شهر تبریز با تولید ۸۰ تا ۹۰ میلیون جفت کفش در سال حدود ۶۰ درصد تولید کشور و ۹۰ درصد تولید کفش دست‌دوز تمام چرم کشور را در اختیار خود دارد. کفش تبریز زیر پای چین است که رنج می‌برد و درسایه بی مهری‌ها، صادرات کفش تبریز مغفول مانده؛ کارگاه‌های تولیدی و بازار این صنعت دیرینه در تبریز با رکود همراه شده و می‌رود تا برند جهانی کفش تبریز، کم رنگ‌تر و بی رونق‌تر شود.
به گزارش گروه عکس خبرگزاری صدا و سیما: تولید کفش در تبریز قدمت تاریخی دارد و آغاز صنعتی شدن تولید کفش در تبریز به دوران قاجار باز می‌گردد.صنعت کفش تبریز، با حدود یک قرن فعالیت پرفراز و نشیب خود، رونق‌بخش اقتصاد غیرنفتی ایران بوده است، اما اکنون با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند. در ایامی نه چندان دور کفش تبریز به عنوان یک صنعت پیشرو مطرح بوده و به کشورهای اروپایی صادر می شد. در سال‌های اخیر با واردات کفش از کشورهای چین، ترکیه و ویتنام و البته کمبود نیروی کار ماهر تولید کفش دست دوز تبریز با رکود مواجه شده است. امروزه در گوشه و کنار باشماغچی بازار (بازار کفاشان) هنوز هم صدای چکش و هنرنمایی صنعتگران کفاش که در کارگاه های کوچک خود این صنعت را زنده نگه داشته اند به گوش می‌رسد.نبود نقدینگی، کمبود سرمایه در گردش، افزایش قیمت‌ها و نبود مواد اولیه، پراکنده بودن واحد‌های تولید کفش در شهر و نبود شهرک‌های تخصصی و رکود بازار از جمله مشکلات صنعت کفش تبریز است.