خانم محمودی سفید پوش عرصه خدمت ، پرستار نمونه بیمارستان رازی اهواز

سپیده محمودی کارشناس پرستاری با  ۱۲ سال سابقه کار در بخش‌ ویژه‌ آی سی یو با خدمت صادقانه توانست عنوان پرستار نمونه بیمارستان رازی اهواز را کسب کند . 

خانم محمودی سفید پوش عرصه خدمت، در گفتگو با خبرگزاری صدا وسیما مرکز خوزستان از تلخ و شیرین‌های کار در روزهای کرونایی گفت : من با توجه به شرایطی که در زندگی شخصیم ایجاد شده بود، مجبور به استفاده از مرخصی بدون حقوق از آبان ماه ۹۸ به مدت یکسال شدم که با توجه به شرایط اپیدمیکی که در سراسر جهان و کشورمان حاکم شد و ترس و رعبی که در ابتدای بحران حتی برای کادر درمان فراگیر شده بود خودم رو بعنوان کارشناس پرستاری موظف دانستم که به رسالتم در این حرفه بپردازم .

 

این مدافع سلامت می گوید : برای کمک همکارانم با توجه به فشار کاری که ایجاد شده بود به بیمارستان برگشتم  .

 

خانم محمودی با اشاره به نا شناخته بودن ویروس و سرایت و انتقالی که در ابتدای بحران کرونا وجود داشت افزود : شاهد بودم که همکارانم با غیرت و دلسوزانه با لباس‌های کار و ماسک‌هایی که طولانی مدت باعث میشد نفس کشیدن سخت شود با پشتکار وصف نشدنی بدون ترس از ابتلا به بیماری شبانه روز در حال خدمت رسانی بودند .

 

وی گفت :من هم بعنوان عضو کوچکی از این خانواده نمیتوانستم در این شرایط سخت سایر همکارانم را نادیده بگیرم و برحسب وظیفه از اسفند ماه بازگشت بکار کردم.

خانم محمودی در پاسخ به اینکه چه خاطره‌ای از دوران پرستاری در مواجهه با کرونا در ذهنتان باقی مانده است؟گفت : کار پرستاری لحظه به لحظه آن با خاطرات و اتفاقات تلخ و شیرین همراه است ، در ابتدای شروع بحران جوان ۲۵ ساله ایی با وخامت بیماری و درگیری حدودا ۷۰ درصد ریه بیمارم بودند که ساعت ۳ صبح تنگی نفس شدیدی با افت سطح اکسیژن خون پیدا کردند که با توجه به شرایط شان باید به دستگاه تنفسی وصل می‌شدند و از طریق دستگاه تنفسی حمایت می‌شدند که باتوجه به روند این بیماری که در مراحل آخر اینتوبه شدن و استفاده از تهویه‌ی مکانیکی برای این موارد بخاطر عوارض شدیدی که دارد ودر این بیماران مشاهده شده بود، بنده هم آن شب با وجود اینکه بیمارم هوشیار بود و شاهد زجر تنفسیش بودم و اصرار و التماس‌های بیمار برای نفس کشیدن هنوز در گوشم تکرار می‌شود تمام سعی و تلاشم رو بکار گرفتم که بیمار به دستگاه تنفسی وصل نشود و با حمایت روحی روانی پوزیشن مناسب و اکسیژن تراپی و دارو، بیمار از این حمله خارج شد و وقتی از اتاق بیمار خارج شدم آنقدر تحت تاثیر زجر تنفسی ومبارزه و دست و پنجه نرم کردن بیمار برای زندگی بودم که تا نیم ساعت فقط اشک میریختم و ناراحت بودم .

 

خدا را شکر با تلاش‌های همکارانم و لطف خدای بزرگ این بیمار بعد از ۲ هفته مرخص شدند که باز هم اشک شوق همه‌ همکارانم را شاهد بودم.

خانم محمودی گفت : پرستاری را با عشق انتخاب کردم و لذتی که از نجات جان بیمار یا کاهش آلام دردمندی میبرم باعث رضایت قلبیم می‌شود اما، متاسفانه اجحاف‌هایی در حق این صنف زحمتکش شده است و تبعیض‌هایی را شاهد بودم که انگیزه و رمق روحی و جسمی من و شاید سایر همکارانم گرفته شده باشد.

 

پرستاری اگر چیزی جز عشق و خدمت به خلق و رضایت و لبخند بیمار نبود واقعا سخت و طاقت فرسا بود، قطعا ادامه خواهم داد و لبخند و دعای خیر بیمارانم را با هیچ مقیاس و مبنای دیگری عوض نخواهم کرد.