میدان‌های مغناطیسی تا چه میزان در داخل و خارج از کهکشان‌های مارپیچی گسترش پیدا می‌کنند؟ به مدت چندین دهه، اخترشناسان فقط می‌دانستند که برخی از کهکشان‌های مارپیچی دارای میدان مغناطیسی هستند.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما، هرچند، پس از به روزرسانی تلسکوپ رادیویی آرایۀ بسیار بزرگ (VLA) که در فیلم “تماس” معروف شد. محققان در سال 2011، به طور غیرمنتظره‌ای کشف کردند که این میدان‌ها می‌توانند بصورت عمودی تا چندین هزار سال نوری گسترش یابند. این تصویر برجسته از لبه‌ی کهکشان مارپیچی NGC 5775 که در برنامۀ CHANG-ES (هاله‌های پیوسته در کهکشان‌های نزدیک) رصد شده، در واقع خطوط میدان مغناطیسی را نشان می‌دهد که احتمالا در کهکشان‌های مارپیچی رایج هستند.
همانند خرده‌های آهن در اطراف یک آهنربای میله‌ای، تابش الکترون‌ها با پیچیدن در اطراف این خطوط تقریباً با سرعت نور، این خطوط میدان مغناطیسی کهکشانی را ردیابی و دنبال می‌کند. رشته‌ها در این تصور از این ردها در داده‌های تلسکوپ VLA ساخته شده‌اند. این تصور نور مرئی که از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل، تهیه شده مناطق گازی صورتی رنگ را نشان می‌دهد، جایی که ستارگان متولد می‌شوند. به نظر می‌رسد که بادهای ناشی از این مناطق به شکل‌گیری میدان‌های مغناطیسی کهکشانی، کمک می‌کنند.