معاون وزیر کشور: شورا‌های اسلامی روستا و دهیاری‌ها به عنوان دو بال مدیریت روستایی در کشور محسوب می‌شوند.
معاون عمرانی وزیر کشور به جایگاه قانونی دهیاری‌ها اشاره کرد و گفت: در سال ۱۳۷۵ با تصویب "قانون شوراها" و در سال ۱۳۷۷ با تصویب "قانون تاسیس دهیاری‌های خودکفا در روستا‌های کشور" فصل نوینی از مدیریت روستایی در کشور آغاز شد.
جمالی نژاد ادامه داد: در این الگو، شورا‌های اسلامی روستا و دهیاری‌ها به عنوان دو بال مدیریت روستایی در کشور محسوب می‌شوند. بر اساس این قانون به وزارت کشور اجازه داده شده که در روستا‌های کشور، مجوز تاسیس نهاد دهیاری را برای اداره عمومی روستا صادر کند.
معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور گفت: تاسیس دهیاری برای روستا‌های بالای ۲۰ خانوار یا ۱۰۰ نفر جمعیت صورت می‌گیرد و بر اساس "قانون تاسیس دهیاری‌های خودکفا " از سال ۱۳۸۲ تاکنون مجوز تاسیس ۳۷ هزار و ۱۱۸ دهیاری صادر شد، تاکنون ۹۵درصد جمعیت روستایی کشور تحت پوشش خدمات نهاد دهیاری قرار گرفته اند.
وی افزود: طبق قانون، دهیاری نهاد عمومی غیردولتی است و صدور حکم دهیار از سوی بخشدار صورت می‌گیرد و به نوعی دهیاران به عنوان نماینده دولت در روستا‌ها به شمار می‌آیند.
جمالی نژاد ادامه داد: بر اساس آیین‌نامه اجرایی قانون شوراها، دهیار هر روستا فردی است که با رعایت ضوابط و شرایط عمومی و اختصاصی از سوی شورای اسلامی روستا انتخاب شده و پس از معرفی به بخشداری و بررسی صلاحیت ایشان، حکم دهیار از سوی بخشدار صادر می‌شود.
وی درباره وظایف دهیاری‌ها نیز گفت: به صورت کلی وظایف دهیاری‌ها در دو دسته کلی قابل تقسیم است؛ وظایف ذاتی نهاد دهیاری که صرفا توسط این نهاد به روستا‌ها ارائه می‌شود مانند تنظیف سطح روستا و مدیریت پسماند، ساماندهی شبکه معابر و آسفالت معابر و کوچه‌های روستا، امور مربوط به ایمنی و آتش نشانی، ساماندهی امور مربوط به آرامستان و غسالخانه روستا، ایجاد فضای سبز و بوستان‌های روستایی و نظایر آنهاست و وظایف معاضدتی دهیاری که این وظایف، عمدتاٌ وظایفی است که به صورت همکاری با سایر نهاد‌های مسئول در سطح روستاست مانند وظایفی در موضوعات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و مانند آن‌ها که در همکاری با دستگاه‌های متولی هر بخش در سطح روستا صورت می‌گیرد.