به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما مرکز کهگیلویه و بویراحمد، امام حسن عسکری (ع) یازدهمین پیشوای شیعیان در ۸ ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری چشم به جهان گشودند.
پدر ایشان امام هادی (ع) و مادرشان حدیثه است.
اعطای لقب «عسکری» به ایشان به جهت سکونت اجباری حضرت درمحله عسکر سامرا به دستور خلیفه عباسی است.
از مشهورترین القاب آن حضرت می‌توان به زکی و ابومحمد اشاره کرد.
خلفای هم عصر امام نیز المعتز بالله، المهتدی، المعتمد بوده اند.
امام حسن عسکری (ع) با وجود تدابیر امنیتی و کنترل‌هایی که به ایشان تحمیل می‌شد، سلسله فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و علمی در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افکار ضداسلام انجام دادند.
دفاع از آیین اسلام و پاسخ به شبهات مخالفان، ایجاد شبکه ارتباطی وکالت با شیعیان مناطق مختلف، حمایت و پشتیبانی از شیعیان، تقویت وتوجیه سیاسی رجل وعناصر مهم شیعه و آماده سازی شیعه برای دوران غیبت امام دوازدهم از جمله آن‌ها به شمار می‌رود.
ایشان به عنوان پدر بزرگوار امام زمان (عج) در مدت زمان کوتاه امامت خود به گونه‌ای به هدایت عمومی و نشر و حفظ احکام اسلام مبادرت کردند که مردم با غیبت حضرت مهدی (عج) آشنا شوند و با آن بیگانه نباشند.
امام عسکری (ع) در طول ۲۸ سال عمر پربار خویش، علاوه بر اینکه در تداوم راه نبوت و امامت، نهایت تلاش خود را به کار گرفت و با تربیت شاگردان ممتاز و رهنمود‌های خردمندانه خویش شایسته‌ترین خدمات را به امت اسلامی عرضه نمود، به عنوان امام امت و غم خوار ملت نیز از هیچ کوششی در راه رفع گرفتاری‌ها و مشکلات مسلمانان به ویژه شیعیان فرو گذاری نکرد.
در دوران معتمد عباسی به دلیل افزایش نفوذ و محبوبیت امام (ع) در جامعه و توجه روز افزون مردم به ایشان، معتمد به شدت نگران شد و هنگامی که مشاهده می کند زندان و اختناق نه تنها از عظمت ایشان نمی کاهد بلکه بالعکس به محبوبیت ایشان می افزاید به شیوه دیرینه خود یعنی به شهادت رساندن امام در حالی که شش سال بیشتر از امامت ایشان سپری نشده بود مبادرت کرد.
سرانجام امام حسن عسکری (ع) در روز جمعه هشتم ماه ربیع الاول سال ۲۶۰ در سن ۲۸ سالگی مسموم و به شهادت رسیدند.