علائم تا پیشگیری
عفونت دستگاه ادراری و کلیوی
عفونت دستگاه ادراری میتواند بر هر بخشی از دستگاه ادراری، از جمله کلیهها تاثیرگذار باشد.
به گزارش
خبرگزاري صدا وسيما؛ زمانی که باکتری ها، یا در موارد کمتر قارچ ها، در دستگاه ادراری به سمت بالا حرکت کرده و کلیهها را آلوده میکنند، یک عفونت کلیوی میتواند شکل بگیرد.
هر نوع عفونت دستگاه ادراری به طور معمول نیازمند درمان حرفهای برای پیشگیری از بروز عوارض جدی است.
از بالا به پایین، دستگاه ادراری شامل
کلیه ها،
حالب ها،
لولههایی نازک که کلیهها را به مثانه متصل میکنند، مثانه، و مجرای پیشاب، لولهای که ادرار از طریق آن بدن را ترک میکند، میشود.
علائم عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراریاز جمله علائم عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- ادرار بسیار بدبو
- احساس درد هنگام دفع ادرار
- نیاز فوری به دفع ادرار، اما تخلیه مقدار بسیار کم ادرار
- ادرار خون آلود یا کدر
علائم عفونت کلیوی
اگر فرد درمان مناسب را برای عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری دریافت نکند، باکتریها یا قارچها میتوانند به سمت بالا حرکت کرده و کلیهها را آلوده کنند در این شرایط فرد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:
- تب و لرز
- حالت تهوع
- استفراغ
- درد در ناحیه کمر
- دفع ادرار دردناک
علائم میتوانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند و برخی افراد حتی هیچ علائمی را تجربه نکنند.
احتمال تجربه تب بالا در کودکان ممکن است بیشتر باشد. افراد مسن ممکن است درد معمول یا مشکلات دفع ادرار را تجربه نکرده، اما در عوض، با سردرگمی، مشکلات گفتاری یا توهم مواجه شوند.
از دیگر عوامل خطر عفونت دستگاه ادراری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- ابتلا به دیابت
- عدم دفع ادرار پیش یا پس از رابطه جنسی
- داشتن روابط جنسی متعدد با افراد مختلف
- سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به عفونتهای دستگاه ادراری
- پوشیدن زیرپوشهای تولید شده از مواد مصنوعی
- یائسگی
- استفاده از دیافراگم ها، دوشهای واژینال، اسپرم کشها
- فاصله بسیار کوتاه بین مقعد و مجرای پیشاب
یک
عفونت کلیوی میتواند در نتیجه عوامل مشابه با عوامل دخیل در عفونت دستگاه ادراری شکل بگیرد. بیشتر عفونتهای کلیوی زمانی که یک عفونت دستگاه ادراری درمان نشده در مثانه به یک یا هر دو کلیه منتقل میشود، شکل میگیرند.
از دیگر عوامل خطر برای عفونت کلیوی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- انسداد در دستگاه ادراری
- بارداری
- سیستم ایمنی ضعیف
- سوند ادراری
- آسیب عصبی یا مربوط به ستون فقرات که مانع از احساس پر شدن مثانه میشوند
- رفلاکس وزیکورترال که موجب بازگشت ادرار به سمت دستگاه ادراری میشود
همچنین، فردی که دستگاه ادراری وی دارای شکلی غیرمعمول است و این شرایط موجب باقی ماندن باکتریها در دستگاه ادراری میشود، ممکن است هرچه بیشتر مستعد ابتلا به عفونتهای قسمت پایین دستگاه ادراری و کلیهها باشد.
درماندرمان معمول برای یک عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری و یک عفونت کلیوی مشابه است. پزشک آنتی بیوتیک را برای نابودی باکتریهای مضر تجویز خواهد کرد و علائم باید طی یک تا دو روز برطرف شوند.
تکمیل دوره مصرف آنتی بیوتیکهای تجویز شده اهمیت دارد، حتی اگر علائم از بین رفته باشند. از این طریق نسبت به درمان کامل عفونت اطمینان حاصل میشود.
یک عفونت کلیوی جدی ممکن است به درمان در بیمارستان از جمله استفاده از آنتی بیوتیکهای درون وریدی و تزریق سرم نیاز داشته باشد.
اگر شکل دستگاه ادراری در ابتلا به عفونتهای کلیوی مزمن نقش داشته باشد، پزشک ممکن است عمل جراحی برای اصلاح آن را توصیه کند.
تشخیصافراد میتوانند نوارهای آزمایش بدون نسخه را برای بررسی ابتلا به عفونت دستگاه ادراری خریداری کنند. اگر آزمایش یا علائم به یک عفونت اشاره دارند باید به پزشک مراجعه کرد.
به طور معمول، پزشک یک معاینه بدنی را انجام داده و درباره علائم پرسشهایی را مطرح میکند. اگر وی به یک عفونت مثانه مشکوک باشد، آزمایش ادرار و آنتی بیوتیکها برای درمان عفونت تجویز میشوند.
در صورت مشکوک بودن به یک عفونت کلیوی، پزشک آزمایش ادرار را برای بررسی نوع باکتری مسئول بروز عفونت تجویز میکند. پس از تشخیص نوع باکتری، آنتی بیوتیکهای مناسب برای درمان این شرایط تجویز میشوند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟هرگونه علائم عفونت مثانه یا کلیه را با پزشک خود در میان بگذارید. هر دو شرایط به طور معمول با مصرف آنتی بیوتیکها بهبود مییابند.
اگر کودک تب بالایی دارد و یا افراد مسن سردرگمی، توهم یا زمین خوردن را تجربه میکنند، به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارند. اینها همگی میتوانند از علائم عفونت دستگاه ادراری باشند.
پیشگیریبرای کاهش خطر ابتلا به یک عفونت دستگاه ادراری میتوانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
- دفع ادرار هر دو تا سه ساعت یک بار
- نوشیدن مایعات فراوان
- دفع ادرار پیش و پس از رابطه جنسی
- عدم استفاده از دوش واژینال
- پرهیز از وسایل ضد بارداری مانند دیافراگمها و اسپرم کشها
- تعویض لباسهای خیس
- مدیریت دیابت به طور موثر