وزیر علوم در پیامی به دومین همایش میراث مشترک ایران و هند گفت: ایران و هند تمدن‌های تاریخی و بزرگی را در غرب و جنوب آسیا با ریشه‌های عمیق مشترک در فرهنگ، علم، دین و ... به ارث برده اند.
به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاه تحریریه علمی و فرهنگی خبرگزاری صدا وسیما، متن پیام آقای منصور غلامی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری به
دومین همایش بین المللی میراث مشترک ایران و هند با موضوع فلسفه داراشکوه اوپانیشاد با تکیه بر توسعه گفتمان مطالعات آکادمیک دینی
به این شرح است:
عالیجنایان، خانم‌ها و آقایان
ابتدا لازم می‌دانم از برگزارکنندگان این کنفرانس بین المللی - مرکز مطالعات بین المللی دینی (CIRS) دانشگاه تهران - قدردانی کنم و از محققان و مخاطبان برجسته "دومین سمینار بین المللی میراث مشترک ایران و هند، فلسفه داراشکوه اوپانیشاد با تکیه بر توسعه گفتمان مطالعات آکادمیک دینی کمال تشکر را دارا می‌باشم.
ایران و هند تمدن‌های تاریخی و بزرگی را در غرب و جنوب آسیا با ریشه‌های عمیق مشترک در فرهنگ، علم، دین و ... به ارث برده اند. در هر دو تمدن از جنبه‌های مختلف توانایی‌های علمی فرهنگی و مذهبی محققان و دانشمندان نام برده شده است. وجود کتب و آثار دست نویس فراوان در زمینه‌های مختلف به زبان فارسی در کتابخانه‌های هند، تجربه قدیمی و سودمند تعاملات علمی دو تمدن را نشان می‌دهد. داراشکوه همچنین با هفتمین سیک گورو، رهبر گورو‌ها ارتباط دوستی خاصی داشته است. داراشکوه تلاش‌های زیادی را در جهت یافتن یک زبان عرفانی مشترک بین اسلام و آیین هندو انجام داد. برای رسیدن به این هدف، وی ترجمه پنجاه اوپانیشاد از زبان اصلی آنها، سانسکریت به فارسی را در سال ۱۶۵۷ میلادی به اتمام رساند تا بتواند مورد مطالعه دانشمندان مسلمان قرار گیرد. ترجمه او سراکبر ("بزرگترین معما" - سر اکبر -) نامیده می‌شود، جایی که وی در مقدمه، با جسارت، فرضیه خود را بیان می‌کند که این اثر می‌تواند همان"کتاب مکنون " قرآنی باشد، و کتاب کانون از نظر او چیزی غیر از اوپانیشاد‌ها نیست. مشهورترین اثر وی، مجمع البحرین- ("تلاقی دو دریا") نیز به بیان قرابت عرفانی و کثرت گرایانه بین حدس و گمان صوفیه و ودانتیک اختصاص داشت. این کتاب به عنوان رساله‌ای کوتاه به زبان فارسی در سال‌های ۱۶۵۴–۵۵ تألیف شده است. کنفرانس حاضر مروری است بر مشترکات تاریخی، فرهنگی، ادبی و مذهبی ایران و هند با تاکید بر نمادی از صلح و امنیت بدون خشونت در جهان معاصر.
امید دارم پژوهش و تحقیقات در مشترکات تاریخی، ادبی و فرهنگی بین ایران و هند ادامه و پیشرفت داشته باشد.
متشکرم
منصور غلامی