دعا‌هایی که اختصاص به ساعت خاصی ندارد

به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما؛ علاّمه مجلسی در «مقباس المصابیح» فرموده به سند‌های معتبر از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایت شده: حق‌تعالی در سه ساعت شب و سه ساعت روز خود را به مجد و بزرگواری یاد می‌کند.

سه ساعت روز از وقت بالا آمدن خورشید تا آغاز ظهر است و سه ساعت شب ثلث آخر شب تا صبح است، پس هر بنده مؤمن این تمجید را بخواند و دلش با خدا باشد البته حق‌تعالی حاجت او را برآورد و اگر شقی بدعاقبت باشد، امیدوارم سعادتمند و نیکو عاقبت گردد.

مؤلّف گوید: اگر در این ساعت‌های روز و شب این دعا را بخواند مناسب‌تر خواهد بود:

تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پروردگار جهانیان تویی خدا، معبودی جز تو نیست، بخشنده مهربان، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، والای بزرگ، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پادشاه روز جزا، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، آمرزنده و مهربان، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، عزیز و حکیم، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، هر چیز از تو آغاز شد و به تو بازمی‌گردد، تویی خدا که معبودی جز تو نیست، همیشه بودی و خواهی بود، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، آفریننده نیکی و بدی.

 

تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پدیدآورنده بهشت و دوزخ، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه، بی‌نیاز، نزاده و زاده نشده و هیچ کس همتای او نبود، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، فرمانروای بس مقدّس، سلام، مؤمن، چیره، عزیز، جبّار، بزرگ‌منش، منزّه است خدا از آنچه بر او شرک می‌آورند، تویی خدای آفرینش‌گر، آفریننده صورت بخش، نام‌های برتر برای توست، آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای تو تسبیح می‌گویند و تو عزیز و حکیمی، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، بزرگ والاتر و کبریایی تنها ردای توست.

 

ابن بابویه به سند صحیح از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایت کرده: هر بنده‌ای هر روز «هفت مرتبه» بگوید:

از خداوند بهشت را می‌خواهم و به خدا از دوزخ پناه می‌برم.

دوزخ می‌گوید: خدایا او را از من پناه ده

 

و به سند معتبر دیگری از آن حضرت روایت کرده اگر مؤمنی در یک روز به چهل گناه کبیره دچار شود، آنگاه از روی ندامت و پشیمانی این استغفار را بخواند، خدا گناهان او را بیامرزد:

آمرزش می‌طلبم از خدا که معبودی جز او نیست، زنده و پاینده است، آفریننده آسمان‌ها و زمین می‌باشد، صاحب بزرگی و اکرام است و از او می‌خواهم که توبه‌ام را بپذیرد؛ و نیز به سند معتبر از آن حضرت روایت کرده: هرکه هر روز «هفت مرتبه» بگوید:

ستایش خدای را بر هر نعمتی که بوده یا خواهد بود.

ادای شکر نعمت‌های گذشته و آینده را کرده است.

نیز به سند معتبر از آن حضرت روایت کرده: هرکه هر روز «بیست‌وپنج مرتبه» بگوید:

خداوندا، بیامرز مردان و زنان با ایمان و مسلمان را.

حق‌تعالی به عدد هر مؤمن که از دنیا رفته و هر مؤمن که تا روز قیامت بیاید، در نامه عمل او حسنه می‌نویسد و به آن عدد گناهان او را محو کند و درجه‌ای در بهشت برای او بلند گرداند.

و همچنین به سند معتبر از آن حضرت روایت کرده هرکه هر روز «صد مرتبه» بگوید:

هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ].

حق‌تعالی هفتاد نوع بلا را از او دور می‌گرداند که کمترین آن‌ها اندوه شدید و غم باشد و در روایت دیگر، هرگز پریشان نشود.

کلینی و شیخ طبرسی و دیگران به سند‌های حسن و معتبر از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایت کرده‌اند: که حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هر روز «هفتاد مرتبه» می‌گفت: 

 و هفتاد مرتبه 

در کتاب کشف الغمّه و امالی شیخ طوسی، به سند معتبر روایت شده رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه هر روز صد مرتبه بگوید: 

 از فقر و وحشت قبر امان یابد و توانگری به او روی آورد و در‌های بهشت به رویش گشوده شود؛ و در کتاب «امالی»:

 آمده است و در کتاب ثواب الاعمال و محاسن برقی بجای صد مرتبه، سی مرتبه روایت کرده‌اند.

 

قطب راوندی در کتاب «دعوات» خود از حضرت رضا (علیه‌السلام) روایت کرده حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه بخواهد او را بیش از مجاهدان در ملأ اعلی ثنا گویند هر روز این دعا را بخواند، اگر حاجتی داشته باشد برآورده شود و اگر دشمنی داشته باشد بر او چیره گردد، اگر قرضی داشته باشد ادا گردد، اگر اندوه سخت و غمی داشته باشد برطرف می‌شود و این دعا از هفت آسمان بالا رود تا در لوح محفوظ برای او نوشته شود، دعا این است:

منزّه است خدا، چنان‌که سزاوار خداست و ستایش برای خداست، چنان‌که سزاوار خداست و معبودی جز خدا نیست، چنان‌که سزاوار خداست و خدا بزرگ‌تر است، چنان‌که سزاوار خداست و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ]و درود خدا بر محمّد پیامبر و بر اهل‌بیتش و همه رسولان و پیامبران تا جایی که خدا خشنود شود.

 

در کتاب «بلد الاَمین» از رسول خدا روایت کرده هرکه هر روز «ده مرتبه» بگوید:

«بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»، از گناهان بیرون آید مانند روزی که از مادر متولد شده و خدا از او هفتاد نوع بلا را دفع کند که از جمله آن‌ها دیوانگی و خوره و پیسی و فلج باشد و حق‌تعالی هفتاد هزار فرشته بگمارد که برای او استغفار نمایند.

از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایت شده هرکه هر روز صد بار بگوید:

«لَاحَوْلَ وَ لَاقُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ»، تنگدستی و فقر او را درنیابد و هرکه هر روز صد بار بگوید:

«سُبْحانَ اللّٰهِ وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ وَ لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَ اللّٰهُ أَکْبَرُ»، حق‌تعالی بدنش را بر آتش دوزخ حرام گرداند.

 

در کتاب «بلد الاَمین» از حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده: هرکه هر روز «ده بار» این دعا را بخواند حق‌تعالی چهار هزار گناه کبیره او را بیامرزد و وی را از سکرات مرگ و فشار قبر و صدهزار هراس قیامت نجات دهد و از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ گردد و قرضش ادا شود و اندوه و غمش برطرف گردد، دعا این است:

 

مهیا کردم برای هر هراسی «لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰه» را و برای هر اندوه و غمی «مَا شاءَ اللّٰهُ» را و برای هر نعمتی «الْحَمْدُ لِلّٰهِ» و برای هر راحتی «الشُّکْرُ لِلّٰهِ» و برای هر شگفتی «سُبْحانَ اللّٰه» و برای هر گناهی «أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ» و برای هر مصیبت «إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» را و برای هر تنگی «حَسْبِیَ اللّٰهُ» و برای هر قضا و قدر «تَوَکَّلْتُ عَلَى اللّٰه» را و برای هر دشمن «اعْتَصَمْتُ بِاللّٰهِ» را و برای هر طاعت و معصیت «لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» را.

کلینی و ابن بابویه و برقی (رحمة‌الله‌علیهم) به سند‌های معتبر از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایت کرده‌اند: هرکه هر روز «ده بار» این دعا را بخواند حق‌تعالی چهل‌وپنج هزار حسنه برای او بنویسد و چهل‌وپنج هزار گناه را از او محو کند و چهل‌وپنج هزار درجه در بهشت برای او بلند نماید و برای او حرزی [محافظ و نگه‌دارنده]باشد از شرّ شیطان و ظالمان و او را گناه کبیره متصرف نشده و احاطه‌اش نکند.

و به روایت دیگر: چنان باشد که قرآن را دوازده بار ختم کرده باشد و خدا در بهشت خانه‌ای برای او بنا کند؛ و در روایت ابن بابویه «ده بار» ذکر نشده است، دعا این است:

 

گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، معبود، یکتا، یگانه، بی‌نیاز، همسر و فرزندی نگرفته است.