همه آن‌ها که قرار است دورهمی امشب، به جمع خلوت خانواده کوچکشان خلاصه شود می‌توانند با طرحی نو، جذابیت یلدا را حفظ کنند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ می‌شود با ساده‌ترین وسایل و امکانات موجود در خانه، طعم یلدا‌های اصیل را به بچه‌های این نسل چشاند. مثلاً می‌توان با یک میز سادهٔ بین مبلی و یک لحاف یا پتو، کرسی ساخت و به زیر آن پناه برد؛ و از تماشای هیجان بچه‌ها و بازیگوشی شان روی کرسی لذت برد.
می‌توان از مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها خواست حکایت‌های قدیمی را با گوشی هایشان ضبط کنند و برایمان بفرستند؛ تا هم ما از شنیدن یک داستان قدیمی با کلام دلنشین آن‌ها لذت ببریم و هم آن‌ها بدانند شنیدن صدای گرمشان از دور برایمان غنیمت است و حالمان را خوب می‌کند.
می‌توان یلدای امسال را به مرور خاطرات قدیمی محفوظ در آلبوم‌ها و فیلم‌های خانوادگی اختصاص داد.
تماشای یک فیلم طنز به اتفاق خانواده هم در این شب می‌تواند پیشنهاد دیگری باشد.
یکی می‌گفت قرار است در شب یلدا با عمه و خاله و دایی و عمو و بقیه فامیل، در فضای مجازی مشاعره داشته باشیم.
دید و بازدید مجازی، هم در این شرایط لطف خودش را دارد. هم وقتمان را پر می‌کند، و هم وجودمان را لبریز از مهر و محبت یکدیگر.
حافظ را امشب به هر کجایش تفال بزنیم پر می‌شویم از امید به رسیدن روزهای روشن. پس حافظ را امشب جور دیگری دریابیم.
خلاصه اگر دل بدهیم می‌توانیم با خلاقیت و ابتکار غربت یلدای امسال را به فرصت بیشتر شدن محبت‌های خانوادگی تبدیل کنیم تا از فلسفه این شب هم دور نشده باشیم.
یلدا تولد نور است و پر از امید و انتظار برای دمیدن صبح و روشنایی. تمام آنچه می‌تواند برای احوال این روزهایمان الهام بخش باشد. با الهام از یلدا می‌توان امیدوار بود به پایان این روزهای دوری از هم. پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایی که امشب خانه هایشان خلوت‌تر از همیشه است دلتنگی هایشان را کمتر ابراز می‌کنند؛ چون می‌دانند نتیجه خانه‌های خلوتشان سلامتی و دوری فرزندانشان از بلا و بیماری است و به همین هم راضی اند. مادربزرگ‌ها امیدوارند به دیدار‌های امن آینده و پدربزرگ‌ها دلخوش با خاطرات دورهمی‌های گذشته. فلسفه دورهمی یلدا هم همین است. سرسلامتی و عزت گذاشتن به بزرگترها، انرژی گرفتن از اقوام و فرصتی برای بیشتر بودن با فامیل. امسال بیاییم برای سلامتی همه آن‌ها که دوستشان داریم طولانی‌ترین شب سالمان را خلوت‌تر از همیشه برگزار کنیم تا به جای حسرت از دست دادن، لذت بودن در کنارشان را مستدام کرده باشیم.