در معماری قدیم ایران، پنجره از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در مناطق ییلاقی و سردسیر بیشتر خانه‌های گلی و قدیمی پنجره‌هایشان کوچک بوده تا از سرمای سخت کوهستان و هدر رفت گرما جلوگیری شود.
به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سيما، پنجره را به گویش مازندرانی «آبشکه» می‌گویند در مناطق ییلاقی و سردسیر بیشتر خانه‌های گلی و قدیمی پنجره‌هایشان کوچک بوده تا از سرمای سخت کوهستان و هدر رفت گرما جلوگیری شود. برخی از روستاییان دور پنجره‌های خانه را با گل سفید پوشانده که هم ایجاد منظر نماید و نیز از ورود حشرات به داخل جلوگیری شود. خانه‌های زیگالی و ریسی نیز طوری طراحی شدند که حفاظی برای پنجره‌ها باشند.