آرژانتین، برزیل، اسپانیا، هلند، ایتالیا، مصر، آلمان، فرانسه و چندکشور دیگر مبادرت به خرید مواد و تجهیزات تولید در کنار خرید مستقیم عوامل مخرب شیمیایی نمود.
اسناد و شواهد نشان می‌دهد انتقال مواد اولیه و تولید عوامل شیمیایی تحت پوشش و عناوین فریبنده نظیر سموم دفع آفات کشاورزی، سموم حشره کش‌ها، کودشیمیایی و با آگاهی کامل کشور‌ها و شرکت‌های غربی از مقاصد اصلی عراق صورت گرفت؛ از همین رو بود که این کشور‌ها مانع صدور بیانیه شورای امنیت علیه صدام شدند.