افزایش قیمت طلا در این روزها، حتی ممکن است سهمِ حضورِ نوعِ دو رنگِ آن را در سفره ها کاهش دهد.
این نعمت ناب خدا که از قضا توی جیب هم جا میشود، نمیدانم با چه حقه و کلکی توانسته خود را در دل سفره هفت سین جا کند و سری در میان سرها درآورد؛ البته چهره سراسر رنگی اش که شوق و ذوق را به چشم بینندگان هدیه میکند، حضورش را در کنارِ سایرِ سینهای سفره سرآغازِ سال توجیه پذیر میسازد.
حتی شنیده شده که گاهی برخی از افراد به اشتباه میپندارند که با شکستن آن، میتوانند از خود رفع چشم زخم کنند؛ از اینها گذشته، شکم هیچ مرد بی زن (= فرد مجرد یا کسی که همسرش در سفر دنیا یا آخرت است!) یا بد زنی (زنِ مردی که یا اخلاقش بد است یا دستپختش!) با وجود آن خالی نمیماند و حتی در خوابگاههای دانشجویی رفیق شفیق بعضیها یا خیلیها خصوصا بچه تنبلهایی است که حال رفتن به رستوران دانشگاه را ندارند یا کلا غذایی ندارند تا دلی از عزا دربیاورند.
رییس دانشکده تغذیه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به اشتباه بودن تصور برخی بدنسازان در استفاده نکردن از قسمت زرد آن گریزی میزند و میگوید: قسمت سفید آن، پروتئین خالص است؛ هرچند بخش زرد آن، ارزش غذایی بالاتری دارد و علاوه بر پروتئین، حاوی منیزیم و آهن هم هست.
دکتر محمدحسن انتظاری همچنین، به تمام گروههای سنی بالای یک سال منوط به نداشتن حساسیت یا بیماریهای کبدی و کلیوی، توصیه میکند از مصرف هر روزه آن غافل نباشند.
ثروتمندان برای کسب پروتئین و غیرثروتمندان برای به دست آوردن انرژی به آن روی میآورند. شاید خود «او» هم به دلیل داشتن چنین محبوبیتی بسیار به خود ببالد؛ به هر حال، همین قدر که سفره و شکم خالی برخی از مردمان ساده زیستِ روزگار با آن پر شود، کم افتخاری نیست. با این همه، مدتی است با همه بی دست و پا بودنش، در جاده قیمتها تخته گاز میرود و از نردبان تورم بالا. حتما دیگر حدس زده اید که موضوع این گزارش درباره «تخم مرغ» است؛ طلای دو رنگِ لذیذ و گرانبهایی که گرانی این روزهای قیمتش دستمایه طنز هم شده و شاعری که نامش نامعلوم است، این چنین سروده:
الا ای «سوپری» بین خوان ما را
به جیب خالی و مهمان ما را
سر ماه هست و یارانه چه دور است
بده آن تخم و بستان جان ما را
بر اساس اعلام سازمان جهاد کشاورزی استان، اصفهان ۲۲۰ واحد فعال تولید تخم مرغ و ظرفیت تولید سالانه ۱۰۴ هزار تن تخم مرغ را دارد؛ بر این اساس، رتبه تولید تخم مرغ استان در کشور دوم است.
نکته عجیب آنکه بر اساس آمارهای سازمان جهاد کشاورزی استان، مصرف سرانه تخم مرغ در کشور، ۱۱ کیلو و ۷۲۰ گرم است و تولید سرانه، ۲۱ کیلوگرم؛ یعنی، تولید تخم مرغ از مصرف آن بیشتر است، اما سرچشمه آن قیمتهای جهش یافته را در کجا باید جُست؟
در واقع، با توجه به گفته مسوولان جهاد کشاورزی، افزایش قیمت تخم مرغ که معلول و پیامدِ افزایش قیمت نهادههای دامی (مثل دانه ذرت و کنجاله سویا) بود، با راه اندازی سامانه بازارگاه و خرید نهادهها با ارز دولتی باید تعدیل شود. آقای ایراندوست میافزاید: بر اساس مصوبه ستاد تنظیم بازار کشور، مرغداری ها، تخم مرغ را با نرخ ۱۲ هزار تومان و مراکز عرضه هم آن را با نرخ ۱۴ هزار و ۵۰۰ تومان به فروش میرسانند.
وی خاطر نشان میکند: البته با اختیاری که ستاد تنظیم بازار کشور به استانها داده، تحت شرایطی، قیمت فروش تخم مرغ در مرغداریها تا ۱۳ هزار و ۲۰۰ تومان و در مراکز عرضه و مغازهها تا ۱۵ هزار و ۹۵۰ تومان قابل افزایش است.
یکی از مراکز و نهادهایی که با مرغ و تخم مرغ سر و کار دارد، سازمان دامپزشکی است؛ درباره اینکه آیا حضور ناظران در مزارع و مراکز تولید مرغ و تخم مرغ و پرداخت هزینه به آنان در قیمتها اثر میگذارد یا خیر، با کارشناس اداره بهداشت و مدیریت بیماریهای طیور اداره کل دامپزشکی استان صحبت میکنم. دکتر عباس بدیعی میگوید: هزینههای بهداشتی که در یک دوره در یک واحد پرورشی تولیدی صرف میشود، معمولا کمتر از پنج درصد هزینه هاست.
بنا بر این گفته ها، هزینههای بهداشتی و نظارتی یا سطح بندی انواع تخم مرغ، سهم چندانی در گرانی و ارزانی تخم مرغ ندارد و از قضا، مردم نیز ترجیح میدهند تخم مرغی را که تحت نظارت ضوابط بهداشتی است، با قیمتی بیشتر بخرند.
به جز از آشنا کردن مردم با خواص کم نظیر این طلای دو رنگ، استاندارد سازی قیمت آن متناسب با توان مالی طبقه ضعیف و متوسط جامعه، مصرف سرانه تخم مرغ را همچنان که خواست و هدف سازمان جهاد کشاورزی استان است، به ۳۶۵ عدد در سال افزایش میدهد؛ طلای دو رنگی که این روزها به نظر میرسد قرار نیست مهمانِ هر روزه سفرههای ایرانیان باشد.
نوشته رسول قجاوند