گل فوشیا که گل آویز یا گل گوشواره‌ای نیز نامیده می‌شود، از جمله گل‌های محبوب و زیبای موجود در آپارتمان‌های ایرانی است.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، گل فوشیا که گل آویز یا گل گوشواره‌ای نیز نامیده می‌شود، گیاهی است از خانواده گل مغربی یا اوناگراسه، این گل از جمله گل‌های محبوب و زیبای موجود در آپارتمان‌های ایرانی است.
گل‌های زیبای این گیاه به شکل آویز هستند و در مناطق معتدله در طی تابستان و پاییز و در مناطق گرمسیری تمامی مدت سال شکوفا می‌شوند. به دلیل گل‌های زیبا و رنگارنگ این گیاه، در دنیا بسیار پرطرفدار است. دارای ۲۰۰ گونه مختلف از گیاهان خزان کننده، درخت و درختچه‌ای است. این گیاه دارای گل‌های آویز رنگارنگی است که از اواخر بهار تا اواسط پاییز گل می‌دهد و دارای برگ‌هایی به رنگ سبز روشن است. ساقه‌های بلند و باریک آن برخی خمیده و بعضی صاف هستند.
رنگ گل آن‌ها سفید، قرمز تیره، آبی، ارغوانی، نارنجی، سفید مایل به زرد است و به نور کافی و شدید (ولی غیرمستقیم) نیاز دارد. نیاز آبی آن معمولی تا فراوان است (ولی خاک آن نباید باتلاقی شود)، گل به شکل آویز (گوشواره‌ای) میوه‌های کوچکی در اندازه‌های ۵ تا ۲۵ میلی‌متر دارد و به رنگ‌های قرمز تیره، سبز، قرمز یا ارغوانی تیره است. میوه‌های آن دارای تعداد زیادی بذر کوچک‌اند.
نیاز‌های گل فوشیا:
نور
این گیاه نور کافی و زیاد احتیاج دارد، در مقابل آفتاب مقاوم است، ولی مواظب اشعه مستقیم آفتاب در وسط روز باشید. اگرچه در تابستان ۱۸ درجه را تحمل می‌کند، ولی بهترین دما در این فصل ۱۶ است، در درجات بالا تأمین رطوبت را فراموش نکنید. درجه حرارت مطلوب در زمستان به علت نیاز سرمایی دوران استراحت ۱۰ درجه توصیه می‌شود.
آب
نیاز آبی این گیاه با توجه به دما متغیر است. در بهار و تابستان بهتر است دو تا سه بار در هفته آن را آبیاری کرد و از شروع و ظهور گلها هر هفته یکبار گیاه را تغذیه کنید، از اواخر تابستان و در طول زمستان تغذیه را قطع کنید. این گیاه اغلب مواقع سال به شرط فراهم بودن شرایط گل می‌دهد، ولی عمده گل آن در بهار و تابستان است.
تکثير
این گیاه را به دو روش می‌توان تکثیر کرد:
بذر
بذر آن را می‌توان در پاییز برداشت کرد و آن را در بهار در خاک مناسب کاشت و با تنظیم آب و دما و تغذیه مناسب، گیاه مطلوبی به دست آورد.
قلمه زدن
همه انواع گل آویز را می‌توان از طریق قلمه زدن تکثیر کرد. زمان مناسب برای قلمه زدن این گیاه از اواسط تا اواخر بهار یا اوایل پاییز است. برای قلمه زدن باید ساقه برگداری ـ نه زیاد نرم و نه زیاد سخت ـ که در آن نشانه‌های گلدهی وجود ندارد (یا گلها را جدا کنید) به اندازه ۱۰ ـ ۸ سانتی‌متر با یک چاقوی تیز به صورت اریب برش دهیم. از فشردن و آسیب زدن به ساقه بپرهیزید. سپس قلمه را در بستری با خاکی مخلوط از خاک برگ و شن و در محلی با سایه جزئی و دمایی بین ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتیگراد، قرار دهید.