فرش آویزان‌کردن روس‌ها به دیوار چه دلایلی دارد؟
روس‌ها به چه علت فرش را به دیوار آویزان می‌کنند؟
به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، به لطف اینترنت ممکن است تصاویر هجوآمیز زیادی از زندگی ساکنان روستا‌های روسیه در شبکه‌های اجتماعی دیده باشید. به عنوان مثال، پیرزنی را می‌بینید که اسلحه کلاشینکف را حمل می‌کند یا مرد جوانی که کت و شلوار آدیداس بر تن دارد و به وسط برف می‌رود و غیره.
به احتمال زیاد شما بیشتر تصاویر طنز گروهی از روس‌ها را دیده‌اید. در فضای مجازی، فرشی دیدیم که به دیوار آویزان است و روی زمین پهن نیست. چیز عجیبی است، زیرا فرش به‌طور طبیعی روی زمین قرار می‌گیرد. دلیل آویختن فرش بر دیوار چیست؟
داشتن یک فرش نیاز به انتظار طولانی داشت. بنابر این، داشتن یک فرش به این معنی بود که صاحب آن فردی مهم یا ثروتمند است!
البته روس‌ها قبل از ظهور اتحاد جماهیر شوروی، فرش را می‌شناختند و حتی مجلل‌ترین فرش‌ها در مناطقی از امپراطوری روسیه مانند تاشکند ازبکستان، ترکمنستان و قزاقستان بافته می‌شد. تزار‌های روسیه به فرش‌های گران قیمت و تزئین شده خود که بیش از هر چیز شبیه اثر هنری بودند، افتخار می‌کردند.
فرش‌ها در اروپا معمولاً به خاطر هدایا و تجارت با کشور‌های مسلمان گره خورده بودند. فرش‌ها در اروپا در قرون وسطی جنبه تزئینی داشتند؛ بنابر این، داشتن فرش در اروپا شاهدی بر جایگاه اجتماعی بالای صاحب آن شد و همین موضوع در روسیه نیز صادق بود و سفرا فرش را به عنوان هدیه به تزار‌های روسیه اهدا می‌کردند.
اتاق تزار الکسی که در قرن هفدهم حکومت می‌کرد، پر از فرش‌هایی بود که به دیوارها، کف و حتی سقف آویزان شده بودند. این شیوه به اشراف روسی و ثروتمندان نیز رسید و در قرن بعد نیز ادامه یافت.
پیش از این، پتر بزرگ جهت تزئین کاخ‌ها و اتاق‌های خود، نخستین کارخانه فرش جهت تولید فرش‌های مجلل را تأسیس کرده بود. در قرن نوزدهم، فرش به خانه‌های مردم معمولی روسیه رسید و مردم شهر جهت نشان دادن ثروت یا جایگاه خود در جامعه، فرش می‌خریدند.
در بلوک‌های مسکونی معروف شوروی که گرمای کافی برای صاحب آنها فراهم نبود، روس‌ها و اوکراینی‌ها مجبور شدند که جهت گرم‌نگه‌داشتن خانه، فرش‌ها را به دیوار آویزان کنند.
دوران اتحاد جماهیر شوروی، فرش‌ها نشانه ثروت خانواده بود. فرش‌ها دیگر مانند گذشته ارزان نبودند و حتی فرش‌های معمولی نیز گران بودند. حقوق ماهانه کارمندان در دهه ۱۹۶۰ از ۱۲۰ تا ۱۵۰ روبل متغیر بود، در حالی که یک فرش بیش از ۱۲۵ روبل هزینه داشت و در دهه ۱۹۷۰ قیمت آن به ۳۰۰ و گاهی ۵۰۰ روبل افزایش یافت.
با این حال، روس‌ها همیشه می‌خواستند فرش بخرند، تنها به جهت این‌که آنها را به دیوارها آویزان کنند. عوامل زیادی در پشت این سنت وجود دارند.
خانه‌های سرد
ابتدا باید این ایده را روشن کنیم که روس‌ها قبل از انقلاب صنعتی در روسیه چنین زندگی نمی‌کردند، زیرا ساختمان‌های شوروی که به شکل فعلی آنها می‌شناسیم، قبلاً وجود نداشته اند. در دهه ۱۹۶۰، دبیر کل حزب کمونیست (نیکیتا خروشچف) می‌خواست کشور را مدرنیزه کند، بنابر این، آغاز به ساخت مجتمع‌های خوشه‌ای در کنار هم کرد که شبیه جعبه‌های کبریت بود.
از آن‌جا که بیشتر مردم در روستا‌ها زندگی می‌کردند، تقاضا برای مسکن افزایش یافت و منجر به ساخت این آپارتمان‌ها شد؛ به گونه‌ای که امکان پس‌انداز پول و مسکن برای میلیون‌ها روس که کار می‌کردند، فراهم شد.
«خروشچف» تصمیم گرفت که این آپارتمان‌ها باید از سیمان (بتن) ساخته شوند و این آپارتمان‌ها به نام خروشچفسکی، رئیس اتحاد جماهیر شوروی معروف شدند.
آنها در زمستان بسیار سرد بودند، زیرا بتونی و دیوار آنها جهت جلوگیری از سرما بسیار نازک بود، طوری که ممکن بود صدای همسایگان و گریه فرزند آنها را به وضوح بشنوید.
بنابر این، فرش‌ها در وهله اول راهی جهت جلوگیری از سرما به خصوص در مکان‌های سرد روسیه مانند مناطق شمالی یا خاور دور و در وهله دوم جهت جلوگیری از سر و صدا بودند.
آویختن فرش به دیوار، سنتی بوده که در روسیه و اوکراین به ارث رسیده است، اما امروز از آن استفاده چندانی نمی‌شود
جلوگیری از سرما و صدا و برای زیبایی
یک وبلاگ‌نویس از سیبری می‌گوید: ما به شکل فرش‌هایی که به دیوار آویزان می‌کنیم، اهمیتی نمی‌دهیم. هنگامی که درجه حرارت بیرون ۴۰- درجه سانتیگراد است، به طوری که شما در خانه کبریت روشن می‌کنید و می‌بینید که آتش به دلیل هوای سرد رو به پایین روشن می‌شود، فرش بهترین راه شما برای گرم نگه داشتن در هنگام خواب است.
از آن‌جا که فرش‌ها مانع رسیدن صدا می‌شوند و دیوار آپارتمان‌ها بسیار نازک است، روس‌ها فرش را آویزان می‌کنند تا بتوانند صدا را نیز مسدود کنند و از یک شب آرام لذت ببرند.
درباره آخرین دلیل این کار، همان علتی است که اشراف‌زاده‌ها را به خریدن فرش سوق می‌داد، زیرا فرش‌های دستباف، زیبایی خاصی به اتاق می‌بخشند. فرش داشتن به این معنی بود که این خانواده در شوروی پول دارند و دوم کیفیت بالا. البته موضوع همیشه پول نبود.
ثبت نام جهت خرید فرش؛ رسیدن به فرش آسان نبود
جهت خرید فرش روس‌ها باید نام‌نویسی می‌کردند و در یک فهرست طولانی از متقاضیان می‌ماندند تا در نهایت بر اساس «استحقاق» شیء مورد نظر را به دست بیاورند.
در نتیجه، ماه‌ها یا حتی سال‌ها برای تهیه فرش صبر می‌کردند و فهرست‌های انتظار تنها به فرش محدود نمی‌شد، زیرا روس‌ها مجبور بودند ثبت نام کنند و منتظر یک کمد، ماشین لباسشویی، ماشین برش یا حتی وسایل تزئینی باشند.
فرش‌ها به بخشی از زندگی روس‌ها در شوروی تبدیل شدند، تا جایی که برخی خرافات مربوط به فرش نیز شکل گرفت. ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید: شما نباید فرشی را به دیوار آویزان کنید، زیرا ممکن است منجر به درگیری و شکاف در خانواده شود.
امروز ممکن است برخی از خانواده‌های روس را ببینید که فرش‌های خود را به دیوار آویزان کرده اند، اما به احتمال زیاد این خانواده‌ها در روستا‌ها و حومه زندگی می‌کنند و آنها فقط سنت را حفظ می‌کنند، نه چیز دیگر.
هرچند در شهرها این عادت دیگر به شدت وجود ندارد، شما بسیاری از هنرمندان یا مجموعه‌داران را پیدا می‌کنید که علاقه زیادی به فرش و خرید آنها دارند. بسیاری از جوانان را می‌بینید که در مقابل فرش‌های به دیوار آویزان‌شده، به‌عنوان شوخی عکس‌های خنده‌دار می‌گیرند.
بنابر این، اگر از خانه‌ای روسی بازدید کردید و متوجه فرش روی دیوار شدید، خیلی تعجب نکنید. به‌خصوص اگر خانه چهره‌های معروف روسیه باشد، زیرا آنها برای فرش ارزش بسیاری قائل هستند.