نگرانی مقام انگلیسی درباره بیکاری و ورشکستگی

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، گوردون براون، نخست وزیر پیشین انگلیس گفت: برای میلیون‌ها خانوار انگلیسی که نگران بیکاری فزاینده و موج ورشکستگی مشاغل در سال آینده هستند، واقعاً ناراحتم.

گوردون براون در گفتگو با برنامه تلویزیونی گود مورنینگ بریتین (صبح بخیر انگلیس) درباره طرح جدید وزیر دارایی انگلیس گفت: من می‌خواستم از تصمیم وزیر دارایی استقبال کنم. من از طرح قبلی وی در ماه مارس استقبال کردم. اما امروز واقعاً با میلیون‌ها خانواری که نگران بیکاری فزاینده و موج ورشکستگی مشاغل در سال آینده هستند، احساس همدردی می‌کنم.

وی در ادامه افزود: پیام دیروز وی، برای یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفری که هم اکنون بیکارند و برای یک میلیون نفری که به دنبال کار می‌گردند و از بیمه بیکاری استفاده می‌کنند - یعنی یک میلیون جوانی که تحصیل نمی‌کنند، اما کار ندارند-، هیچ فایده‌ای نداشت. او تصمیمی هم برای مشاغل پاره وقت گرفت، اما او فقط ۲۲ درصد دستمزد‌ها را می‌دهد. من نگرانم که این باعث شود نگه داشتن کارگران تمام وقت برای کارفرمایان ارزانتر از نگه داشتن کارگران پاره وقت تمام شود. فکر می‌کنم او باید در این باره تجدیدنظر کند و باید با کسانی که اطلاعات بیشتری در این باره دارند، یعنی شهرداران هر منطقه، اتحادیه‌های جامعه تجاری تشکیل نشست دهد و بودجه بیشتری به مشاغل اختصاص دهد. گمان می‌کنم خود او هم می‌داند که باید تغییری در تدابیر ایجاد کند، چون محدودیت‌های بهداشتی در حالی اعمال می‌شود که حمایت از افرادی که از این محدودیت‌ها ضربه می‌بینند، رو به کاهش است.
گوردون براون وی در پاسخ این سئوال که فکر می‌کنید ما استطاعت بودجه بیشتر برای مشاغل را داریم. مشکل این است، اینطور نیست؟ وقتی مالیات‌ها افزایش نیابد، راه دیگری که برای تامین بودجه باقی می‌ماند، استقراض است. همین حالا کسری بودجه ما در آستانه ۴۰۰ میلیارد پوند است که کسری بی سابقه‌ای در دوران صلح (وضعیت غیرجنگی) به شمار می‌رود. از کجا می‌خواهیم این بودجه را تامین کنیم؟ گفت: می‌دانم که آمار جدید حاکی از بدهی دو تریلیون پوندی ماست. اما می‌خواهم بدانم آیا او می‌تواند از عهده پیامد‌های مالی تخصیص ندادن بودجه بیشتر برای مشاغل برآید؟ چون اگر سه میلیون بیکار بیشتر داشته باشیم، هزینه‌ها (هم بیشتر می‌شود)، مثل بیمه بیکاری و هزینه تامین غذا برای خانواده‌ها و کودکان. اقدامات و تلاش‌های کشور‌های دیگر در این مرحله دو برابر انگلیس است. آمریکا درصدد اقداماتی است که چهار برابر اقدامات ماست.

وی در ادامه افزود: این (بحران کرونا) رویدادی است که یک بار در قرن رخ می‌دهد و ما باید تدابیر فوق العاده‌ای اتخاذ کنیم؛ بنابراین هزینه‌ای که الان می‌کنیم برای صرفه جویی و پس انداز در آینده است. مسلماً ما می‌توانیم این وجوه را با بهره بسیار کم قرض کنیم و افرادی هستند که حاضرند برای این کار به ما وام دهند. فکر می‌کنم باید به فکر آینده باشیم. اگر ظرفیت موجود در صنعت را از بین ببریم و کسب و کار‌ها و مشاغلی را که می‌توانند به خوبی به کار خود ادامه دهند را نابود کنیم، بعداً زیان بزرگی به اقتصادمان خواهد زد. او (وزیر دارایی) باید هم اکنون سرمایه گذاری کند تا در آینده بتواند صرفه جویی و پس انداز کند.
گوردون براون در پاسخ این پرسش که او دیروز گفت نمی‌تواند همه مشاغل را نجات دهد و هر وزیر دارایی دیگری هم بود، نمی‌توانست این کار را انجام دهد. آیا با او موافقید. آیا فکر می‌کنم اوضاع به اندازه‌ای که او می‌گوید مایوس کننده است؟نیز گفت: ما به همراه شهرداران سراسر کشور و وزیر اول ولز و افراد دیگر از حمایت کامل از مشاغل حمایت می‌کنیم. چون ما از تجربه دهه ۱۹۸۰ می‌دانیم که اگر بیکاری شروع به افزایش کند، تقاضا برای کالا و خدمات از فروشگاه‌ها و شرکت‌های تجاری بیش از پیش کاهش خواهد یافت و در نتیجه با موج دیگر بیکاری و ورشکستگی مشاغل رو به رو خواهیم شد. او (وزیر دارایی) باید به آینده فکر کند. ما باید به پیدا کردن راهی برای ایجاد فرصت‌های شغلی جدید، برای مثال در اقتصاد سبز یا خدمات آنلاین فکر کنیم. او باید به این امر کمک کند.

وی در ادامه افزود: من مشکلات جوانان را می‌بینم. فکر می‌کنم نیم میلیون جوان داریم که در چند ماه آینده امکان دستیابی به هیچ فرصت (شغلی) را نخواهند داشت. این رقم حتی ممکن است به بیش از ۷۰۰ هزار نفر برسد. این‌ها جوانانی هستند که تازه در شروع راه هستند. آنچه در دهه ۱۹۸۰ رخ داد، یک نسل را تحت تاثیر منفی قرار داد. ما نمی‌توانیم این امر دوباره رخ دهد، به ویژه با توجه به اینکه می‌دانیم این وضعیت ناشی از بحرانی بهداشتی است و به عاملی بستگی ندارد که ارتباط اساسی با اقتصاد داشته باشد، بلکه مربوط به پاسخ بهداشتی است. من همیشه گفته ام که این پاسخ بهداشتی باید بهبود یابد. ما باید از میلیون‌ها نفر آزمایش بگیریم، نه فقط هزاران نفر. ما باید ناقلان بیماری را زود شناسایی کنیم. اگر بتوانیم این کار را بکنیم، در آن صورت فکر می‌کنم اقتصاد و کسب و کار‌ها با اطمینان بیشتری کار خود را از سر خواهند گرفت.