تکنیک‌های استفاده از زبان بدن

به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، زبان بدن یک ابزار بسیار مهم می‌باشد که بعضی وقت‌ها ارتباط غیرکلامی هم می‌گوییم و برای موفقیت در یک رابطه می‌توان از زبان بدن استفاده نمود.

 

 

چگونه با زبان بدن ارتباط برقرار کنیم

استفاده از زبان بدن باز

در این حالت یعنی ما خونسردانه می‌نشینیم، با انرژی‌ای که در این حالت داریم، به نظر می‌رسد که همه چیز تحت کنترلمان می‌باشد.
موقع نشستن باید پشتمان صاف باشد که ظاهرمان با آرامش نشان داده شود که نشانه‌ی احساس راحتی و اعتماد به نفس می‌باشد.
زمانی که در حال صحبت کردن می‌باشیم بهتر است که میان صحبت هایمان گاهی مکث کنیم، این کار اعتماد به نفسمان را نشان می‌دهد.
باز کردن پا‌ها برای آقایان هم نشان دهنده اعتماد به نفس بیشتر می‌باشد.
وقتی کسی با ما حرف می‌زند، برای نشان دادن علاقه مان، کمی تکیه دهیم (زیاد تکیه دادن احساس دشمنی را نشان می‌دهد).
دست هایمان را ضربدری جمع نکنیم. یا آن‌ها را به شکل آویزان گذاشته و یا هر دو را با هم جلوی بدن نگه داریم.
این کار اجازه می‌دهد که رویمان برای دیگران باز باشد.
محکم دست بدهیم، اما یادمان باشد که دست طرف مقابل را خرد نکنیم.
به چشمان طرف مقابل نگاه کنیم، اما زیاد زل نزنیم.
از چشمک استفاده کنیم و مراقب باشیم که آن‌ها فکر نکنند قصد مداخله گری داریم.
با تون صدایمان بازی کنیم. تون صدا، راهی برای ایجاد ارتباط با دیگران با اعتماد به نفس کافیست.
یعنی زمانی تون صدایمان بالا باشد، گاهی به آرامی صحبت کنیم و …
کلید موفقیت، نشان دادن اعتماد به نفس است.

شناسایی زبان احساسی بدن

با دقت کردن به زبان بدن، می‌توانیم احساسات را شناسایی کنیم.
همچنین باید به مکث‌ها و نشانه‌های احساسی توجه کافی داشته باشیم.
وقتی ما عصبانی هستیم، صورتمان برافروخته می‌شود و دندان هایمان را به هم می‌فشاریم.
مشتمان را گره کرده، بدنمان را جمع کرده و گاهی به جلو تکیه می‌دهیم.
افرادی که مضطرب و عصبی هستند، رنگ صورتشان می‌پرد، دهانشان خشک می‌شود (آب می‌نوشند و دور لبشان را می‌لیسند).
تون صدایشان تغییر می‌کند، و عضلاتشان منقبض می‌گردد (دست‌ها و آرنج شان را به کنار بدنشان می‌کشند).
تون صدایشان تغییر می‌کند، و عضلاتشان منقبض می‌گردد (دست‌ها و آرنج شان را به کنار بدنشان می‌کشند).
علائم دیگر عصبی بودن عبارتست از لرزش لب، بی قراری، و نفس نفس زدن.

جلوگیری از چیز‌هایی که ما رو از طرف مقابل دور می‌نمائید

هنگام سخنرانی یا معرفی چیزی، می‌خواهیم تا آن جا که می‌شود در مقابل شنوندگان راحت و آزاد باشیم.
پس باید موانع فیزیکی‌ای را که توانایی ارتباطیمان را محدود می‌کنند، از سر راه کنار بگذاریم.
تریبون، کامپیوتر، صندلی و حتی پرونده‌ها بین ما و شنوندگان فاصله ایجاد می‌کنند؛ و مانع حس ارتباطی می‌گردند.
جمع کردن ضربدری دست و یا پشت مانیتور نشستن در حین حرف زدن برای شنوندگان، رفتار مسدود کننده محسوب می‌شوند.