سردار شهید حاج قاسم سلیمانی؛ مردی که هیچ وقت جنگ برایش تمام نشد... برای او جان دادن در راه عشق آرزو بود... سرلشکری که بی دلیل سردار دلها نشد...
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ درست یک سال پیش، در آن بامداد تلخ روز جمعه، در آن ۱:۲۰ دقیقه تاریخی، ما خواب بودیم و او شهید شد... چشممان را که باز کردیم و غم عالم بر دلمان هوار شد... یک ایران در بهت فرو رفت؛ غمی آنقدر سنگین که هیچ کس نمی‌خواست باورش کند...
سرداری ملی که همه ایران را زیر تابوت پاکش جمع کرد، تشییع میلیونی عجیب... ژنرالی عاشق مردم با چهره‌ای کاریزماتیک که خنده‌ها و آن صدایش گرمش فراموش شدنی نیست...
حاج قاسم دوران همیشه خود را سرباز وطن می‌دانست؛ جلوه بسم الله قاصم الجبارین بود، اما هرگز لبخند از لبانش محو نشد... کسی که حتی در آخرین کلامش، از ولایت فقیه می‌گوید؛ که‌ای مردم این خیمه را رها نکنید...
راه سردار سلیمانی یک مکتب است، حتی شهادتش راه و رسمش را زنده‌تر کرد... حاج قاسم ترسیم مسیر انقلابی بودن و ولایتنداری است؛ عاش سعیدا و مات سعیدا