در اسلام، از فریضه امر به معروف و نهی از منکر، به عنوان ضامن اجرای قوانین و دستورهای شرع مقدّس یاد شده است.
در اسلام، از فریضه امر به معروف و نهی از منکر، به عنوان ضامن اجرای قوانین و دستورهای شرع مقدّس یاد شده است. آیات و روایات بسیاری درباره اهمیت و آثار و برکات آن وجود دارد تا آن جا که گفته میشود که همه کارها حتی پیکار در راه خدا، در مقایسه با این فریضه، همانند قطرهای آب در برابر دریایی پهناور است؛ زیرا دوام و بقای احکام دیگر، در گرو عمل به این فریضه است؛ امام باقر علیهالسّلام در اینباره میفرمایند: «إِنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ فَرِيضَةٌ عَظِيمَةٌ بِهَا تُقَامُ الْفَرَائِض». همانا امر به معروف و نهی از منکر واجبی است که به وسیله آن واجبات دیگر اقامه میشود.[١] لذا شهید مطهری، از شهید ثانی نقل میکند: «آیات و روایات مربوط به امر به معروف و نهی از منکر، در حدّی است که کمر را میشکند».