وقتی کلمات ارزشمند می‌شوند

دکتر حورایی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما معتقد است: تمام سوتفاهم‌ها، از حرف نزدن شروع می‌شود. این روانشناس ادامه می‌دهد: ”خیلی‌ها هنگام ناراحتی سکوت یا قهر می‌کنند، این درحالی است که هیچ چیز به اندازه معاشرت روی قلب، احساس و فکر ما تاثیر ندارد. بخصوص در این روز‌های کرونایی که وقت بیشتری برای با هم بودن داریم نباید از ابزار کلمه غافل شویم و برای نزدیک شدن بیشتر دل هایمان به هم باید مهارت گفت و گویمان را تقویت کنیم. “

دکتر حورایی همچنین معتقد است: ”باید به یکدیگر اجازه حرف زدن بدهیم و بگذاریم مشکلاتمان را کلمه‌ها حل کنند. “، اما این که چرا بعضی آدم‌ها با هم حرف نمی‌زنند علت‌های مختلفی دارد که یکی از آن‌ها درونگرایی افراد است. درون گرایی می‌تواند هم ارثی و هم ناشی از ترس باشد.

این روانشناس درباره درون گرایی ناشی از ترس افراد توضیح می‌دهد: ”در بعضی خانواده‌ها افراد به محض حرف زدن به شدت تخریب شخصیتی می‌شوند و این باعث می‌شود احساس عدم لیاقت و ارزشمندی کنند. “

دلیل دیگر درونگرایی افراد به گفته دکتر حورایی، ترس از مسخره شدن در خانواده است. وی ادامه می‌دهد: ” این اتفاق که ریشه در کودکی دارد، آرام آرام گوشه گیری را در وجود افراد نهادینه می‌کند و میل به ارتباط و معاشرت را از بین می‌برد“.

او توصیه می‌کند: ”خانواده‌ها مراقبت کنند که در کودکی حتی اگر برای سرگرمی و خنده، مشارکت کودکانشان در گفتگو‌های خانوادگی را مسخره کنند به راحتی میل به حرف زدن را در وجود آن‌ها می‌کشند و آن‌ها را از این ابزار به شدت ارزشمند محروم می‌کنند. “

حرف نزدن گاهی در زندگی مشترک زوج‌ها هم دیده می‌شود. به گفته دکتر حورایی این نوع از سکوت هم دلایل مختلفی دارد. وی ادامه می‌دهد: ”احساس ناامنی از عدم رازداری همسر یکی از دلایلی است که افراد سکوت می‌کنند. گاهی هم افراد تصور می‌کنند اگر حرف نزنند به امنیت نزدیک ترند و از طرف همسرشان مورد مواخذه قرار نمی‌گیرند. علاوه بر این گاهی آقایان می‌ترسند اگر با همسرشان وارد گفتگو شوند مجبور به شنیدن جزئیات بشوند، از آن جایی که آقایان بیشتر کلی نگر هستند به شنیدن جزئیات علاقه زیادی ندارند“.

این روان شناس معتقد است، برای شکستن سکوت در خانواده و ترویج حرف زدن همسران با هم راهکار‌هایی وجود دارد.
وی ادامه می‌دهد: ” اگر من آدم درون گرایی هستم برای اینکه گفتگو برایم راحت شود باید خودم را وادار کنم به حرف زدن، حتی اگر حرف زدن برایم ترسناک و نامانوس است باز خودم را در هر محیطی مجبور به معاشرت‌های اجتماعی کنم. “

به گفته دکتر حورایی حتی افراد درون گرا هم می‌توانند با وادار کردن خودشان به حرف زدن، درون گرایی شان را از بین ببرند.

دکتر سید مجتبی حورایی اضافه می‌کند: ”‌سکوت البته از نگاه بزرگان ستوده شده است؛ اما سکوتی که به جا باشد. مثلاً در شرایطی که من از صبح تا شب بیرون از خانه بوده ام و در آخر شب به خانه برمی گردم در حالی که همسرم نیاز به حرف زدن و گفتگو با من دارد، سکوت جایز نیست.»

وی باور دارد، ارتباط و گفتگو سوء تفاهم‌ها را برطرف می‌کند و باعث صمیمیت بیشتر می‌شود، همدلی می‌آورد و قلب‌ها را به هم نزدیک می‌کند.

سعدی شیرازی سخن شیرینی دارد که می‌فرماید: «دو چیز طیره عقل است: دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی»

پس به یکدیگر اجازه حرف زدن بدهیم، در این روزگار، سکوت فقط ما را از یکدیگر دور می‌کند!